Fietsen en Essaouira

15 Januari,

Het is een heerlijk zonnige dag, gauw de fietsen uit de auto gehaald. We zien op Osmand, onze digitale kaart, dat er een camping is midden in de bossen rond Essaouira. Nu hebben we beide geen idee wat je bij bossen hier moet voorstellen, dus de moeite van een onderzoek waard. Verder hebben we in dit dorp een soort Quickfit gezien, kunnen we meteen vragen naar de prijs van twee nieuwe voorbanden.

Ik weet tevoren, dat de accu van mijn fiets bijna leeg is, maar verwacht nog wel dat hij dit tochtje uithoudt. Het is hier aardig heuvelachtig en met de kleine wieltjes is trapondersteuning fijn. Trouwens zonder dat fietsen ze ook prima op een normale weg.

We rijden de weg af richting de kust. Op een helling haal ik een snelheid van 44 kilometer in de afdaal. Dan trap ik maar op de rem want dat is hard zat. De fietsen zijn begrenst op 25 kilometer, daarboven stopt de elektromotor. Op de GPS zie ik, dat de camping ergens rechts moet liggen. Hij wijst naar een onmogelijk pad dus -leve het avontuur- die kant uit. We komen na veel gehobbel en geploeter over het zand terecht op een erf, waar een paar ezels staan en een paard. De dieren zijn gekluisterd. Ezels zijn aandoenlijk om te zien met hun lange oren.

Het erf, vruchtbare (?) grond

 

 

Het bos, overal stenen

Maar onze weg loopt dood, dus terug naar de weg.

300 meter verderop weer een pad. Dit is iets breder maar ook slecht van kwaliteit. Na een kilometer komen we langs een bron waar vrouwen de was doen. Verderop bij een stenen huisje staan mannen te praten en nog verderop een bos. We lopen verder want fietsen kan door alle stenen niet meer. Het blijkt een ondoenlijke onderneming. Ik  hoop nog op leuke plantjes om te fotograferen, kan ik mijn buurman ook weer aan het werk zetten om de soort te achterhalen. J Helaas niets, af en toe een sprietje van een plantje in wording. Wel zien we grote cacteeën, die zijn best gewoon.

 

Weer terug naar de weg, nog een poging wagen we bij een rotonde. En ja hoor hier staat een bord 3.5 kilometer verderop moet het zijn. Nu is het pad veel breder, maar het gehobbel niet minder. Als ik vullingen had gehad, waren die uit mijn gebit geslagen. Gelukkig houdt het kroon en brug werk het goed. Wat een gele droogte hier, er groeit alleen struikgewas dat vaak nog doornig is ook. We zien ook geen vogels. Het is warm met zo een 23 graden. Uiteindelijk komen we bij de camping, die heel mooi ligt en erg rustig en goed onderhouden is. Een paradijsje.

Fred wil nog steeds verder naar het Zuiden, dus verkassen heeft geen zin. Maar dit is wel een camping om te onthouden als je wilt overwinteren. (Camp Esprit nature, Chez Patrice). Natuurlijk geeft halverwege de terugweg mijn accu het op. En we moeten nog 7 kilometer heuvelop. Fred, de schat neemt mijn fiets en beult de heuvel op. Dat wordt thuis douchen.

 

16 januari, Essaouira.

Ja en als je dan toch hier zit MOET je gewoon naar Essaouira. Het is een oude vestingstad helemaal ommuurd vlak bij de zee. Voor ons was het ook een noodzaak, omdat we ons verder op banden willen organiseren en ook omdat we een flappentap nodig hebben. In dit gehucht kun je alleen met cash betalen, vandaar.

In Essaouira slenteren we door de medina. Hij is aardig uitgebreid en we komen weer onder de indruk van het vakmanschap dat men tentoonspreidt. Prachtig smeedwerk of houtbewerking. Er zijn meerdere corporaties die hun krachten bundelen in de medina waar je ware kunststukjes kunt bewonderen.

 

Een toegang tot de Medina

Hij wacht op vervoers-werk

 

Er is ook de “gewone” markt met etenswaar. Ik koop 2 kilo heerlijke sinaasappels voor 1 Euro. Alle rassen kom je hier tegen, omdat het toeristisch is ingesteld. Ik zie zelfs Japanners lopen. We lunchen op een dakterras tahine met Marokkaanse sla. Heerlijk al duurde het een uur voordat alles op tafel stond. We zullen maar zeggen vers bereid, want de boodschappen moesten nog gehaald worden.

Op de terugweg zoeken we verder naar banden. We komen door de buitenwijken en zien de huizenblokken. Het is zo een ongewoon gezicht dat mensen die geen balkon hebben langs de weg een waslijn spannen om was op te hangen. Helaas heeft onze zoektocht geen resultaat, maar we hebben wel veel gezien van de andere kant van Essaouira.

Eten op het dakterras

En thuis de sinaasappels.

Als we weer terug zijn maken we een afspraak met de banden-man hier in het dorp. Zaterdag komen er nieuwe voorbanden onder, is dat ook geregeld.