Tarifa,

Gisteren zijn we in Tarifa aangekomen het uiterste puntje van Spanje, vlak naast Gibraltar.

Het weer werd steeds beter, het kwik raakte zelfs de 21 graden heel even aan. De bewolking blijft  zwaar en de mist hangt laag. Het mediterraan karakter van de omgeving wordt duidelijker.

De dorpen zijn wit gepleisterd met overkappingen tegen de zon voor de auto’s of boven het balkon. Zonnepanelen zijn in opmars. Grote olijf- en wijngaarden, veel minder weidegrond. Er zijn grote rotsformaties en heuvels die sterk gepunt zijn door de erosie.

 



olijven

 

Omdat we per toerbeurt rijden kun je onderweg, als het saai is ook een boek lezen. Zo is het relaxed en de auto heeft zeer goede stoelen.

Het laatste stuk  van  Algecieras naar Tarifa is totaal in dikke mist gehuld. Het is een lange weg en we rijden behoedzaam in file. Ik heb het niet op mist.

 

Het ligt in de bedoeling zo snel mogelijk de oversteek naar Marokko te maken. Meestal staan we op een ACSI camping, omdat je dan tegen gereduceerd tarief kunt kamperen. Andere campings vragen soms meer dan 30 Euro en we betalen nooit meer dan 16 Euro all in. In Marokko liggen de prijzen nog lager. Wel komt Marokko steeds meer in zwang bij de toeristen dus dat zal ook wel duurder worden.

De campingbaas spreekt Duits. Het is een echte pensionado camping, mensen die hier drie maanden staan. Hij biedt meteen gereduceerd tarief aan als we langer willen blijven, maar hij zegt ook zuur, jullie gaan zeker naar Marokko. Hij ziet zijn gasten ook teveel naar het Zuiden verdwijnen. De camping is niet echt vol. Er staan zeer grote dubbel assers met aangebouwde tenten. Of campers met een boedelbak erachter. Men sleept zijn hele hebben en houwen mee.

We zetten de Airstream onder een paar bomen, achteraf niet handig, want nu wordt Astra geblokkeerd. Omdat we geen boodschappen gedaan hebben, gaan we in het restaurantje eten. Home-made worst met frites en sla. Halverwege valt het licht uit. Floept weer aan en weer uit. Dat blijft een deel van de nacht zo doorgaan, dus hadden we toch geen TV kunnen kijken, iets dat we hier meer doen dan thuis. Afgelopen zaterdag een VPRO serie gezien Unsere Mutter, unsere Vater over de tweede wereldoorlog erg indrukwekkend en dat willen we volgen zolang het kan. In Marokko toch geen signaal van Astra en ik weet niet wie er wel uitzendt daar.

Vanochtend (4 Januari) komen we tot de ontdekking dat de groene kaart van de Airstream nog op 2013 staat. Dan kom je Marokko niet in. Het enige dat we kunnen doen is een mail sturen naar de verzekering, die dan digitaal de groene kaart opstuurt. Dit kost een paar dagen want het is nu weekend en dan is niemand te bereiken, we zijn on-line verzekerd. Het is niet anders, blijven we hier nog wat staan, al baal ik ervan dat er alleen internet is bij de receptie. Mijn PC heeft een zeer zwakke batterij en dat wreekt zich nu.

We verplaatsen de Airstream naar een meer zonnig open plekje, opdat we Astra kunnen ontvangen. De overbuur zegt meteen dat we niet kunnen staan waar we willen, want hij heeft een heel grote internet antenne staan en nu staan we in zijn signaal. Dus verhuizen we naar een plek verderop, is hij ook weer tevreden. Ik vraag nog of ik op zijn signaal kan meeliften, maar dat wil hij niet. Jammer, moet ik toch naar de receptie om dit te publiceren.

Dat is er gisteren niet meer van gekomen. Vandaar een wat latere post. Het goede nieuws is, dat ik er eindelijk in geslaagd ben Office te her installeren. Nog wel in het Engels, omdat ik internet nodig heb voor het Nederlandse taalpakket. Ik ben hier erg blij mee. Het heeft enig zoekwerk gekost waar het mis liep.

 

Zondag,

De zon schijnt, tijd om uit onze cocon te komen. Wandelen naar de zee en een wasmachine zoeken.

.