Agadir, 4 Februari

Jan en Ina, vrienden van ons, hebben een week naar Agadir geboekt.  Aangestoken door ons Marokko virus, willen zij het ook wel eens zien. En omdat email  een fantastisch medium is, was onze afspraak snel gemaakt. Om elf uur bij het hotel.



Voor een enorme nep-palmboom met een deurtje erin. De boom verbergt een zendmast.

Als onze broodleverancier vraagt of we ‘s ochtends brood willen, zeg ik dat hij te laat komt, omdat we om tien uur de deur uitgaan. Volgens hem is het brood er  om negen uur, ik ben verbaasd. Vergist hij zich of wij. Of begrijp ik hem verkeerd?  Ik vraag Fred naar de receptie te lopen om de tijd te controleren, alles dicht. Internet biedt uitkomst en zo komen we erachter dat we hier een uur eerder leven dan in Nederland. Mooi te ontdekken na een maand Marokko

 Het hotel ligt aan de overkant van een drukke rijweg, bij het oversteken slaat de motor af midden op de weg. Fred zegt dat de auto niet meer start en ik krijg hartkloppingen omdat we de weg totaal blokkeren.  Getoeter alom, maar gelukkig krijgt hij hem weer aan de praat. Pff dat was een benauwd moment. De auto loopt sinds drie dagen niet meer lekker, er branden ook lampjes en die willen niet uit ook als we het contact verbreken met de accu. We zullen naar een garage moeten om de motor electronisch uit te laten lezen.

De kasbah van Agadir.

Ina en Jan wachten ons op en na het drinken van een kop koffie besluiten we naar  een hoog gelegen kasbah te gaan, in 1541 gebouwd. Boven de ingang staat een Nederlandse inscriptie dat het begin aantoont van het handelsverdrag tussen Nederland en Marokko.  Agadir is in 1960 getroffen door een aardbeving waarbij 18000 mensen zijn omgekomen, de helft  van de bevoking. De Kasbah heeft de aardbeving overleeft. Nu is  Agadir  een moderne stad en staat totaal in schril contrast met alle steden die wij gezien hebben in Marokko. De hotels zijn moderne complexen, die luxe aandoen, zoals we dat in Dubai gezien hebben.  De baai heeft een prachtig breed strand en als je geen Marokkanen wilt zien, dan is het hier modern en goed toeven bij een zeer aangename temperatuur. Volop vitier in bars en restaurants. Zembaden alom en natuurlijk de nodige attracties, zoals een spoorbaantje voor de bejaarden of kleine kinderen, een vogel/dierenpark, winkeltjes met te dure souvenirs etc etc.

Agadir, de vissershaven

Agadir, de stad

Agadir, het strand en de moderne hotels

We besluiten een rode taxi te nemen om naar boven te gaan. Primair krijgen we te horen dat hij gasten niet boven afzet en alleen maar op en neer wil rijden. Wij leggen uit dat we naar beneden willen lopen. Na wat gebakkelei zegt de taxichauffeur, dat het 50 Dirham kost. We gaan hiermee akkoord, maar dan zegt hij dat er maar drie mensen in de taxi mogen. Dus stappen wij weer uit. Inmiddels staat er ook een tweede rode taxi klaar. Hij zegt dan dat wij voor 40 Dirham met de taxi mogen, waarop ik vraag of dit voor  twee taxi’s geldt. Hij bevestigt dit. Boven gekomen geef ik hem 50 Dirham en wil weglopen. Dan blijkt dat het per taxi is, dat weiger ik te betalen na enig geredetwist lopen we gewoon weg en er ontstaat ruzie tussen de taxi chauffeurs.

Nu ja, ze delen het bedrag maar want dat is meer dan voldoende voor een zo kort ritje. Later vinden we in de lonely planet, dat zo een ritje 20 Dirham kost, dus zo slecht zijn ze niet betaald geweest.

Gezellig in de kasbah.

We lopen rond in de Kasbah. De dikke muren staan er nog en het hoge punt biedt een prachtig uitzicht over de enorme  stad. De wandeling naar beneden is een genot.



"Camel", om het hoekje met bijzondere staart.

Het restaurantje waar we onze verlate lunch gebruiken een vondst. We tracteren onszelf op een heerlijke visschotel. Het was een gezellige dag.

Vandaag, 5 februari naar de garage gegaan. Gisteren hadden we nog een poging gedaan om die te vinden, dat is niet gelukt. De campingbaas geeft ons voldoende informatie om de Mitsubishi garage te vinden. De auto rijdt niet soepel meer, hij hort en stoot het is de hoogste tijd, dat hij nagekeken wordt. Na de nodige bureaucratie van inschrijven en wachten wordt er naar de auto gekeken. Men denkt primair, dat we vuile benzine getankt  hebben. Hier een bekend fenomeen.  Meestal tanken we bij een pomp met naam en inderdaad slechts een keertje niet. Dat zou een oorzaak kunnen zijn.

Bij vol gas geven komt er een wolk roet uit de uitlaat. Men zoekt verder en vindt ook een defect contact. We wachten rustig af en Fred zegt vrolijk, stel dat de motor kapot is, dan zetten we er een diesel in. Merkt niemand en rijden we goedkoop. Probeer dat maar eens te verkopen met de APK.

Een uur later stuift onze auto het hek uit. Je herkent het gebrom van de motor overal door zijn 6 cilinders. Nogmaals de garage in en weer metingen. Uiteindelijk ga ik een proefrit maken en hij klinkt weer normaal  en reageert normaal. Kosten? Twee man een uur aan het werk 36 Euro. Ongelooflijk.

Het is een genot om naar de caravan te rijden, de motor loopt zo soepel.  Onderweg komen we langs een straat met tuincentra. Overkappingen en kassen  waar planten worden verkocht zonder prullaria. Ik hoop hier zaden te vinden, maar helaas alleen planten. En zowaar de geraniums, afrikaantjes, lobelia’s  en vetplanten  staan keurig in rijen. Natuurlijk ook de bougainville, sinaasappelboompjes en diverse cacteeën. Het zou Nederland kunnen zijn qua assortiment, dus niet echt spannend. Helaas weer een missie mislukt om iets leuks te vinden voor onze trouwe buurtjes, die zo druk zijn met onze post en het huis tijdens onze afwezigheid. Maar we geven de moed niet op nog iets leuks te vinden.

Gisteren ben ik mijn bril kwijtgeraakt. Hoe? Geen idee, mogelijk uit mijn zak verloren. De reservebril doet nu dienst, maar van de camping buren hoor ik, dat de brillen hier super goedkoop zijn en dat er in Tiznit een goede opticien zit. Levertijd ongeveer een week. Zij kopen ieder drie jaar hier een nieuw multi focale bril met meekleurende glazen en ontspiegeling.  Dwz dat we morgen naar Tiznit gaan en hier nog een week zitten, zonder iets interessants te doen.  De plek is niet verkeerd en de zon geduldig. Dan toch maar eens aan die studie kinderboeken schrijven toekomen. Daartoe nog steeds de rust niet gevonden.