Vanmiddag de bergen achter Tafraoute bezocht. Steeds schieten woorden tekort om dit bizarre landschap te beschrijven. Het roze en oker van de stenen, het gele zand met daaroplage groene stekel struikjes. Boven de 1200 meer komen de amandelbomen tot leven. Ze staan nog steeds in bloei. Het zijn geen boomgaarden zoals wij die kennen maar her en der verspreidde bomen. Soms bij elkaar en soms als een wirwar in het landschap.
Bij een hoog uitzichtpunt stoppen we de auto in de berm. Mijn oog wordt getroffen door glinsteringen op de grond en in de stenen. Het zit hier vol met pyriet of ijzerkies. Een mineraal (FeS2) met een sterke metaalglans. Oef wat mooi.
We willen naar een vallei, maar die is te ver weg. Dat blijft voor later.
 |
| Pyriet |
We willen naar een vallei, maar die is te ver weg. Dat blijft voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten