Het is even rustig geweest, we staan nog steeds op de
camping. Onze brillen zijn maandag klaar en tot die tijd blijven we hier.
We hebben een bezoek gebracht aan de soek van Agadir , die
is erg leuk. Thuisgekomen met een Duitse mini wasmachine, die daar volop verkocht
worden en een tondeuse. Nu heeft Fred geen coupe Sahara meer, maar een coupe Marrocain.
Hij voelde zich zo ongelukkig met zijn coupe, dat nu alles eraf is. Lekkere
korte kop.
|
Groente souk |
|
WC papier souk |
|
Baby souk, alles voor het feest |
|
Molen voor de argan bonen |
|
Souvenirs! |
"s Middags meteen de dekbedden en onderlakens gewassen. Heerlijk niet meer alles op de hand te moeten doen. Spoelen gaat makkelijker rechtstreeks onder de kraan, maar wassen doet hij goed.
Er zit zelfs een mini centrifuge in, die zijn werk doet bij ondergoed en handdoeken.
Verder hebben we jacht gemaakt op een zonnepaneel van 100
Watt. Het had wat voeten in aarde. Eerst kwam er niemand opdagen terwijl, dat
wel de bedoeling was. De volgende dag
naar de winkel gereden. We hadden een afspraak, dat ze ons bij de bank zouden
opwachten als wij hen een telefoon
seintje gaven, dat we er waren. Nu er kwam niemand. Willen we net wegrijden na een
half uur wachten, komt er toch iemand een winkel uitgerend. Er wordt
onderhandeld over de verschillende zaken, wat wij willen. Ondertussen lopen er allemaal mannen in en uit de winkel, die ook een praatje maken. Dus zijn we weer
een paar uur zoet. De monteur rijdt met ons naar de caravan om alles te
bekijken en beloofd vandaag om negen uur
aanwezig te zijn. Ik vraag hem nog of dat zeker is en hij zegt ja.
Ondertussen vertelt hij dat er in Marokko volop werk is in allerlei sectoren.
Fransen en Spaanse werklozen vinden hier een baan en zijn de nieuwe gastarbeiders
van Marokko.
Natuurlijk is er vanmorgen geen monteur en ook geen
zonnepaneel. Om tien uur bel ik en krijg te
horen dat de monteur onderweg is en dat het nog een half uur duurt. Om
twaalf uur nog geen monteur. Wel een tleefoontje dat hij onderweg is en er met
vijf minuten is. Daarna een telefoontje dat hij de camping niet kan vinden,
blijkt een andere monteur te zijn. Hij spreekt haast geen Frans, dat schiet
niet echt op. De lijn is ook nog superslecht. Gelukkig zie ik de camping baas, die hem te
woord staat en zegt waar hij moet zijn. De goede man staat aan de zee en wij
zijn 4 kilometer van zee af.
Na een drie kwartier komt hij aangelopen met het paneel
onder zijn arm. We hadden zelf al een draad getrokken en in principe is het een
fluitje van een cent. Later als hij weg is, zien we dat de slimmert vergeten is
om rekening met het deksel te houden van
de Sargent, onze stoppenkast. Nu ja dat lossen we zelf dan wel op. De volgende
keer doen we alles zelf. We hebben een paneel op de grond die onder een hoek
staat. We wilden niet het risico op daklekkage lopen, vandaar.
Fred nu helemaal blij met zijn sunpower en ik moest een foto
plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten