vrijdag 14 februari 2014

Wasmachine, Tondeuse en Zonnepaneel


Het is even rustig geweest, we staan nog steeds op de camping. Onze brillen zijn maandag klaar en tot die tijd blijven we hier.
We hebben een bezoek gebracht aan de soek van Agadir , die is erg leuk. Thuisgekomen met een Duitse mini wasmachine, die daar volop verkocht worden en een tondeuse. Nu heeft Fred geen coupe Sahara meer, maar een coupe Marrocain. Hij voelde zich zo ongelukkig met zijn coupe, dat nu alles eraf is. Lekkere korte kop.

Groente souk

WC papier souk

Baby souk, alles voor het feest

Molen voor de argan bonen

Souvenirs!
 
"s Middags meteen de dekbedden en onderlakens gewassen. Heerlijk niet meer alles op de hand te moeten doen. Spoelen gaat makkelijker rechtstreeks onder de kraan, maar wassen doet hij goed.
Er zit zelfs een mini centrifuge in, die zijn werk doet bij ondergoed en handdoeken.
Verder hebben we jacht gemaakt op een zonnepaneel van 100 Watt. Het had wat voeten in aarde. Eerst kwam er niemand opdagen terwijl, dat wel de bedoeling was.  De volgende dag naar de winkel gereden. We hadden een afspraak, dat ze ons bij de bank zouden opwachten als wij hen een  telefoon seintje gaven, dat we er waren. Nu er kwam niemand. Willen we net wegrijden na een half uur wachten, komt er toch iemand een winkel uitgerend. Er wordt onderhandeld over de verschillende zaken, wat wij willen. Ondertussen  lopen er allemaal mannen in en uit de winkel,  die ook een praatje maken. Dus zijn we weer een paar uur zoet. De monteur rijdt met ons naar de caravan om alles te bekijken en beloofd vandaag om negen uur  aanwezig te zijn. Ik vraag hem nog of dat zeker is en hij zegt ja. Ondertussen vertelt hij dat er in Marokko volop werk is in allerlei sectoren. Fransen en Spaanse werklozen vinden hier een baan en zijn de nieuwe gastarbeiders van Marokko.

Natuurlijk is er vanmorgen geen monteur en ook geen zonnepaneel. Om tien uur bel ik en krijg te  horen dat de monteur onderweg is en dat het nog een half uur duurt. Om twaalf uur nog geen monteur. Wel een tleefoontje dat hij onderweg is en er met vijf minuten is. Daarna een telefoontje dat hij de camping niet kan vinden, blijkt een andere monteur te zijn. Hij spreekt haast geen Frans, dat schiet niet echt op. De lijn is ook nog superslecht.  Gelukkig zie ik de camping baas, die hem te woord staat en zegt waar hij moet zijn. De goede man staat aan de zee en wij zijn 4 kilometer van zee af.

Na een drie kwartier komt hij aangelopen met het paneel onder zijn arm. We hadden zelf al een draad getrokken en in principe is het een fluitje van een cent. Later als hij weg is, zien we dat de slimmert vergeten is om rekening met het deksel  te houden van de Sargent, onze stoppenkast. Nu ja dat lossen we zelf dan wel op. De volgende keer doen we alles zelf. We hebben een paneel op de grond die onder een hoek staat. We wilden niet het risico op daklekkage lopen, vandaar.
 

Fred nu helemaal blij met zijn sunpower en ik moest een foto plaatsen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten