zaterdag 15 maart 2014

12-14 Maart- Meknes.


We richten ons op camping Bellevue. Een camping in Romeinse stijl, waar we verleden jaar met een paar campers stonden. s Óchtends kregen we thee geserveerd met citroen blaadjes. Als we aan de poort staan is de toegangsweg nog net zo slecht. De camping is te vol zoals alle campings hier. Het is hoogseizoen voor groepen bejaarden die met zijn allen weggaan. Ook de Nederlands kampeerauto club is aanwezig en de bordjes Truus&Jan, Nel&Kees etc staan geplakt achter de voorruit. We denken met weemoed terug aan de vrije plekjes in Marokko. Als de caravan staat sjezen we richting Meknes, om te zien of ze de remblokken nog kunnen vervangen. Ik vraag ook naar de mogelijkheid om de schokbrekers te vervangen en het luchtfilter en oliefilter. Het is allemaal geen probleem, maar er zit een  levertijd op van een dag. We besluiten het erop te wagen en dan maar vertraging op te lopen voor de terugreis. Is toch een prettiger idee.

De remblokken  kunnen ter plekke vervangen worden. We wachten geduldig met een boek. Toch handig al die electronica. Internet is daar in ieder geval beter want op de camping krijg ik geen verbinding.

De volgende dag doe ik een poging om te achterhalen wat de schokdempers in Nederland kosten. Het scheelt voldoende om het toch in Marokko te laten doen.  We brengen de dag door met klusjes en een wandeling. Marokko is hier groen en lieflijk als Limburg. Je merk wel dat we noordelijks zitten en het dus kouder is.

De volgende dag melden we ons om 8 uur bij de garage. Ik vraag of het mogelijk is dat de auto om 12 uur klaar is. Er wordt overlegd, maar de kans is klein. Dat wordt  een hele dag in Meknes doorbrengen, maar eerst koffie. We zien een restaurant met een luxe tuin  als een oase van rust tussen het drukke verkeer. Binnen is het rijk gedecoreerd, - gestuucte plafonds, kleurrijke kroonluchters, verkeerde schilderijen van Marokkaanse schonen, royale banken, diepe fauteuilles , gedekte tafels en heerlijke koffie.  We zijn de enige gasten, mogelijk omdat het nog vroeg is.

Na de koffie lopen we richting stad. Het is een kleine 5 kilometer zie ik en dat vind ik teveel als we daarna ok nog een stadswandeling van hot naar her doen. De Poolse steden met helse spierpijn ben ik niet vergeten. Natuurlijk hadden we de fiets kunnen nemen, maar Fred is bang in dit verkeer.

Bij een bushalte en springen we in de bus. Het is al aardig vol. Je kunt bij de chauffeur betalen en een rit kost 30 dirham ( 25 eurocent). De deur blijft open staan, dit is gewoonte hier bij  bussen. Ze hadden net zo goed helemaal geen deur erin kunnen zetten. De achterdeur wordt met een steen dichtgehouden. Alle ramen staan open en het tocht behoorlijk. Het is een gewoonte dat de jongeren voor de ouderen opstaan en ik  krijg al snel een plaatsje aangeboden. Alle oude vrouwen zitten!!,

De plastic stoelen zijn een studie waard, niets is heel. Of er ontbreekt een deel van de leuning of er zit een gat in. Aan de vasthoud stang in het midden van de bus ontbreken de lussen.  De chauffeur scheurt als een gek en ik ben blij dat ik zit. Fred staat in het midden en houdt zich vast aan de stang. Hij komt af en toe met zijn voeten los van de vloer.

Als we ongeveer bij de stad zijn stappen we weer uit en gaan eerst naar het VVV. Even nog wat info scoren. Toevalligerwijze komen we langs het museum van Meknes.  Het  is in een groot oud gebouw met een binnenplaats en aan de zijkant kamers met kunstschatten. Een kamer ingericht met potten en pannen. Een kamer met kleding uit de verschillende streken van Marokko en bijbehorende sieraden die op hoogtij dagen gedragen werden. Een kamer met Berberkleden. En gelukkig een toilet waar we dankbaar gebruik van maken. Misschien was die de 2 Euro toegang het meest waard.

Doorgelopen naar de souk.  Er is daar een winkel van de vrouwen comune die kruiden zoeken en argan producten maken. Dit vind ik altijd een sympathiek idee en een goed voorbeeld van ontwikkelings werk. Je weet tevoren dat je teveel betaald. De verkoopster legt van alles uit over de kruiden en de cosmetica. Ze laat van alles ruiken en vraagt meteen wat we willen kopen. Om toch iets te doen kies ik voor thee, die komt altijd wel op. Ze probeert me 200 gram te verkopen voor 16 Euro en dat vind ik nu weer te gortig en maak het af op 150 gram, die ook nog te duur is. Maar de thee is wel  lekker.


We lopen verder en komen uit bij Medersa Bouanania. Dit is de koran school uit vroeger tijden. Opgericht tussen1350-1358.  De jongens  kwamen hier als ze 8-10 jaar waren om te leren lezen en zingen. Er staan op de muur veel spreuken in het Arabisch. Prachtig tegelwerk en mooi stuucwerk op de centrale hal met aan een zijde een gebedsruimte. De cederhouten spanten zijn mooi versierd. Op de eerste verdieping zijn de kamertjes de jongens woonden . Ze keken uit op de centrale hal. De tweede verdieping was royaler. Hier leefden de leraren en oudere jaars. Via een trap komen we op het dak en kijken uit over Meknes.

We lopen en lopen en lopen. Komen in wijken waar weinig toeristen zijn. Woning inrichting op zijn marokkaans met zeer bonten gordijnen die erg geborduurd zijn. Stoffen die je tegemoet glimmen . Ze worden met geborduurde voile overtrokken. Suikerzoete kussens en dito sprij voor op bed. In de brommer en motor souk wordt druk geklust. Overal liggen onderdelen, maar ook nieuwe brommers . Ik vindt vooral de driewieler motoren erg leuk en krijg meteen een visioen om ermee op vakantie te gaan. Tentje erop en je hebt heel goedkoop vervoer. Fred er een en ik. De andere gebruiken we om een uitklapbare keuken te maken, zet je ze tegen elkaar aan dan heb je voldoende ruimte. Ik zie het helemaal voor me. Alleen dat motor rijbewijs is nog een klein obstakel.

straatbeeld

Wil ik wel
 Om drie uur ben ik het zat, dus een goede tijd om richting garage te gaan. Dit keer met een tax,i ook zo een typische beleving als je door de stad heen scheurt. Onderweg maakt hij al rijdend een praatje met een andere automobilist. Gewoon je raampje open en schreeuwen maar.

Nog een uurtje vertraging in de garage. Ze kregen de bouten van de achterste schokbreker niet los. Maar dan is alles gepiept en kunnen we heerlijk door  naar huis.

 

Vanmorgen rustig vertrokken na eerst nog een bezoek gebracht te hebben aan een huilerie. Olijfolie fabriekje. Helaas vroeg hij zo een idiote prijs voor de olie, terwijl ik van een lokale man gehoord had dat hij er veel minder voor betaalde, dat we onverrichter zaken naar huis zijn terug gekeerd. Na de gebruikelijke koffie zijn we vertrokken richting het noorden.

Over de groene bergen en akkers, want er is hier veel cultuur grond. We rijden uitsluitend via kleine weggetjes, door niet toeristische streken. De weg is af en toe bar slecht, het tempo is laag. De mensen zwaaien  vriendelijk. Heel veel huizen hebben daken van golfplaten toch ziet het er niet armoedig uit. Mogelijk een kenmerk voor deze streek. We vinden een plekje langs een rivier en installeren daar de caravan. Beide moe van de hele dag rijden. Na een half uur duikt de politie op en zegt dat we wel mogen blijven staan, maar dat het hier abosluut  niet veilig is. Dus gaan we verder naar Chefchaouen. Een lastige rit door de bergen en zo stijl....... Een flinke klim voor de auto, hij rijdt nu bijna 1 op vier op dit kleine stukje. De stad heeft heel  smalle straatje en het is overvol. Weer zo een tocht die je liever niet doet en waarvan je blij bent dat het allemaal goed afloop. Morgen verder richting Tanger Med en dan overmorgen varen naar Spanje. Thuis begint te lokken. 

Moulay Idriss op de heuvels
 
We krijgen het opeens in ons kop en gaan vandaag om 5 uur over.

 

 

 

 



 
 
 
 



 

 

 

 

 

 

 

 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten