Het verbaast mij altijd hoe de tijd vliegt. We hadden ons voorgenomen, af en toe een boek te lezen in de tuin, de BBQ meer te gebruiken, fietsen en sporten en rust in de keet te brengen.
Ook wisten we dat er in huis veel moest gebeuren. De bovenverdieping, de stal en de zolder moeten opgeruimd worden en ga zo maar door. En de tuin houdt ook geen rekening met onze rust wensen.
Er stonden nog de nodige Airstream pleziertjes geplanned,
We hebben een week doorgebracht in Assen waar we de fietsdriedaagse gereden hebben. We zijn ook naar Veenhuizen geweest, dit alles met de NCC. Veenhuizen heeft indruk gemaakt. Zoveel arme sloebers zijn hier opgeborgen geweest in het eerste, tweede en derde gesticht. Kansloos en uitzichtloos overgeleverd aan de weldadigheid en de luimen van het bestuur. Ik kwam er bijna depri vandaan.
Citaat: Lange tijd werd het Europese landschap gedomineerd door rondtrekkende burgers, deels omdat ze geen vaste woonplaats hadden en hun ‘werk’ volgden als seizoenarbeider, huursoldaat of rondtrekkende wetenschapper (denk aan Erasmus, Thomas More …), deels omdat ze uit armoede genoodzaakt waren rond te trekken. De tolerantie en gastvrijheid ten aanzien van zwervers nam echter langzaam af. In de 9de eeuw gaf de lex Francorum al aan dat men niet mocht geven aan zwervers die weinig geneigd waren te werken voor hun inkomen. Met de industrialisatie en verstedelijking in de 19de eeuw, wordt landloperij ook een stedelijk probleem.
In 1818 werd in Nederland de Maatschappij van Weldadigheid opgericht, die landloperij wilde bestrijden door stedelijke zwervers over te brengen naar landbouwgebieden en ze daar werk te geven. Hun werk was meteen een manier om deze afgelegen gebieden te ontwikkelen. Zo ontstonden koloniën in Willemsoord, Frederiksoord, Wilhelminaoord, Veenhuizen en Ommerschans (in wat nu Nederland is), en Wortel en Merksplas (in wat nu Vlaanderen is). In 2008 publiceerde Suzanna Jansen een intrigerende beschrijving van 'het pauperparadijs' in Veenhuizen.
Ik heb het Pauper Paradijs van Suzanna Jansen gelezen. Een aanrader, zeker als je in Veenhuizen geweest bent. En dan te bedenken dat alles nog zo kort geleden is gebeurd. Pas toen de wet op landloperij is afgeschaft in 1993, werd Veenhuizen geen armen gesticht meer, maar een gevangenis. Nog steeds is een deel zo in gebruik en in een ander deel zitten asiel zoekers.
Terug bladerend in de agenda zie ik ons neven en nichten weekend staan op eind juni. Opeens zie je dat er meer familie is, dan je zo op het eerste gezicht zo zeggen. Het was reuze gezellig al die onbekende neven en nichten te ontmoeten. Iedereen had iets lekkers gekookt en zo werd de BBQ een makkie met de bijbehorende gerechten.
Veel inspiratie hebben we opgedaan bij de jaarlijkse Sony dagen op de Batavia werf te Lelystad. Er werden workshops gegeven over fotografie. We zijn weer wijzer geworden en hebben mooie plaatjes geschoten. Vooral de portret fotograaf Bram Jonker was erg boeiend. http://www.bramjonker.nl/ Hij liet een schitterende reportage zien van op locatie gemaakte foto’s. De happening was grootst opgezet. We konden het schip bezoeken, dat was de moeite waard door de vrijwilligers die de situatie aan boord naspeelden en toelichten. Een workshop natuurfotografie waarbij we ook weer zelf kunnen schieten. Na een dag info opslurpen rijden we weer met een boel extra energie naar huis.
Het was net zo leuk als de dag die georganiseerd werd bij Radio Kootwijk waar we ook verschillende workshops gevolgd hebben.
Een paar dagen later vertrekken we naar Woudenberg voor het kinderkamp Er zijn 84 kinderen in de leeftijd van 1 tot 18 jaar. Ouders en grootouders waarvan de oudste 89 is en gekampeerd met drie kleinkinderen.
De eerste dag is het al raak met een foto speurtocht. We lopen zo een 10 kilometer, Fred met Nadine en ik met Carijn. Lisa is in een eigen groep ingedeeld. Je moet de uitgezette route volgen en ondertussen foto’s zoeken. Voor de kleintjes een hele opgave omdat het gewoon ver is en door al dat gezoek je ook nog eens extra kilometers aflegt.
‘s Avonds doet Lisa het nog eens over met een dropping. Ze komt tegen tien uur thuis en maakt daarna heksensoep. In de soep moeten ingrediënten, die ze kunnen zoeken, onder andere een stuk teen nagel en snot. Ze doen het aardig trouw en halen hiermee de eerste prijs.
Na de eerste dag zijn de kinderen al doodop, dus die slapen snel en worden de volgende ochtend rond zeven uur alweer wakker. Grrr een tijd, dat je zelf nog niet wakker wilt worden.
Nadine wil zich niet aankleden en wil bloot blijven. Ik, vertel haar dat ik daar geen moeite mee heb, maar dat de mevrouw van de camping geen naakte kindertjes op het terrein wil. Ze moet er maar even over denken, hoe dit op te lossen. Ze kijkt me boos aan, maar ik ga door met het maken van het ontbijt. Na een half uur: ”Oma ik heb geen onderbroeken”. Ik wijs haar op de tien broekjes in de koffer. Nadine: ”Die zitten niet lekker”. “Dat lijkt mij onwaarschijnlijk, denk er nog maar eens even over na, of er toch niet eentje bij is, die wel lekker zit”. Een half uur later stapt ze vrolijk aangekleed met onderbroek uit de tent. Pfffffffffff.
Het is een vrolijke dag vol spelletjes. s’ Avonds een gezamenlijke BBQ,
De volgende dag is Carijn jarig, ze wordt 5 jaar. De camping is versierd met meters vlag. Fred is samen met andere mannen pannenkoeken aan het bakken, stapels voor 84 kinderen met bijbehorende ouders, opa’s en oma’s. Hij is er drie uur zoet mee. Eindelijk is het dan zover, er kan gegeten worden. Voor Carijn wordt er gezongen en ze krijgt een grote bal. Van een buurkindje een schattig Loom armbandje met haar eigen naam. Ze heeft een maatje gevonden bij de 18jarige dochter van de leidster Babette. Die vertelt heksen verhalen met een grote heksenhoed op haar hoofd en sleept de kinderen dol enthousiast mee naar allerlei evenementen.
Midden op het terrein is een speeltuintje met schommels en een zandbak. Het is erg warm de grond droog. Nadine loopt steeds op haar blote voeten, die pikzwart zijn, of laat haar schoenen ergens achter. Als ze dan weer terug bij de caravan komt vraag ik haar waar haar schoenen zijn. “Dat weet ik niet”. “Ga ze dan maar zoeken, want je voeten worden zo erg vuil en dat vindt oma niet leuk”. Mopper, mopper en na enige tijd komt ze weer aan met haar schoenen. Dit herhaalt zich meerdere keren per dag. Het dringt wel tot haar door dat oma niet blij is met die erg vuile voeten en het gezoek naar schoenen. Daar vindt ze zelf een oplossing voor door een paar plastic zakjes over haar voeten te trekken en stralend te zeggen dat ze nu geen vuilen voeten meer krijgt. Dit heeft ze zeker een middag vol gehouden de boef.
Op het programma staan nog een bezoek aan Austerlitz, raften en boogschieten, een gezamenlijke maaltijd en waterspelen. De kinderen hebben het naar hun zin en vertrekken vrijdag naar Zeeland. Opa en oma hebben drie dagen nodig op bij te tanken.
 |
| Onze Napoleon |
Het plafond moet gewit, de kozijnen geschilderd. En als je dan toch bezig bent gaat de WC, de slaapkamer en de boven verdieping maar meteen mee. Ook het volgende uitje staat alweer op de agenda. De Lottumse rozendagen bij Venlo.
Lottum staat bekend om zijn rozen. Hier zijn veel kwekers, die een soort bloemencorso op locatie houden ter promotie van de rozen. Ik had me er veel van voorgesteld, ook te zien hoe rozen werden gekweekt en handige tips. Alleen het was zo druk, dat Fred zei dat zelfs stilstaan nog sneller ging dan lopen. Honderden bejaarden werden aangevoerd in bussen uit Duitsland. Het was bloedheet. Er waren prachtige bloemstukken, maar de vele mensen bedierven het plezier om rustig ergens te genieten en foto's te maken.
Wij zijn een weekje in Limburg gebleven. Hebben gezellig met Airstream vrienden een avondje doorgebracht. Een fietstocht gemaakt naar het voormalige Florida terrein. De tuinen waren nu volgroeid en worden onderhouden. Maar de paviljoens staan er verlaten en vergeten bij, dat is jammer. Op een talud zie ik een afgang niet en kom daardoor hard op mijn schouder terecht. Heeft toch een tijd behoorlijk pijn gedaan.
Thuis gekomen doorgegaan met klussen. De bovenverdieping is nu helemaal geschilderd, al ben ik wel zo slim geweest ook nog van de trap te vallen. Schiet lekker op, behalve een pijnlijke arm ook een pijnlijke bil en enkel.
Er waren de nodige verjaardagspartijtjes en we hadden nogal wat eters. Tante Miep (88) kwam drie dagen logeren. Ze is niet te stuiten. Loopt als een kievit van huis naar Wijk bij Duurstede. Wij zijn naar Leerdam naar het Glasmuseum geweest. Verder heerlijke koekjes met haar gebakken en zo vlogen die dagen ook weer om.
Weer verder met schilderen. En naar de 50 plus beurs. Hier vinden we een schat aan informatie over reizen, bouwen, campers, eten en gezondheid. Ik laat meteen mijn cholesterol testen en die is zoals verwacht nog altijd licht verhoogd. Er komt geen verandering in. We dachten wel om drie uur uitgekeken te zijn, maar gingen pas tegen sluitingstijd weg met zakken vol informatie.
Twee dagen later zijn we naar het circus Bianco in Utrecht geweest in de Botanische tuinen, die we konden bezoeken. Prachtig die oude bomen en de sfeer van weleer. Het circus was heel bijzonder, prachtige acts en muziek. Daar krijg je energie van. https://www.youtube.com/watch?v=ezEBXinN2vM.
Zo en nu verder met het schilderen van onze slaapkamer. Eerst de muren egaliseren, dan schuren en dan schilderen. Het wordt vast mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten