Casablanca, Hassan II moskee

Gisteren de grote weg richting Agadir genomen. We zijn nog maar net weg of we worden ingehaald door een luid toeterende auto. Er hangen strikjes aan de antenne en zijn waarschuwingslichten knipperen. Ik zeg: ”zeker pasgetrouwd.” We rijden verder en dan nog een luidruchtige auto. Nu is het signaal duidelijker, want de auto is versierd met een voetbal vlag. Oh ja, het is die wedstrijd waarover die man het had van SAT-2 bij de boot, amateur clubs tegen elkaar. Er volgen nog meer volgeladen auto’s en volgeladen bussen. Ze stoppen naast de snelweg voor hun sanitaire behoeften of om de benen te strekken. Kijken amper uit terwijl het verkeer langs rijdt. In een 12 persoons bus zit zeker het dubbele aantal personen.

Wij stoppen bij een parkeerplaats voor de lunch,  het is razend druk. Jongens en mannen staan te dansen en te springen, omarmen elkaar en er worden  foto’s genomen. Het is een groot vrolijk feest.  De wedstrijd moet nog beginnen, want het is pas half tien en men is op weg.

Langs de grote weg staat over meer dan 100 km om de vijf kilometer heel veel politie . Ze controleren snelheden en auto’s. En toen er geen politie meer was werd het leger ingezet. Her en der overval wagens en brandweer auto’s. Wat een strakke organisatie.

Bij Rabat kunnen we de rondweg oprijden en vermijden hiermee de file die zeker ontstaat met de toestroom van zoveel supporters.

We stoppen bij Mohammedia, hier zijn we verleden jaar ook geweest. Een camping langs de kust. Er wordt vreselijk veel gebouwd. De kust is booming bussiness. Het terrein is niet druk omdat we buiten het seizoen zitten, dat per 1 januari begint. ’s Avonds trakteren we ons op de eerste tahine kip. Die viel goed tegen. De kip was erlangs gevlogen en wat erin zat taai. Verder erg veel aardappels en heel summier een wortel rasp. Nu ja het brood was lekker en uiteindelijk eet je ook niet iedere dag brood met aardappel.

wasbekkens.

Vandaag naar Casablanca gereden, om de Hassan II moskee te bezoeken. Vroeg opgestaan om zeker te weten dat we binnen kunnen. Verleden jaar liep dat mis. Het was weer een gekkenhuis, auto’s kriskras door elkaar. Mensen die oversteken vlak voor je rijdende auto, brommers die ertussen door laveren. Het kost veel concentratie zo te moeten rijden. Niets keurig in banen maar gewoon met zijn drieën of vieren en soms vijven naast elkaar op een 2,5 baans weg. Als er een gaatje is kruipt men ertussen. De taxi’s stoppen opeens om iemand te laden of te lossen. Dat kan zomaar voor je neus gebeuren, niet eens een richting aanwijzer uit. Ik rijd continue met een voet op het rempedaal. Ben ik blij met een automaat en het vermogen snel te accelereren.

Deur gericht op het Oosten.

De moskee is indrukwekkend. Hij staat deels boven de Atlantische Oceaan en deels op een rots. Hij kan 105000 gelovigen herbergen, 25000 binnen en 80000 buiten. Hij is zo gebouwd dat hij aardbeving bestendig is, heeft verwarmde vloeren, elektrische deuren en een dak dat open kan.

De versiering laat Moorse invloeden zien, zoals ook in het Alhambra in Spanje. De moskee is opgebouwd uit graniet, pleisterwerk, cederhout en andere materialen. Het merendeel van het materiaal kwam uit Marokko. 6000 Marokkaanse artiesten hebben in vijf jaar de mozaïeken, marmeren vloeren, gebeeldhouwd pleisterwerk, houtsnijwerk en de beschildering aangebracht.

Beneden zijn de wasruimtes een voor de mannen en een voor de vrouwen. Ook is er een haman, maar die is nog nooit gebruikt. Iedere dag worden er diensten gehouden de moskee is vol in bedrijf.

 

Op de terugweg weer door het gekkenhuis. Vlak bij Mohammedia zien we een Marjane supermarkt, zouden ze daar nog bier hebben? Snel eropaf want Fred is aan zijn laatste biertje. We doen de nodige boodschappen, maar helaas ook hier geen alcohol afdeling meer. Nu ja, het is niet anders uiteindelijk went alles.