Gondesende, Camping Cepo Verde.

Het was lastig om weg te gaan van zo een lieflijke omgeving. We hadden ons reisschema al in de war gestuurd door hier langer te blijven. We zijn beide zo lui geworden en als je dan lekker staat is inpakken niet de eerste favoriet.  Na vier dagen nemen we afscheid van de eigenaren Bert en Thea en wensen hen veel succes met hun camping.

De volgende stop is de camping in Evora, dit is een doorgangscamping voor ons. We hadden beide moeite, die in onze herinnering terug te roepen, zo weinig indruk heeft die gemaakt. Alleen het feit dat er een super grote camper naast ons stond, bracht de herinnering terug. Laat in de middag lopen we de stad in om een beetje de sfeer te proeven. Er is een grote kathedraal en de restanten van een Romeinse tempel van Diana. In de straatjes  winkeltjes met souvenirs, vooral voorwerpen met een kurkeik look, zoals tassen, petten, sjaals etc etc.  Ook aardewerk is populair, maar te duur voor hetgeen geboden wordt. Verder vinden we niets moois.

De tempel van Diana

 

 De volgende dag zouden we ergens op een camping tegen de Spaanse grens in Alentejo zijn, we zijn afgeweken van onze route en belanden in Coimbra. Het was vroeger een Romijnse  nederzetting , het aquaduct getuigt hiervan.  Fred en ik zijn er ooit eerder geweest, toen we met rugzak en tent door Portugal trokken. Sweet memories. Coimbra is een Universiteitsstad. Veel jongen mensen in de straten.  We halen de fietsen uit de auto en suizen vanaf de camping de heuvel af. Er zijn overal eethuisjes en winkeltjes. Ik kan de verleiding niet weerstaan om voor 14 Euro een paar bergschoenen te kopen en ook Fred scoort schoenen.

Coimbra is op een stevige heuvel gebouwd, het lijkt wel een vesting.

 

Na de lunch in een heel klein cafeetje, waar men al 40 jaar kookt en opa met een vriendelijk gezicht bediend, gaan we naar de botanische tuin. Er schijnt een zwak zonnetje en natuurlijk is het hier ook winter.  De magnolia bloeit prachtig en dat geeft een voorjaarsgevoel.

 

Er zijn studenten, die aan projecten werken, een drama groep repeteert.

 

We fietsen voldaan weer naar de Airstream, het was een leuke dag.

De volgende dag verder. We hebben een super spannend boek op de e-reader staan. Daardoor te laat naar bed. De volgende dag kom ik moe overeind, als de wekker zich meldt. Ik was nog ver weg verwikkeld in allerlei complotten. We pakken onze route weer op, maar om een uur of drie ben ik het goed zat. We slaan de hoofdweg af en belanden bij een begraafplaats in het binnenland. Eerst maar eens een kop thee zetten en overleggen. We lopen een half uurtje door de omgeving, veel vogels die kwetteren, schapen en wat boerderijen. Boomgaarden met olijfbomen. Het begint te miezeren wat doen we? Blijven we hier of rijden we nog verder. Uiteindelijk toch voor het laatste gekozen en tegen zes uur rijden we de camping Cepo Verde bij Gondesende op.

De camping ligt midden in een natuurpark, Parque Natural de Montesinho, we zijn de enige bezoekers. De bossen druilen van de regen. Het is hier aardig nat, de bodem blubber. We zullen boodschappen moeten halen in Bragança, want het wordt weekend en de voorraad is geslonken. Nu doen we het met pannenkoeken, omdat ik nog wel een ei, melk en meel heb.

Morgen hoop ik lekker wandelen als het weer een beetje opknapt, het koud en nat. Het geeft me in ieder geval tijd om ons blog weer aan te scherpen.