zondag 24 mei 2015

Uig op Skye,


Vanmorgen zitten dubben of we terug zullen  gaan of hier blijven.  We hebben contact gehad met een vriend die op de Hebriden zit en hij komt woensdag retour. Dan zouden we een mini treffen kunnen hebben. We besluiten op hem te wachten om bij te kletsen.

 Fred wilde graag naar Staffin, waar we eerder geweest zijn in 2012 en ik wil gewoon rondkijken. Hup de auto in en wegwezen. Het eiland is ruig, de wind giert rond je oren. De regen kan venijnig in je gezicht striemen en als het even droog is, ben je blij een beetje opgedroogd te zijn. De meeuwen schreeuwen in de lucht en de wolken zijn uitdagend aanwezig. Maar wat is het mooi met alle elementen. De huizen liggen verspreid en zijn bijna allemaal wit. Veelal met dakkapellen of grotere uitbouwsels. Het type cottage, vermoed ik.

Het is druk doordat het voor de Engelsen vakantie is. Ze hebben een week vrij en trekken er massaal op uit om familie te bezoeken of weg te zijn. Dit hadden wij niet verwacht. Het weer is slecht dat horen we overal. Het land veel te nat, de grond zompig onder je voeten als je over de weilanden loopt. Schapen met zwarte koppen grazen hierop, ze hebben korte horens. Af en toe zie je koeien. Stevige roodbonte beesten. Goed slachtvee.

We nemen de kustweg, een singel track road. Dat wil zeggen dat je niet kunt passeren, alleen op speciale uithammen in de weg,die  overigens veel voor komen. De zee is onstuimig door de wind. We vinden een weg naar de kust waar een picknick plaats is. Even een broodje eten en een stukje lopen.  Dan verder naar Staffin. Hier zijn de resten van een nederzetting uit de oertijd te vinden en ook een voetafdruk van een dinosaurus. De geologie van het eiland beschouwend, zou dat best kunnen. Helaas is het eiland museum gesloten, waar je het vroegere leven van de eiland bewoners kunt bekijken. De rietgedekte huizen (blackhouses) zijn nagebouwd. In de huizen werd turf gestookt en de keuken was de centrale plek.  Op de heuvel een stukje verderop ligt het graf van Flora Mc Donald, protegee van Charles Edward Stuart en gestorven in 1790. Het kerkhof is oud. Verweerde grafstenen kijken uit over de zee.

We gaan koffie drinken in hotel Flodigarry waar Flora McDonald ooit gewoond heeft. Mocht je ooit naar Skye willen, dan is deze plek een aanrader. Het eten dat ze er serveren is fantastisch als we de borden zien. We worden bediend door Leo die Nederlands blijkt te zijn. De lounge is typisch Engels en sfeervol en het uitzicht over de baai fenominaal. Het geheel straalt een weldadige luxe uit . En opgewarmd vervolgen we onze toch naar huis.

We rijden een fantastische weg over de hoogvlakte. De hoogvlakte is gevormd doordat lava gestold is dat over het bazalt was gelopen, zoveel miljoen jaar geleden. Door erosie zijn de pieken en zachte delen verdwenen en vormt zich een vlakte waarop gras kon groeien waardoor turf onstond. Zompig grond van een eindeloze uitgestrektheid. Hier op Skye voel je de natuur en de geschiedenis herleven.
Het duurt bijna een uur voordat ik dit gepubliceert krijg, dus weer geen foto's.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten