Vanmorgen zitten dubben of we terug zullen gaan of hier blijven. We hebben contact gehad met een vriend die op
de Hebriden zit en hij komt woensdag retour. Dan zouden we een mini treffen
kunnen hebben. We besluiten op hem te wachten om bij te kletsen.
Fred wilde graag naar
Staffin, waar we eerder geweest zijn in 2012 en ik wil gewoon rondkijken. Hup
de auto in en wegwezen. Het eiland is ruig, de wind giert rond je oren. De
regen kan venijnig in je gezicht striemen en als het even droog is, ben je blij
een beetje opgedroogd te zijn. De meeuwen schreeuwen in de lucht en de wolken
zijn uitdagend aanwezig. Maar wat is het mooi met alle elementen. De huizen
liggen verspreid en zijn bijna allemaal wit. Veelal met dakkapellen of grotere
uitbouwsels. Het type cottage, vermoed ik.
Het is druk doordat het voor de Engelsen vakantie is. Ze
hebben een week vrij en trekken er massaal op uit om familie te bezoeken of weg
te zijn. Dit hadden wij niet verwacht. Het weer is slecht dat horen we overal. Het
land veel te nat, de grond zompig onder je voeten als je over de weilanden
loopt. Schapen met zwarte koppen grazen hierop, ze hebben korte horens. Af en
toe zie je koeien. Stevige roodbonte beesten. Goed slachtvee.
We nemen de kustweg, een singel track road. Dat wil zeggen
dat je niet kunt passeren, alleen op speciale uithammen in de weg,die overigens veel voor komen. De zee is onstuimig
door de wind. We vinden een weg naar de kust waar een picknick plaats is. Even
een broodje eten en een stukje lopen. Dan verder naar Staffin. Hier zijn de resten
van een nederzetting uit de oertijd te vinden en ook een voetafdruk van een dinosaurus.
De geologie van het eiland beschouwend, zou dat best kunnen. Helaas is het
eiland museum gesloten, waar je het vroegere leven van de eiland bewoners kunt
bekijken. De rietgedekte huizen (blackhouses) zijn nagebouwd. In de huizen werd
turf gestookt en de keuken was de centrale plek. Op de heuvel een stukje verderop ligt het graf
van Flora Mc Donald, protegee van Charles Edward Stuart en gestorven in 1790. Het
kerkhof is oud. Verweerde grafstenen kijken uit over de zee.
We gaan koffie drinken in hotel Flodigarry waar Flora McDonald
ooit gewoond heeft. Mocht je ooit naar Skye willen, dan is deze plek een
aanrader. Het eten dat ze er serveren is fantastisch als we de borden zien. We
worden bediend door Leo die Nederlands blijkt te zijn. De lounge is typisch
Engels en sfeervol en het uitzicht over de baai fenominaal. Het geheel straalt
een weldadige luxe uit . En opgewarmd vervolgen we onze toch naar huis.
We rijden een fantastische weg over de hoogvlakte. De
hoogvlakte is gevormd doordat lava gestold is dat over het bazalt was gelopen,
zoveel miljoen jaar geleden. Door erosie zijn de pieken en zachte delen
verdwenen en vormt zich een vlakte waarop gras kon groeien waardoor turf onstond.
Zompig grond van een eindeloze uitgestrektheid. Hier op Skye voel je de natuur
en de geschiedenis herleven.
Het duurt bijna een uur voordat ik dit gepubliceert krijg, dus weer geen foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten