Van Tebay naar Schotland, 17 - 23 mei.

Zoals gezegd s’morgens de caravan weggebracht. Hij zou rond een uur klaar zijn. Wij vertrekken naar Kendall, een grotere plaatst dichtbij, om boodschappen te halen en een beetje van het landschap te genieten. De weg is mooi, kronkelig en heuvelachtig. De kanten afgezet met stenen muurtjes, dat zie je ook in Schotland en Ierland. In de weilanden lopen schapen met zwarte koppen. Het is een mooie rit, die we ook weer terug nemen als we de boodschappen gedaan hebben.

Helaas is de caravan nog niet klaar. Ze hebben besloten het hele raam eruit te halen en opnieuw te monteren. Mijn voorgevoel dat het raam primair slecht gemonteerd is, wordt hiermee bevestigd. Rond drie uur is de klus geklaard en kunnen we weg. Dan slaat de pech toe, als ik bij het achteruit rijden tegen een auto aanrijdt die ik over het hoofd gezien heb. De eigenaar is er nogal laconiek onder,  ik ben van de kaart. Helaas een deuk in de bumper. We krijgen zijn kaartje mee en hij zal een prijsopgave vragen voor de verzekering. Volgens hem valt het allemaal mee, maar ik heb goed de pest in.

Na zo een dikke 100 km vinden we een camping bij een visfarm.  Een heel aparte ervaring als je een winkel vol met visspullen ziet liggen. Sommige dingen kan ik niet thuisbrengen. Het is een kleine camping en na nog een wandeling langs de diverse vispoelen waar forel in gevangen wordt kruipen we in bed.
We vullen onze watertank tot de nok en ook alle extra flessen om naar de heuvels bij Wanlockhead te trekken. We kunnen vrij staan en dat trekt.  In Wanlockhead is een loodmijn die te bezoeken is. We vinden een plekje langs een stille weg en na de lunch  laten we de caravan achter om naar het stadje te gaan. Weer een prachtige rit, wat een weidsheid. Kale bergen met schapen. Het geeft zoveel rust in je hoofd als je dit ziet, het echte vakantie gevoel.

 

Eerst boeken we een rondleiding in de Lochnell mijn (1710-1860) waar onder slechte omstandigheden werd gewerkt door kinderen en mannen. Het lood waarbij ook zilver mee naar boven werd gehaald, werd gesmolten. Door de giftige dampen en slechte omstandigheden, ging men rond 35 jaar dood.  De kinderen moesten de stenen naar boven slepen op blote voeten over niet geplaveide paden. Men werkte lange dagen.

De huizen waren bedekt met stro en hei en lekten. De lonen laag, maar toch probeerden men de omstandigheden te verbeteren. Er kwamen paarden in de mijn, die de kinderarbeid overbodig maakte. Een dokter ging op kosten van de mijneigenaar in het dorp wonen.  Opmerkelijk is, dat de bewoners van het dorp konden lezen en schrijven. Zowel de mannen als de vrouwen. Er werd naast het werk veel aan scholing gedaan. Sommige bewoners konden daardoor uit het dorp vertrekken en kregen een hoge positie in Amerika en elders in Schotland. Het dorp had een bibliotheek, die nog steeds intakt is. Daar stonden meer dan 3000 boeken die toegankelijk waren voor mannen en vrouwen. De collectie is bijzonder vooral als je weet dat de Koran er stond. Het boek stond gewoon bij de K, dwz dat het als een leesboek werd gezien en niet als religieus boek.

Het dorp Wanlockhead is het hoogste dorp van Schotland. De wind waait en voor ons is het koud. De lokale gids loopt met blote armen en zegt dat het prima weer is. Alle inwoners genieten van het prima weer, want ik zie veel blote armen. Wij hebben drie truien aan, het is maar wat je gewend bent.

 

Gisteren was een autorij dag. Wij komen langs Glasgow en Loch Lomont.  Barre heuvels en koud, het regent en miezert de hele dag. Tegen een uur of vier klaart het weer op, dat hebben we nu al vaker meegemaakt. Dus op zoek naar een plekje. Eerst vinden we een picknick plaats langs de weg, maar daar heb ik geen goed gevoel bij. Op de kaart zie ik dat er aan de baai een camping moet zijn. Daar kunnen we ook heen.

We draaien van de weg af, over een smal pad door een oeroud prachtig bos. Overal schitterende mossen.  Onderweg een paar wandelaars die ons weten te vertellen dat de camping niet meer bestaat. Er is wel een hotel, maar waarschijnlijk geen plek om te kamperen.  Je kunt er wel draaien want dit weggetje is daar te smal voor.
We komen bij een enorm Victoriaans hotel aan, het ligt prachtig aan de baai. Het heeft ook een grote parkeerplaats waar slechts een auto op staat. Fred gaat vragen of we mogen kamperen op de parkeerplaats. Na een primair nee, volgt een aarzelend ja, als het voor een nacht is. Wij zijn de hemel te rijk, want de tuin is prachtig, het plekje super.


Voor het hotel.

 

Als de caravan staat, gaan we wandelen en weer regent het. Overal stroompjes en beekjes, die van de helling naar beneden kabbelen. Dit is ons douche en afwas water. Drinkwater hebben we genoeg.

Na een heerlijke nacht vanmorgen weer even gewandeld. Het wil niet echt droog worden. De rit voert ons over de Glencoe Mountains.  1080 meter met sneeuw resten. Het is druk op de parkeerplaatsen overal wandelaars, de nationale sport hier. Goed ingepakt met regenkleding en dikke schoenen.  Een fantastisch landschap, watervallen, heuvels en bergen trekt aan ons voorbij. Het prille groen en de schaarse weide bloemen zijn mooi. De brem uitbundig.. Paarse klokjes zie je hier veel, het lijkt een orchideeën soort, maar ik weet dat niet zeker.

We vinden weer een plekje op een parkeerplaats langs de weg. Achter ons de heuvels en diep in de vallei een riviertje. Daar gaan we water halen. We moeten stijl naar beneden klimmen en natuurlijk ook weer naar boven. Fred draagt 20 kilo extra, ik mijn foto spullen. Aan de andere kant kijk ik uit over de bergen waarop nog een rest sneeuw. En het is zowaar droog met zelfs aan het eind van de middag zon.

 

Morgen richting Skye en dan door naar de Hebriden.  Ik hoop dat we alles in ons tijdschema gepropt krijgen, anders moeten we de vakantie gewoon een week verlengen.

Nu ja. die reis naar de Hebriden liep dus mis. Dacht ik dat het simpel was om onze reis naar Harwich te wijzigen uiteindelijk hadden we een open flexi  retour. Ho maar, want alles is volgeboekt. Alleen een nachtafvaart is mogelijk, maar dan zijn de extra kosten irreëel hoog. Ons Herbriden plan vergeten we gewoon en schorten het op naar een andere keer. Het weer is trouwens erg slecht, regen, regen en nog eens regen en dat blijft nog even zo. Noord Schotland is voor ons nog onontgonnen gebied en daarheen zullen we onze reis vervolgen, of we besluiten richting York te gaan. Alle opties open.

Op dit ogenblik staan we op Skye op een landtong met de wind gierend rond de caravan. Wat ben ik blij met onze verwarming die dit aankan.  Dit wordt een onstuimig nachtje daar kun je zeker van zijn.