22 mei 2016 Scotland here we come.

We zijn onderweg, na een lange kampeer adempauze in Nederland. Niet dat we ons verveeld hebben, maar het campingleven heeft op een laag pitje gestaan. Sint gevierd met de kinderen en Kerst in het Noorden. Dat is goud waard. In Januari zijn we druk geweest met de installatie van een nieuwe keuken. Een totaal onderschatte klus, maar het resultaat mag er zijn. Ondertussen een paar dagen naar New York geweest, ook een super ervaring.

Ik heb genoten van het maken van veel foto’s, meerdere workshops en fotobeurzen. Eindelijk de moed opgevat een model uit te nodigen via faceboek en het contact met Mexim was inspirerend en smaakt naar meer.

wachten

Veel geleerd op fotografisch gebied, op het ontwikkelen van foto’s in photoshop, studio belichting en alles wat erbij hoort. Ook is internet een groot goed. Fred wil ik ook niet vergeten want die is een super hulp in dit alles.

Fred heeft een en ander opgepakt op het gebied van natuurfotografie. Hij heeft de smaak te pakken gekregen en is geinspireerd geraakt door de foto’s van Bas Meelker.

We hebben  samen een workshop bij Bas gevolgd (twee voor de prijs van een). Af en toe een museum bezocht, Jeroen Bosch was het hoogtepunt. Fantastisch wat die man gepresteerd heeft in die tijd. Wat een inspiratie gaat ervan uit.

Fred heeft zijn liesbreukoperatie gehad en ook alle ziekenhuiscontroles van mij en Fred zijn goed afgelopen.

Tante Miep heeft gelogeerd, ook zo een leuk hoogtepunt. Wat fantastich als je zo oud bent (90) en nog zo jong kunt zijn. Ze nam ons mee uit eten en dat was helemaal super. Wat hebben we genoten. Ook haar 90ste verjaardag hadden we niet willen missen.

Natuurlijk is er nog veel meer gaande geweest en ik wil niemand tekort doen. Alle lieve vrienden die we gezien hebben en die ons uitgenodigd hebben. Etentjes met vriendinnen even een tête a tête zonder partner is ook nooit weg. Een afspraakje met mijn eigen kinderen zonder aanhang ook heel bijzonder om dit eens te doen. Leuk zo een pure moeder dochter ervaring en wat ben ik trots op alle vijf.

Afgelopen week was aardig hectisch, huis en tuin vragen aandacht als we voor langere tijd weg gaan. De caravan pakken we in gedeeltes in verspreid over meerdere dagen. Handdoeken, kleding, schoonmaakartikelen etc etc moeten mee. Technisch moet ook alles ok zijn. Onze omvormer moet vervangen worden, voor een zuivere sinus omvormer. Helaas wordt er eerst een 24 volt besteld, dat hebben we pas in de gaten als er allerlei lampjes branden. Op het laatste moment even naar Meijel rijden om een en ander om te ruilen en in te bouwen. De auto is weer in orde na een zeer dure reparatie, die ik maar snel moet vergeten.

Meerdere vrienden hebben we gezien, eters gehad en natuurlijk ook genoten van kinderen en kleinkinderen. Ik ben vreselijk verwend voor mijn verjaardag met een prachtige camera van Fred en ik heb van Merel een mooie striplight softbox gehad.

En eindelijk komt er rust in de tent, we zijn onderweg. Alles valt weer op zijn plaats de ruimte komt in mijn hoofd voor nieuwe waarnemingen. De buren zijn zo lief ons huis en post waar te nemen. Daarvoor ben ik zo dankbaar, want dit is wel essentieel voor ons om weg te kunnen.

We zijn ruimschoot op tijd klaar vandaag en besluiten te vertrekken en niet thuis te zitten wachten. Krentenbollen gaan mee voor een dashbord lunch en weg zijn we. Na een paar kilomeer kom ik erachter dat mijn jas niet mee is, dus toch weer retour. Tijd genoegJ.

Het rijden met de combi voelt vertrouwd en tegen half twee staan we in de rij bij IJmuiden om in te schepen.

Dan het wachten op de ticket controle van het schip en de douane en door naar het volgende wacht station, want denk maar niet dat je in een keer kunt doorrijden.

Het rare is dat je al wachtend geen rust in je kont hebt, omdat je niet weet wanneer de rij gaat rijden. Anders zou ik gewoon een tukje gaan doen in de caravan. Ik ben een slechte slaper en s’nacht bedenk ik allerlei scenario’s van wat er nog gedaan moet worden en wat we niet moeten vergeten. Ik loop wat in de haven op en neer en raak in gesprek met een Schotse eigenaar van een giga caravan die voor ons staat. Hij verteld rustig dat we in juni opgegeten worden door de midgets in het westen van Schotland, maar dat zien we wel weer. Vluchten kan altijd nog. Voorts geeft hij wat toeristische tips, erg leuk. Het is een vermakelijk gesprek. Zijn vrouw wil niet lang weg, maar hij wel. Jammer is dat als je samen niet tot overeenstemming kunt komen. 

Na een dikke vier uur wachten kunnen we inschepen. Het lijkt Marokko wel waar ook alles zo lang duurt. We staan op een heel schuin dek, doodeng, dat gehesen wordt om horizontaal te komen. Naast ons een bus, met nog een bus daarachter en een camper. Hoe sterk is die lift wel niet, onder ons komt nog een autodek.

Even niet aan denken als een en ander in elkaar klapt.

We willen via het oosten naar het Noorden om dan aan de west kant naar beneden te rijden. Onze overtocht naar de Hebriden staat gepland op 22 juni vanaf Ullapool.

9 juli vertrekken we weer richting vaste land. Het weekend van begin juli hebben we een gathering met onze Airstream vriendjes. Tot zover onze vaste agenda.

Wat we morgen doen? Eerst van het schip af en dan zien we wel weer. Wennen aan het engelse rijden en rustig aan richting Edinburgh.

Ik wil naar de Kelpies toe en naar het Fallkirk wheel. Hier staat een scheepslift en dergelijke techniek is altijd leuk om te zien. Vanhieruit is Edinbrugh bereikbaar via een P&R.

Ondertussen vaart het schip rustig verder richting Newcastle. Een geroutineerde stem verteld ons dat er bingo is, film en life muziek. Waarom zijn wij zo weinig geinterresseerd in dit soort zaken? We lopen hier echt niet warm van.

We hebben een heerlijke maaltijd salade van AH meegenomen, samen met een glaasje mooie wijn. Een echte traktatie.

Na afloop een kopje thee of koffie, boekje erbij en dan straks relaxed de ogen toe.

Scotland here we come!!!!