Als we ons plaatsje ingenomen hebben in
Dunbeath is het laat. Tijd voor avondeten en relaxen. Het was relatief een
lange rit, we zijn twee keer onderweg een stukje gaan lopen en zo vliegt de
tijd voorbij.
De camping is niet veel bijzonders maar de
eigenaresse bijzonder aardig. Rond de camping staan highland koeien die in de
avondzon naderbij komen. Majestueuse beesten zijn het toch.
Ik ben lui en het autorijden zat dus
besluiten we de volgende dag de omgeving wat beter te leren kennen. We lopen
naar de eerstvolgende baai en zijn verrast door de hoge kalksteenkust. Het is
een gelaagd gesteente en her en der zijn flinke delen weggespoeld. We lopen
door en komen bij een ondiepe cave. Dat is onverwachts.
Als we onder een rotspartij doorlopen,
blijkt de rots aan de zeekant een muur van meeuwen nesten te zijn. Moeder meeuw
zit braaf te broeden, ik kan niet zien of er ook kuikens zijn. Ze maken veel
kabaal, naar elkaar en naar ons. Het zijn witte meeuwen met grijze vleugels. Het
is hier boven verwachting mooi. Voldaan van de flinke wandeling gaan we weer
terug naar “huis”.
We hebben via faceboek contact met de mede
Airstreamers, die zich nu opmaken om richting Hebriden te gaan. Monica en
Harald zitten in de buurt en we besluiten op hen te wachten. Altijd gezellig.
De volgende dag verder op site-seeing tour.
Eerst naar de Grey Cairns of Camster
toe. Ze zijn uit de neolitische tijd. De
koepelvormige kamer was gedeeltelijk van boven open voor licht en bood
bescherming tegen het weer. Ze zijn goed geconserveerd gebleven en trekken weer
de nodige bezoekers.
Vervolgens naar de Whaligoe Steps. Een
stijle trap van 331 treden uitgehouwen in de rotsen om naar een haventje te
gaan dat diep beneden ligt. De vissersboten voerden haring en schol aan en de
vaten werden via de trap naar boven gesjouwd. In 1855 lagen er nog 35 boten in
de haven in 1928 slechts 8. De trappen worden nu door vrijwillers onderhouden
en het is fantastisch op deze manier naar beneden te lopen. Ook hier worden de
rotsen gebruikt door de vogels, meeuwen broeden, alken en aalscholvers en
diverse kleinere vogels.
We zien Monica en Harald de volgende dag en
het is gezellig. We ondernemen met hen een lekkere wandeling en brengen een
avond door met het uitwisselen van camping ervaring en things to do. Hun
Airstream is enorm vergeleken bij die van ons, minstens 20 cm breder en 1,5
meter langer. Het heeft iets weg van een klein appartement. Harald heeft er lol
in hem over de single track roads te sleuren, maar ik moet er niet echt aan
denken.
De volgende dag door naar het zuiden. En
dan weer het geluid van het differentieel. Dit keer behoorlijk verontrustend.
Het is tegen twaalf uur, eerst maar een boterham eten en ons beraden. We bellen
met de garage waar ze het differentieel vervangen hebben, maar ze verwijzen
naar de Mitsubihi care. Na een telefoon gesprek worden we doorverwezen naar een
garage in Brora, waar we met een uurtje terecht kunnen voor een diagnose.
Het is al snel duidelijk dat de achteras
olie lekt en het differentieel open is gaan staan. Het is vrijdag en vandaag
kunnen ze niets meer doen, maandag zijn we aan de beurt. Hoe dit af gaat lopen
is onduidelijk.
Allerlei scenario’s zijn mogelijk, van
laten repareren voor veel geld, maar de auto is 12 jaar oud, of naar huis laten
vervoeren, als hij dan niet total loss verklaard wordt.
Afwachten maar en gewoon hier nog leuke
dingen doen. We zien wel.
De camping ligt achter een golfveld met
daarna een duinen rij. Het weer is slechter geworden, af en toe regent het. De
wind stuwt de golven hoog op. In de duinen broeden sternen, die je aanvallen
als je te dichtbij komt. We lopen door tot het dorpje om boodschappen te halen.
De afstand niet onoverkomenlijk te voet, want de auto willen we niet meer
verplaatsen. Ik krijg een aardige wandelconditieJ
In het dorp vind een evenement plaats van
de rotary. Kinderen worden geschminkt en er is life muziek.
Vandaag, zondag, wasdag. We hebben hier
electra en het waait goed. Als we een waslijn willen spannen worden we op onze
vingers getikt want dat mag niet op deze camping. Wel mag ik een draad spannen
van de caravan naar de auto. Nu ja, ……….
Eigenlijk hebben we geen electriciteit
nodig, we leven op onze zonnecellen. Maar nu ik het toch heb gaat het kacheltje
aan in de badkamer en hang ik het dekbed daar te drogen. Ik had het niet zo
lief buiten gedaan. Het is maar hoe de regels zijn.
 |
| Klaar voor het A diploma |
 |
| Plons |
 |
| Gehaald. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten