Maandag leveren we de auto vroeg af in Brora. De garageman wenst ons
een plezierige wandeldag toe, de lieverd. Er is in de buurt een whisky stokerij,
zegt hij. Ik bedank hem voor de tip en zeg dat ik me maar moed ga indrinken.
Eerst nog boodschappen halen in het dorp. Al met al een hele tippel van hot
naar her.
We hebben iets meer dan twee uur de tijd gekregen dan zou de
diagnose van de auto wel gesteld zijn.
De Clynelish stokerij is ‘under
construction’, er wordt verbouwd. Het bezoekerscentrum laat de geschiedenins
van de stokerij zien, die meermale gesloten is geweest en weer opgeleefd. Je
kunt er natuurlijk whisky kopen en ik sta versteld over het feit dat de minium
prijs 40 pound is en ik zie flessen van 3000 pound. Ben ik blij dat we beide
geen liefhebber zijn. Alles is duur in deze winkel. Maar het is er warm en
droog dus zitten we even lekker bij te komen. De hoop hier koffie te krijgen is
vervlogen, want daar doen ze niet aan.
 |
| Zo oud als..... |
Dan terug naar de garage, om het oordeel te horen. Best vervelend.
De garage houder is aardig en zegt dat de aandrijfas uit het differentieel
gesprongen is. Daardoor is de olie weggelekt. Het schijn een euvel van de
Mitsubishi te zijn. Een paar ferme tikken tegen het differentieel was de
oplossing en de olie had hij aangevuld. Meer kon hij nu niet doen. We krijgen
het advies regelmatig onder de auto te kijken en als de aandrijfas er weer uitspringt
hem een goede tik te geven met de hamer. Het geluid van het differentieel was
nu een gegeven, mogelijk slijtage.
Wij naar de caravan, met toch een gevoel van onzekerheid. Het kan zo
weer gebeuren en dat is niet lekker. Maar we kunnen verder en dat doen we dan
ook.
Door het oponthoud van vier dagen zijn onze plannen weer bijgesteld
en we gaan nu dwars over de Highlands via single track roads naar de west kust.
Op18 juni vertrekt de boot naar de Hebriden uit Ullapool. En ik wil ook nog de
tuinen zien in Inverewe bij Lochewe.
We delen de afstand op in stukken en vinden de eerste nacht een
prachtig plekje aan een meer.
s’Avonds genieten we van de ondergaande zon (na
tien uur) , de dag erop rijden we door via Ullapool naar Inverewe om de tuinen
te bekijken. We staan op een camping die uitkijkt over de baai, met de wind
volop kop. Omdat de caravan iets hoger staat, lijkt het of je in het combuis
van een schip zit. Het geluid van de wind en de woest golven maken het gehel
compleet.
De tuinen van Inverewe waren voor mij een teleurstelling na die van
Branklyn garden.
Het weer was grijs, dat helpt niet mee. Drommen toeristen met bussen stonden voor de
ingang en natuurlijk ook de nodige dagjesmensen, waaronder ik ons ook reken. In
de tuin heel veel Rhododendron soorten, maar die zijn aan het eind van hum
bloei. Veel grote bomen, zoals Thuja en Sequoia die hoog oprijzen. Het tuin is
oud en de verscheidenheid aan bomen is groot.
Ik vind de verschillende Cornus
soorten de moeite waard en kijk verrukt naar een prachtige diep paars-zwarte
iris, die ik ergens tegen ben gekomen.
Helaas zwermt het er ook van de midges.
Iedereen loopt te wuiven en te krabben. Kun je een leuk filmpje van maken. We
lopen meerdere uren door het park om daarna weer naar de caravan over de
kronkelige weg, langs het meer terug te gaan. Deze kant van Schotland is veel ruiger,
met hoge kliffen en diepe inhammen langs de kust. Dit is meer het Schotland dat
mij aantrekt, behalve de muggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten