Op 29 july begint de gathering op camping
Moorcroft in Cairines. Dit gedeelte van Uist is vlak met heel veel zoet en
zoutwater meren. Volgens de Airstream traditie wachten we elkaar op, om zo in convooi
naar de camping te rijden.
Een paar mede campeerders hebben een drone, die
wordt ingezet voor luchtopname. Aangezien wij als laatste rijden kan Fred mooi
een overzichtfoto maken.
Als iedereen is bijgekletst en
geinstalleerd, keert de rust weer. We spreken elkaar verder bij het grote
kampvuur in de avond.
Het is super gezellig en we wisselen veel
wetenswaardigheden uit. Het vuur is warm en de sfeer goed. We ontmoeten nieuwe
Airstreamers, leuk is dat. Jonge mensen die er bewust voor kiezen om geen
hectisch leven te leiden. Er is een stel jonge 40ers, die een oude Airstream
hebben opgeknapt. Ze verhuren hun huis voor de inkomsten en hij werkt op
onregelmatige basis voor een paar klanten in de IT.
 |
| Crea Bea. |
Een ander stel heeft een app ontwikkeld.
Ook zij kunnenmobiel hun inkomsten vergaren, want als je op een goede camping
staat, heb je internet. Zij kiezen de camping erop uit, al blijfthet hier op de
eilanden lastig. Onze voorkeur gaat niet uit naar een camping maar naar de rust
en de ruimte van de vrije natuur.
Bij de camping is vlakbij een natuurreservaat,
met heel veel vogels. Jonge sternen worden gevoerd door hun moeder, tenminste
als ze de kans krijgen. Op het moment dat zij een visje in haar bek heeft,
duiken de andere sternen op haar af om het lekkers af te pakken. Het geeft heel
wat gekrakeel door vader stern en de belagers. Ik zit bijna een uur stil op een
steen en bekijk het geheel ademloos. Kom je onbewust te dichtbij bij hun nest, dan
scheren ze rakelings over je heen en maken een klepperend geluid. Paniek alom.
Vrijdag morgen zijn we door Monica en Harald
getrakteerd op een Bavarian breakfast. Weiss Wurst, Pretzels en bier. Super.
Gisteravond naar een oude ruine gereden om
wat avond foto’s te maken. Toen we thuis kwamen hebben we ons weer aangesloten
bij het kampvuur met een glas wijn gevolgd door whiskey. Echt Schots.
Op zaterdag avond gaan we met zijn allen
eten in de lokale pub. Het eten is zozo, maar de gezelligheid maakt veel goed.
Het toetje echter is super. Fred heeft een stickie coffee puding en ik warme
almonds pudding, samen met een bolletje ijs. We zullen maar niet aan de
calorien denken, want het Airstream leven is toch al zo lijn onvriendelijk.
Groenten zijn moeilijk verkrijgbaar en vaak van slechte kwaliteit. In de
supermarkt vind je peen en kool, soms sla en tomaten. Alles moet geimporteerd
worden. Whiskey vind je overal maar daar wagen we ons niet aan. Fred zegt: ”stel
dat wij het lekker vinden”.
Ik ben dol op appel cider en Fred neemt
regelmatig een lekker biertje. Ja het camping leven is goed.
Vandaag afscheid genomen, ieder gaat zijn
eigen weg. De ene naar het zuiden de andere richting huis. Er werd een traantje
weggepinkt, zo gezellig was het wel. -Partir c’est mourier un peu-, zoals mijn
moeder placht te zeggen.
Wij staan nu halverweg Uist aan het strand.
De zee komt op en rijkt bijna tot de caravan. Vogels vliegen af en aan, we
zitten eerste rang, de kijker in de aanslag om alles te volgen. En dan zien we
opeens een zeehond zwemmen en nog een. De kopjes gaan op en onder, ze zijn
schijnbaar aan het jagen. s’Avonds bij laag water trekken we erop uit. We zien
otters die aan land komen om te spelen en te rusten. We staan in een eeuwenoud
landschap. Overal zie je restanten van nederzettingen.
Waar wij nu lopen hebben
ooit mensen gewoond. De plek is er goed voor. Het is nu een verlaten oord.
Vogels vliegen af en aan en kwetteren,
ongerust als ze zijn door ons als indringers. De golven van de zee vormen een
constant achtergrond koortje. Het zeewier ruikt sterk naar zee en zilt. De zon
gaat onder en wij voldaan naar ons bed.
Helaas nergens internet dus naar de kroeg
uitgeweken. Nu eindelijk signaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten