Naar Vries

 Vrijdag zijn we vertrokken naar Vries in Drenthe, waar Bas en Eva wonen met hun drie meiden. We hebben afgesproken dat de caravan bij hun op de oprit kan staan. Dat geeft ons de vrijheid om lekker in je eigen bed te slapen en gewoon je eigen dingen te doen. Voelt toch anders dan een logeerpartij. Verder heeft Eva ook geen echt logeerbed, dus is de keuze voor ons makkelijk.

Het is een dikke 100 km, anderhalf uur rijden. Na een rustige morgen met een flinke wandeling vertrekken we na de lunch.  Rond drie uur zijn we geinstalleerd. Het is St Maarten en we vallen met onze neus in de boter. Ik ga mee om de liederen aan te horen en het feest mee te maken. De kinderen hebben zelf lampions gemaakt die prachtig versierd zijn. 

De hele middenstand doet mee, het is echt een groots feest hier. Blokker, opticien, bakker en sportschool worden bezocht en overal wordt hun rugzak met snoep gevuld. Aan het eind van de avond puilt die echt uit. Daar kun je wel een jaar mee verder.  Bij de bakker scoren ze een heerlijke taaitaai pop, elders mars, noten, lion king spekkies en ga zo maar door. Lisa is groot genoeg om op eigen gelegenheid haar lied te zingen samen met een vriendin. Die komt helemaal afgeladen vol, omdat ze met de fiets een grotere actieradius heeft. Nadin en Carijn hebben driftig geoefend op hun eigen verzonnen lied.

 Bij een huis horen ze Lisa haar lied vertegenwoordigen en groot is hun verontwaardiging als Lisa verklaart dit zelf verzonnen te hebben. Carijn schreeuwt ze hebben ons lied gejat. Gelukkig hebben ze nog meer liederen in de maak.

De volgende dag komt Sint aan in het plaatselijk kanaal. Weer een echte happening. Je snapt het al, zakken vol met snoep en strooigoed. En als s’avonds de schoen gezet wordt is het helemaal feest. Toch leuk om kind te zijn of oma, want het is zo herkenbaar. De avond vullen we in met een heerlijk glas wijn en kletsen bij. 

Zondag langs Eise gereden de vader van Bas. Hij is getroffen door een hersenbloeding en zit in een verpleeghuis. Hier blijkt het verschil tussen het Noorden en het Westen groot te zijn. De kamers zijn gezellig ingericht. Er is tijd voor een kringgesprek en er worden verhalen voorgelezen. De persoonlijke aandacht is enorm. Dat heb ik anders meegemaakt. Niet dat ik ervoor zou kiezen in een verpleeghuis te zitten, maar het kan zoveel slechter.

Eise zelf is slecht, jammer want het was een zeer krachtige man met een sterke wil. Vreselijk als een dergelijk lot je treft, maar we hebben het niet voor het zeggen.

 

Dammen met kleindochter.

Nu zijn we weer terug op ons plekje in Heerde. Buiten een gestadige drizzel op de caravan. De kachel snort, Fred speelt een spelletje dammen. Ik zit te bloggen met een heerlijke kop soep in mijn handen. Wat een rust en vrede. Fantastisch.

Zaterdag vertrekken we naar Den Ham waar we een lezing bijwonen. Daarna terug naar huis om het leven van alle dag weer op te pakken. Wat is het fijn om zo makkelijk weg te kunnen, we gaan zeker terug naar Heerde in de winter. Het moet hier prachtig in de winter zijn zeker als het heeft gesneeuwd.