Sneeuw, ijs en koud.

Alweer een week verder en het was koud met een minium temperatuur van min 8 graden. Gure wind en niet echt aangenaam, vooral aan de waterkant bij de IJssel en bij de Oostvaardersplassen. Maar goed daardoor laten we ons niet weerhouden om te gaan lopen en proberen iets ervan te maken. We hebben het best naar ons zin binnen en cocoonen behoorlijk. Lekker lang slapen en een boek lezen.

De lucht blijft de hele week grijs en mistig, het voorspelde zonnetje laat op zich wachten. Jammer is dat, want dit grijze weer geeft vlakke foto’s en weinig inspiratie tot mooie beelden.

De natuur rond de Oostvaardersplassen is mooi, het is een ruig gebied, waar de natuur zijn gang mag gaan. De dieren moeten rust krijgen in de winter, om niet teveel energie te verliezen met zich bewegen en zodoende hun opgebouwde vet reserve te sparen. Er is een behoorlijk gebied afgesloten voor publiek. We hebben geluk, als we wat herten tegen komen rond vijf uur. Mooi gezicht is zo een kudde.

Op dit ogenblik is er discussie over de dieren in de Oostvaarders plassen. Het gebied is te klein voor alle grote grazers en daardoor creperen veel van hen. Er gaan stemmen op om ze te verplaatsen naar rijkere gebieden of toch af te schieten. De meningen hierover zijn verdeeld tussen de diverse milieu groeperingen.

In het bezoekers centrum kun je heerlijke chokolademelk met slagroom drinken. Een aanrader evenals een bezoek aan de Oostvaardersplassen.

De caravan houdt het redelijk goed. Binnen snort de kachel continue. Er gaat best veel gas doorheen. Gisteren is de waterpomp op het terrein bevroren. Fred ging op stap om water te zoeken en vond een buurman verderop bereid ons water te geven. Kunnen we weer even verder.

Een tochtje langs de IJssel was geen succes. Mijn god, wat was het daar koud. Werkelijk na een kwartier wandelen waren mijn handen ijsklompen. Ondanks mijn dikke jas, muts, lange onderbroek en meerdere truien is het koud. Dat hebben we snel voor gezien gehouden. Als je een foto wilt maken moet je iedere keer je handschoenen uittrekken, echt niet fijn.

Een bezoek aan Kasteel Cannenburg was verrassend, ondanks het feit dat het kasteel gesloten was. In de fraai aangelegde tuinen met vijvers, kun je wandelen en waant je terug in het rijke verleden.

Vandaag naar Urk geweest. Bij CameraNu werd een lezing over Wacom teken-tabletten gegeven. Altijd leuk om te luisteren en iets nieuws op te pakken. Daarna zijn we Urk ingelopen. De tijd staat daar stil. Ze spreken een heel eigen dialect, razendsnel en niet te verstaan. De kleine huisjes zijn een plaatje van vroeger tijden. De haven ligt vol met platbodems, pleziervaartuigen en jachten. Je ruikt de vis overal en bij het monument voor de verdronken vissers, kun je je al de tragedie die zich heeft afgespeeld levendig voorstellen. Eens per jaar is er een Urker herdenkingsdag voor alle verdronken vissers. Men brengt zijn tijd door in de kerk en alles is gesloten. Hier kwamen we, op tijd, achter toen we woensdag naar Urk wilden. Je bent daar dan niet welkom.

Morgen, als het weer het toelaat, richting huis. Zonder water wordt het wel erg afzien. En een open haard is ook niet te versmaden.