Reis naar het Zuiden September 2017.

14 September 2017.

Woensdag stormt het in Nederland en niet zo een klein beetje. Windvlagen gieren rond het huis. Het is geen weer om te vertrekken. We stonden er klaar voor. Het wordt een vakantiedag thuis. Beetje wandelen en luieren om donderdag, op Fred zijn verjaardag, weg te gaan richting Ardennen.

Het was een puzzel, ik had geen zin in Frankrijk. Ik weet niet waarom.

Verleden jaar hadden we naar het Bayrische Woud zullen gaan. Toen was het weer zo slecht met temperaturen ver benenden het vriespunt, dat we daarvan afgezien hebben. De herfst moet mooi zijn. Waarom dan niet nu? Verder wil Fred graag langs Trier, dus dat staat ook op de agenda plus een wildpark daar. De verdere invulling is open.

Doordat ik nog veel last van mijn been heb, is lang autrijden geen optie. Het moeten kleine afstanden worden, we hebben de tijd. Donderdag middag komen we aan in de stromende regen op een camping bij Amonines in het Noorden van de Ardennen. Het is een grote camping met, zoals in Belgie gewoonlijk, veel staanplaatsen. In het midden is een grote karper vijver, ik denk zo een 100 meter lang. Onze plaats kijkt uit over de vijver.  Langs de kanten zit men te vissen, een activiteit die in het weekend toe neemt.

Rust

Er is een restaurant op de camping. We besluiten er te gaan eten omdat Fred jarig is, wat ik vermeld bij het reserveren. Na afloop worden we verwend met twee ijsjes, voor Fred met vuurwerk erop. Vreselijk leuk.

De volgende dag na heerlijk uitgeslapen te hebben, gaan we lopen. Fred had op de kaart een aboretum gezien bij Rendeux van Robert Lenoir. Het is werkelijk prachtig aangelegd. Jammer dat het weer niet meewerkt, blubber overal. De herfst is hier en daar ook zichtbaar. Prachtige kleuren rood verschijnen. Beslist de moeite waard.

Het plan is om iedere dag 10.000 stappen te doen, dus 7,2 km. Met een zware camera om je nek plus fototas, schiet dat niet op, omdat we eindeloos vaak stilstaan voor een foto. Vandaag de heuvels (of bergen?) in gegaan. Klimmen en nog eens klimmen. Ik hoop wel dat mijn conditie zich verbeterd. 

We zijn een hele middag onderweg voor 9 kilometer, maar wel lekker gefotografeerd. En voor de avond hadden we ons nogmaals verwend met een etentje. Dit maal in een auberge waar we jaren geleden met mijn vader en Marie Lousies, zijn vrouw, gelogeerd hebben. Ik heb daar mooie herinneringen aan. Heel bijzonder. Het eten is overheerlijk, vaak streekproducten. Fred geniet van een super lekker biertje.

Vandaag stond er een uitstapje naar Durbuy op de agenda. Viel eigenlijk tegen door het weer grijs. Het is er toeristisch maar heeft iets van zijn grandeur verloren. We lopen er een gallerie in waar een tentoonstelling is van Stéphan Noël. Hij heeft een fotoserie  gemaakt van Cuba’s laatste houtskool branders en met een oud procedee ontwikkeld. (gomdruk een vorm van chromaat fotografie). Ze worden op geschept papier afgedrukt en geven een speciaal zwart-wit effect. Zo een foto brengt gemakkelijk 5000 Euro op en meer. Hij is een rijzende ster die in meerdere musea tentoongesteld wordt. Dat was het hoogtepunt van deze dag, morgen richting Trier.