Figueres. Dali Theater.

De volgende dag online een ticket geboekt voor het museum. Dan hoeven we in ieder geval niet lang in de rij te staan. We zijn er tegen half tien en het is rustig. Een uur later is het museum overspoeld met Japanners, Chinezen en oude van dagen. Oeps daar horen wij ook bij.

Het regent nog steeds, dus niet teveel aandacht genomen van de buitenkant. Die is zeker de moeite waard met broodjes op de muur en eieren op het dak.

Eerst moeten we onze rugtas afgeven, dan betreden we de binnenplaats van het museum. Het theater is destijds door Dali hersteld en naar hem vernoemd. Op de binnenplaats staat een oude Cadillac uit 1941, ooit de auto van Al Capone geweest. 

Achterin zitten twee etalage poppen. Door een munt in de auto te stoppen gaat het binnen regenen. Op de Cadillac staat een bronzen beeld van Queen Esther gemaakt door een Oostenrijkse beeldhouwer, Ernst Fuchs. Volgens Dali stelde dit zijn zus voor. Boven de auto hangt de boot van Dali en zijn vrouw Gala, met daaronder gevulde blauwe condoom, die tranen moeten voorstellen.

Boven de binnenplaats een grote geodetische dome, ontworpen door de Spaanse architect  Emilio Pérez Piñero. De dome is uniek en een herkenningspunt voor Figueres.

In het museum hangen zo een 150 schilderijen. Zowel vroeg als laat werk. Daarnaast een collectie van zijn gouden juwelen die hij gemaakt heeft. Dali  (1904-1989)ligt in het theater begraven.

Na het museum dwalen we door de stad en genieten van een heerlijke kop koffie. Op de terugweg stoppen we in Peralada. Een oud middeleeuws stadje. Alles is gesloten tussen 12:30 en 15:30. Ik vraag me af hoe je dan ooit zaken kunt doen met de rest van Europa. In een deuropening zie ik een draak op de toonbank liggen. Snel even een shot

We vergeten het kasteel en het klooster. Bij de auto nestelt een ooievaar kolonie. Een ooievaar komt over vliegen met een spartelende kikker in zijn bek. Ik heb medelijden met het dier, dat straks wreed verscheurd wordt. 

De volgende dag rijden we richting kust naar Cadaqués en Portlligat. Havenstadjes met witte huizen. Fransen hebben er een appartement aan zee. Er staat een krachtig standbeeld van Dali.

 In het water en op de kiezenstrandjes zien we blauwachtige kwallen, het blijkt de zeilkwal (bezaantje, Velella Velella) te zijn. Eigenlijk een poliep verwant aan de Portugese zeilkwal die dodelijk is.  Met het zeil kunnen ze hun richting bepalen in het water. De strandjes liggen er vol mee door de aanhoudende wind. Het stinkt behoorlijk naar vis.

Op een uithangbord hangt een aankondiging van een lokaal drankje. Sex on the beach. Fred schiet in de lag. “Echt niet”  zegt hij met al die stenen en kwallen hier.

Via kleine weggetjes rijden we terug om nog stil the houden in het omringende gebergte. Dit is allemaal beschermt gebied. Er bloeit van alles, kleine geraniums, kaasjeskruid, kuiflavendel, struiken waarvan ik de naam niet ken. Prachtige steenformaties uitgesleten door weer en wind. Het was een prima dag.