zondag 29 april 2018

Olot, Catalonië, Spanje


Om in een andere omgeving te komen zijn we 86 km verhuisd. Dat is het gemakkelijke aan een sleurhut, je pakt je boel op en gaat verder. Zoeken op google in de omgeving  leert ons, dat dit een vulkanisch gebied is.  Als we een camping tussen vulkanen vinden is dat ons doel. We zijn nu op een camping net buiten Olot, la Fageda.
Vlak voordat weg gaan komen we in gesprek met een Nederlands stel uit Nieuwegein. Het is een geanimeerd gesprek van meer dan een uur, waarin hun ontbijt verbrandt in de zon. Fred had hun de avond tevoren geholpen met de gloednieuwe caravan, die was vastgelopen in een gat. Een paar “gele bananen” hielp hen uit de benarde situatie. Zij gaan drie maanden weg en we wisselen tips uit over Portugal, Spanje en Marokko. Ik weet niet hoe we kwamen op het levenstestament, iets waar ik al langer tegenaan hik, maar zij hadden het keurig geregeld. Dus wederom het besluit genomen me te buigen over deze zware kost. Hij had net ervaring gehad met zijn moeder in het verpleegthuis en rechters, die eindeloos moeten nadenken en tijdrekken om iets gedaan te krijgen. Dat wil je niet.




Als we gaan betalen blijkt, dat de automaat geen Nederlandse bankpas accepteerd. Brrr. Dus terug naar de caravan om een Visa kaart te halen. Dit gebeurd hier vaak, maar al met al rijden we met een goede vertraging weg van de camping.


De omgeving verandert van dor en kleine struiken op de rotsen naar meer groen. Het is mooi en het voorjaar is hier al even bezig, zoveel blad aan de bomen. We komen rond een uur op de camping. De eerste vraag is: ”hoelang willen jullie blijven”, hm, eerste gedachte twee dagen en mogelijk langer. Ze legt uit, dat het vakantie is in Spanje en dat in het weekend de camping vol zit. Als we het weekend over willen blijven, moeten we nu beslissen. O.K. is een rustige plek mogelijk? Nee het is super druk dit weekend, maar na dinsdag is het weer rustiger. We nemen dit maar op de koop toe. Dit zal overal wel hetzelfde zijn. Dinsdag is heel Spanje gesloten door de viering van 1 mei. Daar zullen we rekening mee moeten houden met boodschappen. 
We vinden een plekje in de hoek van de camping uitkijkend in het bos. Omgeven door andere caravans en campers. Het is niet anders. Onze buren, twee jonge jongens die hier in de buurt klussen, blijken muziek liefhebbers te zijn. Fred maakt een praatje en er wordt muiek uitgewisseld.

Leuk optrekje.



‘s Middags trekken we erop uit. Ja het is echt groen hier. Er bloeit van alles, veel daslook, wilde akelei, vergeet-me-nietjes, paardebloemen zijn als mooie pluizen bollen, bloesem en nog veel meer.













We willen naar een krater lopen, achteraf lijkt dat veel te ver en te stijl. Overal in het landschap zie je de markante  toppen van de vulkanen.  Op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. 


Van de receptie hadden we gehoord dat we drie kleine dorpjes in de omgeving kunnen bezoeken. Een ervan is El Mallol, een dorpje hoog in de bergen. Fred rijdt. De weg wordt smaller en smaller, hij wil niet verder gezien onze eerdere ervaring en hij kan hier nog draaien. Helaas staat de auto aan de linkerkant van het weggetje en het is smal. Hij moet linksom wegdraaien en heeft niet in de gaten dat er een muurtje staat. Ik gil nog ho en gasgeven, maar het mocht niet baten. Dat is een beschadigde bumper. Helaas. Omdat de auto zo scheef stond hield de auto niet op de handrem en hij vergeet de rem in te drukken. Daarin zie je dat rijervaring belangrijk is. Zeker als je niet van jongs af aan in een auto hebt gereden. Nu ja thuis maar verven want de auto is te oud voor dure reparaties.
Buik vol van deze ervaring rijden we door naar de bergen, die voor ons liggen. De zon schijnt nog steeds, slechter weer is op komst. 


Het is er mooi. Het volgende ommuurde dorpje is een plaatje tegen de bergen. Via een poort komen we op een dorpspleintje met een oude fontijn. Doorlopend gaat de weg over in een pad met een uitbundige flora. Het zijn duidelijk de uitlopers van de Pyreneen door het stijgend karakter. Er stroomt een rivier en we moeten die oversteken via een glibberig pad. Avontuur en koude voeten. Voldaan keren we later terug naar huis. Ik slaap die nacht slecht, want ik probeer steeds de auto tegen te houden en kan die 2200 kilo niet stoppen. Maar helaas mijn gedachten ook niet.



Vandaag is het weer om. Het regent de hele dag, zoals voorspeld. In de verte staat een gezin met drie kinderen doornat de tent op te bouwen, maar dat schiet niet op. Dan is zo een caravan toch wel makkelijk. 
Tevens ben ik begonnen aan de zware kost van het levenstestament. Gelukkig hebben we hier internet en kun je je goed orienteren. Bah het moet, maar leuk is anders.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten