We willen via Luxemburg naar huis rijden en verlaten daarom de péage net achter Lyon om richting Beçanson te gaan, om via Nancy en Metz naar Luxemburg te komen. Dit impliceert wel, dat we door Luik moeten, maar wie dan leeft dan zorgt. Op ons mobiel staat een app, die alle leuke potentiële camping plaatsen aangeeft in de vrije natuur. Dat kunnen officiële camper plaatsen zijn maar ook parkeer gelegenheden langs de weg of bij een restaurant of picknick plaatsen. Vooral de laatste soort is voor ons interessant, omdat je als caravan eigenaar niet op kamperplaatsen mag staan (officieel). Niet dat we ons daaraan altijd houden, maar toch.
Aangetrokken door een interessante beschrijving van een picknick plaats bij Blyes rijden we daarheen. Het is een oude camping municipal, die nu gesloten is. Helaas staat er een bord niet kamperen, dus dat wordt het niet, maar een stukje verderop is een parkeerplaats, dat we als ons plekje bestempelen. De rivier is vlakbij en het gebied nodigt uit tot een wandeling. Water hebben we genoeg voor de nacht. We maken een heerlijke wandelingen zonder al te veel obstakels door een prachtig ongerepte natuur.
Het is ons al eerder opgevallen dat er weinig hommels zijn, we komen er slechts af en toe een paar tegen. Mijn poging de hommel vast te leggen mislukt. Hij is sneller dan ik, leeftijdskwestie.
Na weer een paar honderd kilometer gereden te hebben, komen we in Pupillin. Ook zo een plaats waar je nooit komt. Het ligt in de wijnstreek van de Jura.
Overal zijn wijnboerderijen. Het landschap is heuvelachtig. Als we gaan lopen is het zwaar bewolkt. We gokken erop dat we droog thuis komen, maar helaas weer een bui die ons wenst te omarmen. We zijn geliefd bij de regen.
De picknick plaats van Pupillin kijkt uit over een dal met wijnstokken. Er staat een barbecue en een rond houten hutje als uitkijkpost. Wat jammer, dat het weer niet meewerkt, het is erg mooi. Als het zonnetje zich heel even laat zien, maken we snel een foto.
’s Avonds, als de mist opkomt en het landschap kleurt door de ondergaande zon nog een poging. Daarna breekt een hels onweer los en zijn wij blij, dat we binnen zitten. Omdat we nu zonder stroom staan, kan ik niet veel foto’s bewerken. Als de accu teveel daalt, komt Fred in paniek en moet alles uit. Nu ja het is niet anders. Ik ga maar een boek lezen. Ook internet is aan banden gelegd, door ons mobiel gebruik. Van mijn provider heb ik al een keer een waarschuwing gehad dat ik teveel data gebruik. Ze dreigen dan met het sluiten van je abonnement. Niet handig.
Normaal wordt de accu van de caravan via de constante stroomdraad van de auto gevoed. Ook de koelkast werkt via deze draad. Om de een of andere reden geeft deze draad slechts 8 volt af i.p.v. de vereiste 13 Volt. D.w.z., dat de koelkast niet werkt onderweg. Niet zo een probleem, want we hebben niets in de vriezer en voor de rest blijft het toch wel koud. We houden er rekening mee met de boodschappen. ’s Avonds gebruiken we gas en dan wordt alles weer goed koud. Ook de zekeringen, die we nagekeken hebben zijn in orde. Een puzzel voor de garage als we thuis zijn.
Vanmorgen regende het weer, daarom is het hier vast zo prachtig groen. Tegen tienen rijden we weg. De dorpjes zijn erg leuk en zo echt Frans. Een heel andere bouw dan een Nederlands dorp. Straks in België is het weer anders. Helaas zijn de bakkers minder dik bezaaid dan gehoopt. En als er eentje is, kunnen we niet parkeren met onze combi. We zijn erg lang, bijna 12 meter. Uiteindelijk vinden we een supermarché, die niet al te groot is. De grote supermarkten zijn leuk, maar kosten zoveel tijd. Rond half twee is het heerlijk zonnig weer en stoppen we voor vandaag. Slechts 112 kilometer op de teller.
We staan nu in Chemily (picknick plaats) naast een ommuurde burcht aan de Saône. Dat nodigt uit voor een wandeling langs de oever, die totaal dichtgegroeid is met bomen. Fred heeft lange benen en stapt er zo overheen. Als het hoger is dan 70 cm , is het voor mij een klus, zeker op de schuine oever met glibberige modder. Mijn broek ziet bruin en groen van de bomen. Lijkt wel of ik incontinent ben.
In ieder geval is het heerlijk genieten hier, met de vogels op de achtergrond het water dat langs stroomt, de wandelaars, die ons nieuwsgierig bekijken en de rust die er heerst.
Nog 750 kilometer te gaan. Het wordt tijd voor de kapper, schonen kleren en alles moet eens goed drogen. De badkamer ruikt vochtig en dat stinkt, ondanks het feit dat ik zo snel mogelijk het raam open zet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten