Gardena Pas, Lago di Anterselva, Erdpyramiden

Vrijdag nemen we de auto om naar de Gardena pas te rijden, die dan overgaat in de Stella pas. De wolken vormen een dikke deken rond de toppen van de bergen.

 De lucht is onheilspellend. De rotsen en bergen zijn zo indrukwekkend. De structuren prachtig. We genieten volop van de schoonheid. Het is werkelijk prachtig en als het weer verbetert gaan we zeker terug.

We stoppen geregeld, dus doorrijden is er niet bij. Er zijn weinig andere automobilisten. Nu hebben wij aan het begin een bord gemist, zoals later blijkt. We worden aangehouden door een bijna onverstaanbare Italiaan die duidelijk maakt dat het hek dicht is. Fred zegt ik heb geen hek gezien, maar ik heb de slagboom aan het begin wel gezien. Nu blijkt de pas tussen 13:00 en 21:00 dicht te gaan. De Italianen houden hun lunchpauze in ere. Natuurlijk wil je niet vastzitten op zo een pas, dat is echt veel te koud. De man belooft ons over een half uur te bevrijden omdat hij eerst een andere slagboom moet neerhalen. Oef dit hebben wij weer. 

Maandag ondernemen wij een tocht naar een hooggelegen meer, de Obersee. Het moet 6 kilometer weg zijn en volgens Fred makkelijk in een uur te lopen. Ja, ja als je vlak loopt. Niet met een klim van meer dan 1000 meter. Het wordt gewoon afzien. Ik wil niet opgeven maar mijn voeten en knie branden behoorlijk. Toch maar snel een paracetamol erin. Stap voor stap naar boven. Nog 1 kilometer te gaan met een behoorlijke stijging en de nodige haarspeldbochten. (we lopen over de weg die afgesloten is voor verkeer).

 Het gaat sneeuwen en regenen en ik voel me niet echt veilig hoog in de bergen. Ik hak de knoop door en geef op. Terug naar het dal, ik verheug me op warme chocolademelk en apfelstrudel in een restaurantje. Raar dat je daar dan zin in krijgt. In ons appartement aangekomen duik ik meteen het bad in, ik ben gewoon moe. Later blijkt Fred ook aardig afgeknapt te zijn, maar hij wilde het niet toegeven. 

Vandaag iets rustiger aan  gedaan, door naar de Erdpyramiden te gaan.

 Een mooie wandeling door de bossen voert ons naar een heel bijzondere plek. Deze plek is ontstaan door een aardverschuiving in 1882. Door erosie ontstaan er piramiden waarop stenen liggen en bomen zich nestelen. Het is zo vreemd. De plek is nog steeds aan het veranderen. Heel bijzonder.

Vakantie in de Dolomieten, zonder Airstream.

We waren het zat, het wachten op het verlossende woord, dat onze caravan eindelijk gemaakt is. Dus op een vroege morgen besloten om een huisje te huren in de Dolomieten. De bergen zijn aantrekkelijk en met een overnachting in Ulm goed aan te rijden

Helaas werden we de week ervoor opgeschrikt met het overlijdens bericht van mijn schoonzusje. Het was een emotioneel afscheid en er kwam veel emotie boven. De afgelopen jaren zijn er teveel vrienden en famillie overleden. Ik ben er doodmoe van geworden en daardoor is de beslissing om weg te gaan een geschenk uit de hemel.

Er zijn ook fantastische dingen gebeurd. Ik heb succesvolle fotoshoots mogen doen en heel wat lieve nieuwe mensen ontmoet. Als toefje op de pudding is mijn portfolio geplaatst op de website van het fotografencafé in Woerden. Mijn portfolio was beoordeeld door Peter Kemp, wiens fotografie stijl ik bewonder. Ik kreeg een meer dan dikke voldoende van hem. 

Op dinsdag 23 April zijn we vertrokken rond half zeven. Het was nog best een hele ruk naar Ulm, omdat er veel files waren. Je vraagt je af waar al die auto’s en mensen vandaan komen. Wij, provencaalse pensionados zijn de files ontgroeid. Af en toe dommel ik in terwijl Fred rijdt. Heerlijk is dat. We kunnen de telefoon koppelen aan de radio dmv een bleutooth verbinding en een apparaatje dat op een bepaalde radiofrequentie uitzendt. We horen een podcast over Huawei en de ontwikkeling van 5G. Of de andere kant van Brexit, dat toelicht waarom belangrijke mensen in Engeland voor de Brexit zijn. Het zijn niet alleen de hooligens die tegen de EU stemmen, zoals de kranten doen geloven.

Het hotel in Ulm blijkt een soort appartement complex te zijn en ziet er aan de buitenkant niet aantrekkelijk uit, van binnen is het reuze modern. Het ligt in een industrie wijkje langs de A7 vlak naast de MacDonalds. (Ik kijk daar zo de keuken in). 

We wandelen zo een vijf kilometer naar het naburige dorp. Even de benen strekken.

‘ s Ochtends weer vroeg op weg en zo zijn we rond twee uur in ons appartement in Anterselva di Mezzo. 

Snel nog wat boodschappen doen, want donderdag blijkt alles dicht te zijn. Bij de lokale super aangekomen is die ook dicht. Woensdagmiddag sluiting.  We vinden na de nodige omzwervingen een supermarktje waar we groenten en brood kunnen kopen. De slager zit zo een 12 kilometer verderop. Hij is beroemd in de streek, ontdek ik later. Het vlees dat we er kopen is heerlijk. Gehakt zonder vet en een super malse karbonade. 

Vandaag gewandeld naar de Krambach waterval. Het was een behoorlijke klim, het zonnetje scheen goed en al snel hebben we het goed warm. Ik vond de waterval tegen vallen het was meer een bergstroom die van de berg afkwam. Daardoor ook geen foto’s gemaakt. 

Van hier uit de bergen in gereden. Een prachtige tocht langs groene weiden met paardebloemen en mooie vergezichten. Boven op de Alm is het echt genieten.