donderdag 30 mei 2019

Noorwegen

Het is de hoogste tijd ons blog weer bij te werken. Dit keer gaan we niet op pad als Airstream-pensionados, maar als oude tent-pensionados. Ons onderkomen bestaat  uit een meer dan 30 jaar oude tent, gemaakt door de firma Erdman en Schmitt. Hij heeft al heel wat reizen, met de kinderen in de kano, overleeft. Ooit toen we nog erg jong waren en vol energie. Hij heeft prachtige reparatie plekken vol herinneringen, omdat er ooit een fiets doorheen viel, ik door het dak ging met een struikelpartij en een nieuw grondzeil. Dat heb ik er ooit ingenaaid. In het puntje kun je net staan. 






Eerst hebben we deze oude tante op de proef gesteld in de tuin met de tuinsproeier. En we hebben de hoop dat de caravan ergens in juli klaar is. 
De enige investering die we gedaan hebben zijn twee opblaasbare lattenbodems. Je ligt nu van de grond en zit wat hoger.  Het slaapt super goed.

Op zondag vertrekken we naar het Noorden.  Eerst gezellig langs Eva en Bas voor een kop koffie en een broodje. Gezellig de kleinkinderen weer te zien. Daarna doorrijden.
Eva heeft heimelijk veel plezier over de zooi in de auto en gelijk heeft ze. Maar met de hoge prijzen in gedachten zijn de nodige Nederlands boodschappen mee. We kunnen dagen vooruit met een beetje creativiteit. 
Via Bremen vinden we een leuke camping in Heidenau. Het heeft een verwarmd zwembad van 26 graden en verwarmd sanitair. Lekker luxe. Er is een Grieks restaurant waar we ons op een maaltijd trakteren. 
Als snel zijn we daarna in Denemarken. Het weer is stralend. Eerst besluiten we de alternatieve route te nemen, maar dat schiet voor geen meter op. Niet dat we haast hebben, maar met een gemiddelde van zo een 50 km is het echt te langzaam. We rijden door dorpen of achter tractoren. Dus toch naar de grote weg. We stoppen in Vejle op de stadscamping. De volgende dag naar Hirtshals om de boot naar Kristiansand te nemen. Er komt een SMS binnen dat de boot een uur eerder vertrekt door de weersomstandigheden. Het stormt goed. Het vervelende is dat ik het met Eva over de Estonia gehad heb, dus ik ben niet helemaal gerust. Ik vind varen helemaal niets op zo een grote boot. Bij de check in worden pilletjes uitgereikt tegen zeeziekte. Dat beloofd wat. We nestelen ons midscheeps en ik sluit mijn ogen gedurende een uurtje. Her en der kotsende mensen , maar gelukkig hebben wij nergens last van. 






De tocht met de catamaran zou maar 2,5 uur moeten duren, de boot vaart een andere route om de golfslag te vermijden. Uiteindelijk komen we pas na een dikke vier uur in Kristiansand waar het al een beetje begint te schemeren. Echt donker wordt het hier niet. We vinden een camping zetten de tent op en gaan slapen. Fred is zwaar teleurgesteld dat de douche met munten betaald moet worden, die we natuurlijk niet hebben. De receptie is al dicht. s’Ochtends reken ik 38 Euro af voor een plekje zonder stroom. Brr andere prijzen. 
We willen naar een drooggevallen rivier die de moeite van een foto waard schijnt te zijn. En waar je ook kunt zwemmen. Een tochtje van 150 km. Via kleine weggetjes ontplooit het Noorse landschap met zijn karakteristieke ossenbloed rode houten huizen. Het is al erg groen buiten. Een beetje heuvelachtig en bebost met grote meren. Prachtig. Het is heerlijk weer. 6 km van het doel verwijderd staat een groot hek op de weg. Verboden toegang. Dat is nu jammer want een alternatief is er niet. Ik heb geen zin om verder te rijden. Overal zijn hier kampeer plekjes met een stookplaats waar het gehakt hout voor je klaar ligt. Tent kampeerders mogen hier staan onder het zogenaamde allemansrecht. 




Hier blijven we denk ik twee of drie dagen om te genieten van de rust en de natuur. Het barst hier van de vogels, de koekoek laat zich regelmatig horen. Alleen wij maken het komende uur lawaai, omdat alle batterijen leeg zijn en de generator voor stroom moet zorgen. 
Onze ervaring gedurende deze dagen is dat het opzetten van de tent geen probleem is. Dat we slecht georganiseerd zijn, alles is continue kwijt. Maar dat het rijden zonder caravan ook zijn aantrekkelijke kanten heeft en tot nu toe we geen spijt hebben. Maar daar zeg ik meteen bij dat het weer aardig meewerkt. Ook al zijn de avonden fris. 

donderdag 9 mei 2019

Het is alweer voorbij.

Na 12 dagen Dolomieten zijn we weer thuis. We hebben ieder weertype gehad, dat je je maar voor kunt stellen. Zon, regen, hagel, sneeuw etc.



 Zo een huisje was voor ons een hele ervaring en we misten de flexibiliteit, die we met een caravan hebben. 
Het was goed even weg te zijn, we hebben veel gelopen en genoten van de mooie natuur. De passen, die we gereden hebben zijn fantastisch, prachtige berg formaties en de Erdpyramiden een niet te vergeten ervaring.



Het plan is om in een dag terug te rijden. Het weer is slecht met veel sneeuw als we vertrekken. Ben ik blij dat we de dikke auto bij ons hebben. De 4wheeler geeft veel vertrouwen. In de Fern pas is het zicht slecht en ik stuur de auto rustig door de haarspeld bochten.  Pas bij Ulm wordt de weg beter en rijden we rustig door naar huis.
En dan begint het daagse leven weer. De tuin is hard aan onderhoud toe en de auto moet schoon. In de badkamer blijkt een tegel geknapt, de auto moet naar de garage en voordat je het weet zit je weer in je daagse routine. Maar de ervaring nemen ze ons niet meer af.