Naar beneden via Trolstigen, Geranger en Billingen.

We besluiten om een nieuwe tent te kopen in Melhus. Het wordt de Helsport Gimle 4+. Eindelijk kunnen we rechtop staan. De tafel past nu ook in de tent. Het is een boogtent met drie stokken en zet daarop snel op. Hij kan al met 6 haringen staan bij rustig weer. Een verademing na de 60 haringen die de Schildpad nodig had. 

We kamperen op een camping aan zee. Vooral omdat je de eerste keer het opzetten even moet leren. De binnentent en de footprint van de tent moeten er ook nog ingehangen worden. Het is een prachtige dag geweest. De temperatuur raakte de 27 graden aan. We zien een bord met een verleidelijke aanbieding van frozen yoghurt. Daar hebben wij wel oren naar, uiteindelijk blijkt het gewoon softijs. De prijs is schrikbarend 11,30 Euro voor twee ijsjes. 

Het gewone leven is zo een 10 tot 49 procent duurder, voor degene die geïnteresseerd zijn in de Noorse prijzen.

Omdat het eb is, ligt er veel zeewier aan de kust. Daaronder barst het van de mosselen. Fred haalt een emmertje op, maar we hebben al gegeten. Ik weet iet hoe je die vers houdt dus laat hij de beesten weer vrij. De zon gaat eigenlijk niet onder, je kunt tot s’avonds laat een boek lezen. 

We rijden langs de fjorden kust. Een boeiend landschap. Kleine en grote eilanden in het water, vaak niet meer dan een rots met bomen erop. We nemen de veerpont Kristiansund en genieten zo van een bootreisje van ongeveer een half uur.

Uiteindelijk zijn we doorgereden naar Lysø.

 Het ligt op een schiereiland dat een natuurmonument is. Werkelijk prachtig en eigenlijk zijn we hier te vroeg vertrokken. We hebben er twee nachten gestaan. De tweede dag kwam de Nederlandse Kamper Club met 22 gigantische kampers. Ze claimen meteen de hele camping het is een luid gekrakeel. In een tent hoor je alles. Wij vluchten naar de gezamenlijke ruimte om daar een filmpje over landschapsfotografie te zien. Dat is wel het mooie van de campings dat je meestal een geoutilleerde  keuken hebt waar je kunt koken. Daar hebben we vandaag ook gebruik van gemaakt. Het is er warm en er zijn stopcontacten aanwezig. Stroom blijft een issue, als je niet op de camping staat. 

Dat probleem hebben we niet met onze zonnepanelen op de caravan. Anderzijds bevalt de tent best. Alleen als je moe bent na een lange rit is het toch even doorbijten om de boel weer uit te pakken en op te zetten. 

Vandaag stak er weer een ree over en we zien een otter scharrelen. 

Noorwegen wordt overspoeld door camperaars. Er zijn diverse wegen waarin je campertje campertje rijdt. Meestal de toeristische wegen die zijn aangelegd. Het bord Kamperen verboden verschijnt veel.  Ik kan me goed voorstellen, dat de plaatselijke bevolking baalt van al die buitenlanders met dikke kampers die de te smalle wegen blokkeren. Wij vermijden juist de grote wegen. 

Noorwegen kan prachtige bruggen bouwen die zo mooi als een boog in het landschap staan. Je kunt dan mijlen ver over het water kijken.

Deze vakantie ontaard in een behoorlijke autorijd vakantie. Meestal verkassen we de volgende dag. Je ziet daardoor veel, maar het is vermoeiend. 

Fred heeft grootste verhalen over de Trollstiger.  Hij is daar ooit met zijn vader geweest.

Het is een pas met super haarspeldbochten. De weg is erg smal met inhaal plaatsen. En druk veel grote bussen. Kampers in alle maten en soorten. Motorrijders die houden van passen rijden, hele clubs. De waterval zelf is overweldigend, prachtig, maar we vluchten al snel voor het gekkenhuis. Helaas voor Fred is Noorwegen erg veranderd. Hij had nog romantische ideeën over onverharde wegen, rotsen waar je overheen moest klauteren en nu blijkt alles geplaveid te zijn.  De tijd heeft zeker niet stil gestaan. Hij verbaasd zich steeds over de winkel centra in de plaatsen die groots zijn. Er zijn kilometer lange tunnels gebouwd. 

Bij een tunnel nemen we de “oude” weg en kamperen tegenover twee reusachtig watervallen. Erg mooi. We klimmen een eind de berg op, onze tent lijkt wel een miniatuurtje. 

Ook wilde Fred mij een echte fjord laten zien met zeven watervallen genaamd de Zeven Zusters bij Geiranger. De steile wanden van het fjord zijn indrukwekkend. Het water prachtig blauw. De toeristen veelal Chinezen of Japanners volop aanwezig. Maar ook Nederlanders. Het is dringen bij de mooiste plekjes en wij rijden door. In de haven ligt een enorm cruise schip van TUI. Ze zijn gigantisch.

Wij besluiten om Noorwegen Noorwegen te laten en via Zweden terug te rijden. Daartoe volgen we de A15. Soms kom je in een aardig stadje waar we inkopen doen. We lunchen in het plaatselijk plantsoen op een kleed.  Hoe anders als met de caravan waar je veel sneller naar binnen gaat.  

En dan ergens over een brug zien we een snelstromende rivier. Een gigantische hoeveelheid water komt de berg af als een brede dikke massa. Het water klotst tegen grote rotsen en veroorzaakt grote keerstromen. Dikke nevels stijgen op bij die plaatsen waar het water tegen de rotsen gekwakt wordt. Als je hier in valt ben je zuur. 

Ook hier staan weer bussen en veel campers. Maar als we even doorrijden vinden we een zandweggetje en een prachtig plekje. S’Avonds gaan we wandelen en het wordt weer een beroemde Fred en Ineke wandeling. 3.5 km naar de stenen brug. Wij denken makkie een rondje van 3.5 kilometer is te doen.Helaas is dit ronde 7 kilometer en geen rondje op het vlakke land. We klimmen en fors en komen twee uur later bij de de stenen brug aan. Maar het is letterlijk een stenen brug. Een gyga steen ligt over de rivier maar die is zo hoog dat ik er echt niet tegenop durf te klimmen om aan de andere kant naar beneden te gaan. Fred zegt ik neem wel polshoogten, maar ook hij is te klein om tegen de steen omhoog te klimmen. Dus draaien we wijs om om de afdaling naar de tent te doen. Het is zwaar en we zijn moe als we om 12 uur s'nachts met volop licht, de tent bereiken.  We waren zo moe, dat we vanmorgen pas tegen elf uur wakker werden terwijl we normaal gesproken altijd tussen 7 en 8 uur wakker zijn. Vandaag nog een stuk gelopen, de was in een riviertje gedaan en wat geluierd. Morgen blijven we ook nog hier om te lopen en dan houden we het hier voor gezien. Richting Zweden dat nog zo een 400 km verderop ligt. 

Oh ja ik schrijf minder dan gewend. Voornamelijk omdat we meer rijden. Verder geen stroom hebben en dus niet de mogelijkheid een PC op te laden. Ook bewerk ik de foto's niet want dat kost teveel energie. Ik kijk wat acceptabel is en dat komt nu in het blog. Met moeite houden we onze telefoons op peil in de auto. En ook hebben we vaak geen verbinding in de meer afgelegen gebieden. Mijn provider vertikt het dan en geeft de mededeling alleen noodoproepen.

Vandaag de was laten doen door de rivier. Alles vastleggen met een steen en spoelen maar.