Unst.

Ik kan me niet voorstellen, dat we al drie weken onderweg zijn. De tijd vliegt,  dat komt ook omdat we iedere keer zoveel willen zien en veel indrukken opdoen. 

Gisteren kreeg ik van Fred om half zes s’ochtends de mededeling, dat de tent onderwater stond. Hij stapt naar buiten gaat plassen en slaapt rustig verder. Nu, dat kan ik niet. Ik wil weten,wat er aan de hand is en als ik uit de binnentent stap, die gelukkig droog is, staat er echt een laag water. Ik trek de gronddeken uit de tent en leg ze buiten vast met een steen. Die kunnen vast drogen. Daarna het ergste opdweilen en de kachel stoken. Gelukkig is er nog hout in de tent. Met ijskoude voeten ga ik weer het bed in maar echt rustig liggen, doe ik niet meer. De tent staat in een kommetje en als het water van de bergen stroomt, zou een en ander te verklaren zijn. Maar het riviertje rond onze tent moet het meeste water afvoeren.

Later blijkt een lekke watertank de oorzaak van de overstroming te zijn. Wij hebben een vaste tank en twee opvouwbare tanken. En beiden vertonen lekkage, ondanks het feit dat ze nieuw gekocht zijn.  Rijp voor de prullenbak. 

We hebben een bezoekje gebracht aan het Heritage Center.  Er is een kleine tentoonstelling met de geschiedenis van Unst. De Noren, Vikingen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten. Dat is ook te merken aan hun taal en aan de plaatsnamen. Unst heeft prachtig gebreid kant.  Vroeger was het een kunst om een zo dun mogelijke draad te spinnen, waarna er kant van gebreid werd. Een Unster breister heeft de tweede prijs gehaald in Edinburgh met haar omslagdoek. Ik vind het erg mooi, het is ragfijn. Je kunt hier de originele patronen kopen en de wol. Er zijn nog maar vijf actieve bejaarde breisters in Unst. Jammer die traditie gaat verloren.

Unst heeft 700 inwoners met een oppervlakte van 120 vierkante km.  Het is 20,4 km lang en 8,5 km breed.  Het bestaat voornamelijk uit grasland en kliffen. Als je met de auto rijdt heb je het gevoel van een autoloze zondag, zo rustig is het. De wegen zijn meestal single track roads met passeer plaatsen. 

In het Noorden bij Lambaness ligt een verlaten radar post van de RAF uit de tweede wereld oorlog, hoog op de kliffen.  De ruïnes van de verschillende gebouwen zijn zichtbaar. 

Het is een magnifiek natuurgebied. Rijk aan vogels. Jan van Genten vliegen af en aan met de wind rond de kliffen. Ze duiken naar beneden met een enorme snelheid om vissen te vangen. Het is een boeiend gezicht, ik ben erdoor gefascineerd.

 Ik heb geen lange telelens, maar we proberen toch om wat vogels in het vizier te krijgen. Het weer is redelijk en daardoor blijven we tot een uur of zeven op de kliffen. Soms spotten we een zeehond die lekker ronddobbert. De vervallen gebouwen van de RAF steken af tegen de ondergaande zon. Zeker een plek om terug te keren.  

We ontmoeten er een Engels stel uit Birkenhead. Ze wonen vlak bij mijn zus. Dat is toevallig. Ze hebben de caravan op Orkney laten staan omdat ze bang zijn voor de wind in Unst. Er schijnt een dame met caravan en al over de klif geblazen te zijn en heeft het niet overleeft. Doodeng idee. Wij hebben in onze tent drie paar extra boogstokken gezet en dat doet wonderen bij een forse wind. En mocht het mis gaan dan zal hij scheuren omdat de stokken breken. Ik denk dat ik me dan maar vastgrijp aan mijn luchtbed dan kan ik dat gebruiken als vliegend tapijt of zwemvest.

De nacht is helder geen wolkje aan de lucht. Er is een meer dan prachtige sterrenhemel. Fred gaat eerst naar buiten om wat foto’s te maken,  ik wijd me aan de afwas. Helaas heb ik geen lichtsterke groothoek voor dit soort werk. . Een uitdaging is het natuurlijk wel later toch maar iets geprobeerd.

Vanmorgen een tutorial bekeken “hoe fotografeer ik sterren en de Melkweg?” om iets beter te begrijpen van het hoe en waarom. Daarna naar het uiterste zuiden van het eiland gereden. Het woei er zo enorm en was niet echt aangenaam. We komen lang één van de standing stones die Unst rijk is uit het tweede millennium voor Christus. Hij is drie meter hoog en leunt naar het Noord Oosten.  

Doorgereden naar de ruïne van het Muness Castle gebouwd in 1598 door Laurence Bruce. Hij werd tot sheriff benoemd , maar maakte misbruik van zijn positie door teveel geld te innen voor belastingen. Hij werd hiervoor veroordeeld en zijn macht beperkt. Later werd het kasteel aangevallen door Duinkerkse kapers, die het kasteel in brand staken. Het kasteel werd hersteld maar in het midden van de 18^deeeuw verlaten. 

Unst september, Shetland Islands.

De overtocht naar het verst bewoonde deel van de UK, het eiland Unst, gaat via Yell. Yell is een eiland van ongeveer 25 km.  Dit wordt onze volgende bestemming. Umnt is een en al natuur met veel schapen en soms een paar pony's of koeien. Af en toe een klein strandje. Het is een geliefd eiland voor vogel-spotters. We zien regelmatig fotografen met super zoom lenzen van meer dan 6 kilo  en een bereik tussen de 600 en 800mm de bergen opklimmen. En dat is zwaar. Ook hier zeehonden in het water en otters aan de kust. Het is ons nog niet gelukt een otter te spotten, maar vanavond gaan we het toch proberen. 

De overtocht was niet spectaculair, een pont vaart af en aan. Hij is kleiner dan de pont bij Wijk bij Duurstede. Op het eiland is een whiskey stokerij en twee winkels. De winkels zijn goed uitgerust en je kunt de meest gebruikelijke boodschappen doen. Er is een Youth Hostel waar een camping bij zit, maar individuen als wij zijn, kiezen we ervoor om vrij te staan. We vinden al snel een plekje in een kommetje achter een heuvel. Het is niet geheel vlak en af en toe verlies ik mijn evenwicht, omdat het schuiner is dan gedacht. Hier kweek je zeebenen. 

Langs de tent stroomt een riviertje dat bruin is van al het veen. We gebruiken dit voor de afwas en dergelijke na het eerst goed gekookt te hebben. Voor drinkwater kunnen we het zuiveren, dat we in geval van nood doen. Natuurlijk kunnen we ook water in flessen kopen. 

Op het eiland zijn her en der openbare toiletten, die er prima uit zien en waar je water kunt tappen. Alleen is het zwaar gechloreerd en dat proef je in de thee en de koffie. 

Onze @Helsport tent trekt veel bewonderaars, regelmatig stopt er iemand, die kijkt, hoe dat nu zit met die rokende schoorsteen van onze @GStove. Ik ben iedere dag blij met het grote raam, dat ik in de tent geconstrueerd heb. Anders zit je wel erg opgesloten als het regent. Ook de aangenaaide slikranden houden de wind onder de tent goed tegen.

 Het weer is iets rustiger qua wind. Regenen doet het regelmatig en de nachten zijn ronduit koud. Onze slaapzakken voldoen prima ondanks hun leeftijd, maar als je eruit moet bedenk je je wel even. Het eerste dat we s’ochtends doen is de kachel aanmaken. Lekker ontbijten en je wassen in een emmertje. Binnen een kwartier is het aangenaam warm. Water koken we op de kachel, omdat gas slecht verkrijgbaar is. Hier kan geen Qoocker tegenop. We slapen op een flexibele lattenbodem van @Decathlon. Daardoor lig je van de grond af en is het opstaan niet zo een gedoe op mijn leeftijd. Want de spieren worden toch strammer. 

Waarom je naar Unst gaat en waarom met een tent?

Umst is prachtig en ik weet zeker dat we nog eens teruggaan in het voorjaar. Helaas hebben de toeristen ook Umst ontdekt, momenteel is het heerlijk rustig. Schijnbaar geen weer voor campers. De tent is voor ons een try-out. Umst ligt op de hoogte van Bergen in Noorwegen. Volgend jaar willen we 6 weken naar IJsland. We waren er niet zeker van of de tent genoeg stormvast zou zijn. Door het monteren van een extra boogstok aan de binnenzijde blijft hij prima overeind ook bij windkracht 8. Verder nog niet getest, maar ik heb er alle vertrouwen in. 

Het opzetten is niet het werk het inrichten wel. Dat is wel anders dan met de caravan waar je alleen de pootjes maar hoeft uit te draaien.  Zonder caravan rijden is heerlijk, geen zorgen over smalle weggetjes en dergelijke. 

Door naar de Shetland Islands.

We zijn drie dagen op de Orkney Eilanden geweest. We hebben gewandeld en rondgelopen in Kirkwall. Heerlijke koffie gedronken in een  plaatselijke koffieshop. Hier verkopen ze geen wiet want dat is streng verboden. De eigenaar is een praatgrage brombeer. Hij is voor de Brexit, de eerste keer dat ik een positief mens daarover tegen kom. Hij laat zijn mening duidelijk horen, de Euro gaat onderuit, Europa is een puinhoop, het eind van de wereld nadert. Ook door het klimaat, ziekte etc etc. 

Het is wel leuk zo iemand tegen te komen met een totaal andere kijk op die van ons. De discussie is best gezellig. 

Wij zouden voor vrienden op zoek gaan naar een kweker Adam Bremner genaamd. Eerst rijden we naar het opgegeven adres, maar dat blijkt een woonwijk te zijn, met redelijk goede huizen en zeker geen plaats voor een kwekerij. Na een uurtje rondrijden in die buurt geven we het op en gaan retour naar de camping. We staan op een alternatieve boerderij camping Wheels Farm. Hier zie je tipi achtige tenten met kachels, yurts en alternatievelingen. Mensen met lange baarden en haargroei. Het is een heerlijke rotzooi midden in ergens….. Je laat er de wasmachine voor 1 pond draaien. Grote campers kunnen er niet komen. Nu is hier het toeristen seizoen volledig over, want zoveel campers en mede kampeerders zien we niet.  Ook hier doen we navraag naar de kweker, maar hij is niet bekend in het telefoonboek en dan houdt het op. 

De dag erop als we vertrekken naar de Shetland Islands doen we nog een poging bij het VVV. Helaas weer nul op het rekest, jammer want ik had onze lieve buurman graag van dienst geweest.

De boot naar Lerwick op de Shetland Eilanden vertrekt om twaalf uur s’nachts. Het is een overtocht van 7 uur niet de moeite waard om een hut te boeken. We kiezen voor twee slaapstoelen, pods, in een speciale lounge. De douche zou inbegrepen zijn, alleen de handdoeken niet. Daar had ik niet op gerekend, maar dat halen we bij de tent wel weer in.

Ik krijg het voor elkaar toch nog een paar uur slaap te pakken, voordat we in Lerwick aan wal gaan. Het is meteen een heel ander Eiland. Grillig en woest, met een dunne bevolkingsdichtheid. De bodem bedekt met hoogveen, doorkruist met kleine stroompjes. Het wordt overal afgegraven, dat komen we wel vaker tegen in Schotland. 

Wild kamperen is hier niet bij, het terrein is erg geaccidenteerd, we vinden een kleine camping bij de haven. Het is een groot grasland en een bijbehorend huisje, met douche, WC en keuken. De beheerder waarschuwt ons voor de komende storm en raadt ons aan in een bepaalde hoek te gaan staan. Het kan hier echt behoorlijk tekeer gaan. We zien wel hoe dit afloopt en mocht de situatie onhoudbaar worden kunnen we altijd nog vluchten in de “keuken”.

Het valt ons op  hoe aardig de mensen hier zijn, iedereen is behulpzaam. Er wordt veel gelachen als je ze aanspreekt. 

De kustlijn is om van te smullen. Hoge rotspartijen, prachtig. Heerlijk om te wandelen. 

In de baaien zwemmen zeehonden, je kunt er al snel meerdere zien. Het zijn de soort die bruin gevlekt zijn en zich onder de kust bevinden. Gisteren ook nog een grutto gespot. We voelen ons hier erg thuis en zijn blij dat we deze keus gemaakt hebben. Voor als in het voorjaar moet het wonderschoon zijn met de vele bloemen die op de hellingen zullen groeien. Dit gaat op onze agenda voor 2021. 

Tot nu toe is het tent leven goed te doen. Het opzetten van de tent is niet het probleem, maar wel het inrichten. De hele zooi erin en eruit, vooral als je zoals hier de auto niet vlak naast de tent hebt. Maar als je lang weggaat dan wil je toch ook wat luxe en dat resulteert in spullen. Anderzijds het gemak zonder Airstream tijdens het rijden is enorm.

We kregen het bericht dat de Airstream door naar de RDW geweest is, maar helaas zijn er problemen. Ik heb de verzekering van Jos gekregen dat dit opgelost wordt. We zien wel. Voorlopig toch nog niet thuis.

Schotland en Shetland Islands,

Vakantie Schotland.

Het is eind augustus en we gaan naar Schotland. We weten nog niet echt waarheen, maar dit moet een testcase worden voor de reis naar IJsland volgend jaar. We verwachten regen, kou en wind en willen kijken of de tent daartegen bestand is. En natuurlijk of wij er zelf tegen bestand zijn.

 Ik ben doodmoe. Dit jaar zijn er drie directe familie leden overleden. Mijn schoonzus van 62 en twee tantes beiden dik in de negentig. Het heeft me aangegrepen. 

De overtocht verloopt zoals gepland. De zon schijnt volop en de mensen recreëren op het dek.

Op de boot natuurlijk de nodige bars en gokhallen. Ook Starbucks is vertegenwoordigd.

 We hebben gekozen voor de goedkoopste hut, dwz zonder raam. Een kamertje met een stapelbed. Eerst oogt het erg benauwd maar het went snel. En uiteindelijk is het een kwestie van slapen.

Hollanders, als we zijn, hebben we een slalade meegenomen met een klein flesje wijn. Ook een dompelaar voor de koffie en de thee en de yoghurt voor het ontbijt. 

We duiken relatief vroeg ons bed in na het kijken van een film. Prima zo.

Om half elf mogen we van boord. We willen in ieder geval via de Orkney Eilanden en ook naar de Shetland eilanden. Die hebben we de voorafgaande jaren over geslagen. 

s’Avonds regent het flink als we de tent moeten opzetten. Omdat ik moe ben vraag ik me af of ik dit nu echt leuk vindt. Het is koud en winderig. Ik voel me ellendig. Fred zegt zullen we het vergeten en morgen naar het zuiden rijden. Maar dan kunnen we alles niet testen en kunnen we IJsland op deze manier ook wel vergeten. We staan op een plekje tussen de schapen. Weer vroeg naar bed en veel slapen. S”Ochtends wordt ik wakker door een vreemd kauwend geluid. Blijkt een schaap te zijn die zich tegoed doet aan een klein graspolletje net naast de tent.Dat doe ik deze week vooral, veel slapen. 8 a 10 uur per nacht. Het heeft een positieve inpakt op mijn humeur en ik zie het weer zitten.

We rijden verder richting Lauder. Helaas mogen we onze houtkachel  op deze camping niet stoken. Naast ons staat een Engelse die 6 maanden met haar hondje aan het trekken is, in een busje. Ze heeft haar huis verhuurd. Ze geeft ons tips over kleine Shetland Eilanden is geweest. Veel wind dat wel. 

bijzondere campings en waar je LPG kunt kopen.  Er zit een ban op de LPG flessen die we zelf afvullen.  Ze vertelt enthousiast dat ze een maand op de

Krachtcentrale

Maar een prachtig landschap. Leuk is dat. Ik krijg van haar een boekje met wandelingen mee. Lief is dat.

We belanden via een tip van haar op een camping bij Rannoch. Het is een camping, die onder Staatsbosbeheer valt. Er is alleen koud water en een WC. Het is er heerlijk rustig m. Een goede plek als uitvalsbasis om te wandelen, wat we de daarop volgende drie dagen doen. De kachel mag hier snorren, we bakken brood en eten zelfgemaakt pizza. Genieten is dit. 

Vanmorgen in de regen ingepakt. Alles nat, wel vies maar het deert me nu minder. Het wordt wel weer droog. We rijden richting Noorden. Kopen nog een baal hout voor de kachel en eten voor vanavond. Zonder koelkast durf ik niet voor twee dagen eten te kopen of in ieder geval geen vlees. 

Morgen verder richting St. Gills om daar de overtocht te regelen. 

We hebben vannacht geslapen op een plaatsje in het bos. De uil maakt veel lawaai en roept ons. Tussen de bomen de bloeiende hei. Het is een bijzonder mooi plekje.