Het weer wordt steeds slechter. Dikke wolken stapelen zich boven de tent. De wind neemt toe. We besluiten nog een keertje naar het puntje van het eiland te rijden. Fotograferen zit er niet in bij deze sterke wind je kunt je camera niet stil houden. De zee beukt tegen de kliffen, grote witte schuimkoppen vliegen meters ver weg. Gelukkig is het een aanlandige wind. Ik kan me voorstellen dat je zo over de rand geblazen kunt worden. Het water is diep donker blauw. Het gezicht adembenemend en spectaculair.
Gelukkig staat de tent nog bij onze terugkeer, inmiddels regent het echt flink.
Het wordt een onrustige nacht storm en regen houden ons wakker. Ik merk ook dat mijn mat langzaam maar zeker leegloopt. Ik voel de lattenbodem door de mat heen. Dit is goed balen, want natuurlijk reken je hier niet op.
Na een min of meer slapeloze nacht en een platte mat ben ik aardig gebroken. Wat lekt er?? Het ventiel?? Ik druk dat in een pan om te zien of er bubbels ontstaan. Nee dat is het niet. Uiteindelijk heeft Fred de mat in het ijskoude meer ondergedompeld en het lek gelokaliseerd. Eerst maar weer proberen de mat te drogen bij de kachel. Op de plakset staat dat je de mat 24 uur moet laten rusten voor een goede las, maar die hebben we niet. Gelukkig overleeft hij de nacht en loopt tot nu toe niet meer leeg.
We varen de 27sterichting Aberdeen, het inschepen verloopt vlot. De auto staat op een dek waar ook schapen worden vervoerd. De beesten blaten van angst en het stinkt er naar urine, dat rijkelijk over de vloer loopt.
Het eerste dat wij aan boord doen is een douche nemen. Heerlijk een echte warme douche met een behoorlijke straal. We hebben een biertje en een appelcider gekocht Het schip zet zich langzaam in beweging en we genieten van het laatste zicht op Shetland.
Eten doen we dit keer aan boord, een lams schotel voor mij en een stoofschotel voor Fred.
Ik zie aan zijn gezicht dat hij langzaam wit wordt. Hij heeft last van de deining. Terug in de hut gaat hij meteen plat en slaapt als een os vanaf 7 uur tot de volgende morgen. Niets lekker biertje, waarop hij zich verheugd had. Gelukkig is hij s’ochtends weer beter.
Om 7 uur staan we op de kade. We maken een wandeling door Footdee in Aberdeen. Helaas regent het nog steeds. Footdee is in 1809 ontstaan. Een lokale architect heeft de huisjes gebouwd voor de vissers die dan makkelijk bij de zee konden komen. De huisjes staan met hun rug richting de zee om de sterke wind te weren. Het karakter van de straten is authentiek, hier zou je zo een film kunnen opnemen. In 1890 zijn de huizen verkocht aan de bewoners en op de lege plaatsen zijn er huisjes bijgekomen die opgetrokken zijn van drijfhout. Vaak kleurrijk geschilderd en ze onderbreken het monotone karakter van de oorspronkelijke huizen. De huidige bewoners zijn kunstenaars, jonge stellen etc. Het is een toeristisch trekpleister.
Na een dag autorijden zijn we aangeland in het Lake District . We staan in een weidse vallei. Wandelen viert hier hoogtij. Het is prachtig groen met bossen en rotsen. Een totaal ander gezicht. Helaas mag je in Engeland niet vrij staan dus op naar de camping. We vinden een zeer eenvoudige camping, gelukkig wel met douche. Omdat de douchevloer bestaat uit aangestreken beton en het behoorlijk tocht is douchen nu niet het ultieme plezier. We zullen hier blijven tot 3 oktober waarna we doorrijden naar Liverpool, waar mijn zus woont. Het eind van onze vakantie nadert. Ik vind het nu mooi geweest.
De tent heeft zijn test doorstaan. De houtkachel was onze redding bij vocht en regen. Er zijn verbeter punten, afdoende leert men.
Het is twee maanden geleden dat we beiden voor het laatst een kapper gezien hebben. Dat wordt dan een experiment, want je bent gewend aan je eigen kapper. We vinden een kapper in een stadje Ambleside en we komen beide gekortwiekt tevoorschijn. Mijn haar groeit wel weer aan denk ik dan maar. Niet helemaal mijn stijl. Fred staat bij de auto en zegt de linker achterband is erg warm. Op naar de garage, waar we de volgende dag terecht kunnen. Het was ons al opgevallen dat het benzine verbruik omhoog schoot. Een kapotte remklauw blijkt de oorzaak. Wat doe je om half negen s’ochtends in een slaperig stadje? We lopen langs het meer dat uitgebaat is met restaurants en boten. Daarna drinken we koffie en maken een praatje met de eigenaar. Tegen twaalf uur retour naar de garage. Nee hij is nog niet klaar, ze wachten nog op onderdelen. Kom maar om drie uur terug. Ambleside is erg toeristisch dus vermaken we ons in gift shops en een sportwinkel die een soort outlet is. Ik koop een nieuwe broek en trui, plus alletwee een nieuw regenjack. Om vijf uur is eindelijk de auto klaar.
In het toilet gebouw heb ik een aangename ontmoeting met een pauw. Hij zit zichzelf in de spiegel te bekijken terwijl hij alles onder poept. Het is een enorm beest. Ik waarschuw de boer die zegt vrolijk “chase him away”. Nu dat mag hij zelf doen, want ik heb geen zin in een confrontatie tijdens zijn paniek.
De temperatuur is gedaald onder het vriespunt. We staan op bij min twee, de nachten zijn koud. Mist hangt over de bomen en in de vallei. Alles is daardoor klam niet echt lekker. Dit zijn die momenten dat je de caravan mist. Gelukkig hebben we nog wat hout en kunnen we de kou verjagen.
Op vrijdag rijden we richting Liverpool. Op dit moment logeren we bij een vriendin van mijn zus Anja. Zij geeft op 5 oktober een groot feest omdat ze 50 jaar in Engeland woont. En als ik zeg groot dan is het groot. Ze nodigt rustig 30 man uit te logeren in haar huis, organiseert eten voor iedereen. Ik vind dat dat bewonderenswaardig.
Zaterdag avond is het echte feest. Er zullen ook neven en nichten zijn, dus best leuk iedereen weer te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten