Kerst is voorbij. Onze ervaring was heel bijzonder. De
campingeigenaren zouden voor een maaltijd zorgen en iedereen moet een fles wijn
of iets dergelijks meenemen. Nu hadden wij helemaal niet begrepen, dat dit
festijn rond een uur s’middags zou plaatsvinden. Als we aan ons laatste kopje
thee zitten en de lunch achter de kiezen, worden we uitgenodigd voor het
Kerstdiner. Mijnheer Bakanou vraagt
verbaast jullie eten toch wel mee? En ach, dat kan er ook nog wel bij na een
stokbroodje. Snel een beter t-shirt aan en een kleurtje op mijn ogen. Ziet het
er wat feestelijker uit.
Claudie heeft heerlijke hapjes voorbereid als aperitief. Champagne
en wijn wordt goed geschonken.. Ben ik blij met die bodem in mijn maag. Fred
trouwens ook.
Na ongeveer een uur gekletst te hebben wordt het eten op een mooi
opgemaakte tafel geserveerd. Een heerlijke foie gras, waarbij ze een soort ontbijtkoek
serveren in toast vorm. Een ietwat zoete wijn, niet verkeerd.
Het gekeuvel gaat door, of liever gezegd de kakofonie van
geluiden. De fransen praten veel, hard, door elkaar en snel. Fred haakt sowieso
af en ik vertaal af en toe. Best vermoeiend.
Volgend gerecht is een heerlijke eendebout, geserveerd met
gebakken aardappelen. Volle rode wijn erbij en daarna kaas met Marokkaanse sla.
Toe een traditionele opgerolde cake met veel calorien maar zoooo lekker. Dan
staat er ook nog een schaal met kleine taartjes, mille feuiile, gevulde
soesjes, chocolade dingetjes.
Tegen een uur of zes rollen we van tafel en
hoeven we helemaal niets meer. Het was een ervaring, dat is iets wat zeker is,
maar niet de Kerst ervaring zoals wij die kennen. Maar ja het ook 20 graden
buiten en dat is ook niet gewoon.
Vanmorgen naar de souk in Agadir geweest in de hoop
cadeautjes voor thuis te kunnen vinden. Dat is niet echt gelukt. We hebben er
de nodige uren rondgezworven. Overal word je aangesproken met “halo madame,
veins voir”. Als ik weer een pleintje op loop en weer iedereen halo naar me
roept kijk ik alle verkopers aan en zeg hallo, hallo hallo etc. Ze zijn met
stomheid geslagen en wij lopen lekker door.
Na de gebruikelijke vermoeiende rit terug, is het goed
toeven in de caravan. Buiten loopt het kwik te hoog op, ik ga mijn ogen even
sluiten. De nieuwe bekleding van de caravan is gearriveerd en de zachtgrijze alcantara stof
doet het goed met de blauwe kleur. Over de afwerking ben ik niet helemaal
tevreden. Zelf ben ik een meer preciezere
naaister. Maar ja ik zie alle details, dan had ik het zelf moeten doen en daar had
ik ook geen zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten