Retour.

 24 maart.

Intussen zijn we al bijna een week thuis. Dat was niet de bedoeling, we zouden later thuis komen. Er is weer veel gebeurd.

Nadat we ons genesteld hadden op de camping besloten we om naar Passau te gaan. Een stad met een prachtige Dom. De zon scheen volop. Het was gezellig druk en we slenteren wat door smalle straatjes. Passau ligt aan de Donau, die niet zo blauw was als verteld. Langs de kade is een grote groenstrook, waar gezinnen picknicken of met kinderen spelen. De banken zijn bezet aan de oever, iedereen geniet van deze warme dag. (Ik vond die benen uit de struiken wel iets grappigs hebben). 

De Dom is prachtig, rijk versierd, veel goud. Delen staan in de steiger. Het orgel is enorm en we worden getrakteerd op prachtige klanken. Bach schalt rond. Maar ook heel hoge tonen of juist hele zware. Ik heb het gevoel dat er een verhaal verteld wordt, een prachtige ervaring. We maken beide wat foto’s en lopen na een klein uurtje de kerk weer uit. Nog even in de binnenstad rondkijken en dan weer naar de camping. 

.

,

De volgende dag de fietsen gepakt en door het heuvelland gereden. De zon was iets minder uitbundig, maar het is lekker uitwaaien.

En toen was het tijd om weer naar het noorden te rijden. We hadden een camping vlak bij Kalkar gereserveerd, waar we woensdag verwacht werden. We zouden hier naar de 4x4 beurs gaan.

Onderweg  naar huis werden we aangesproken dat ons achteruitrijd licht bleef branden. Dat is een felle lamp, een stuk karton met de tape was de oplossing. De auto maakt een vreemd geluid, als hij stationair draait. Het differentieel zal toch niet kapot zijn? De motor zelf draait soepel, daar geen probleem verwacht. We zijn zo een 200 km op weg en dan valt er bij mij een kies uit mijn mond, bij het eten van een dropje. Ik houd de kroon in mijn handen. Ik heb het dan helemaal gehad en wil naar huis. Eerst de tandarts bellen voor een afspraak op korte termijn. Nu waren we net van tandarts gewisseld, dus een rare eerste ervaring. 

Fred kan zich ermee verenigen, de weersverwachting was toch slecht. Ik bel de camping af, natuurlijk moeten we betalen, en we rijden die dag 850 km naar huis. Een hele prestatie met een caravan achter de auto. 

De volgende dag me bezig gehouden met de verzekering van de caravan. Iedere keer kreeg ik vragen van een andere medewerker en moest alles weer uitleggen. Uiteindelijk heb ik “vriendelijk” gevraagd om alle berichtgeving c.q. mails te bundelen, omdat ik het zat was steeds de vragen die ik al meermale had beantwoord te moeten herhalen. 

Bij de tandarts had ik geluk, ze konden de kroon weer terugplaatsen. Meteen een afspraak gemaakt voor een implantaat, die eind van het jaar geplaatst wordt. 

Ondertussen ons beraad op de auto, wat willen we? Volgende week gaat de Mitsubishi naar de garage, even zien wat hier het oordeel is. Het blijft een heerlijke vakantie auto. Zo sterk als een paard en hoog op zijn wielen.

Vandaag naar de  4x4 beurs in Kalkar geweest. Wat je daar allemaal ziet! Prachtige off-road auto’s, mooie daktenten, handige spullen, luifels die helemaal rond gespannen kunnen worden. Allemaal heerlijk stoer. We komen in contact met off-road caravan verkopers en bouwers. Wat is die markt gegroeid de laatste jaren. We hebben genoten. 

We zien wel wat er verder gebeurt. Vandaag was een dag met een zonnetje. 

17 maart Bayerische Wald update.

Om half acht gaat mijn mobiel. Ik stap net uit de douche, niet handig. Een mijnheer vertelt mij dat hij de caravan komt ophalen. Ik vraag nog hoe laat, maar krijg geen antwoord. Ergens in de ochtend. Als de wiede weerga, de tenten afgebroken, kleding hadden we gisteren avond al apart gelegd. Zaken die in de auto moeten erin gedaan en andere spullen in de caravan. Nadenken en nog eens nadenken. Wat wel en wat niet. Hoe lang blijft hij weg? In hoeverre moet de keuken leeg, of kan de accu erin blijven? Diesel bijvullen om bevriezen te voorkomen. Ik had er al over nagedacht, maar het was veel. Stond de sleep auto  even na achten voor de deur. 

“Waar gaat de caravan heen?” vraag ik. Weet hij niet, omdat hij geen garage tot nu toe gevonden heeft, die hem wil maken. Dat zou ik nog wel horen. Als de donder de laatste zaken eruit gehaald. 

Bij het aankoppelen valt zijn trekhaak naar beneden. Die zit niet goed vast. Het is een afneembare en splinternieuw. Mogelijk weet hij niet hoe  hij vast moet. Ik zei nog, “we hebben geen remlichten etc.”   “Geen probleem” volgens hem. Hij zou contact opnemen als hij iets wist. 

We zien de caravan wegrijden, ik probeer nog een foto te maken, maar het gaat te snel. “Fred weet jij hoe deze heer heet?” “Née” zij hij. Ik troost me met de gedachte, dat ik een telefoon nummer heb. We hebben de restanten in de auto gepakt en zijn richting het Bayerische woud gegaan naar de dierentuin. Fietsen gepakt, want het park ligt midden in de bossen en beslaat een oppervlakte van 10 kilometer. Brood en drinken mee, het zonnetje schijnt volop. Het zou vandaag 19 graden worden. Het is heerlijk rustig daar. Eerst bij de beren kijken. Er loopt er eentje rond, mogelijk is de rest nog in winterslaap. Niet erg uitdagend.

 Toen doorgefietst naar de wolven via een eenzame uil in een grote kooi. Het is een behoorlijke klim en ik heb een aardig eind moeten duwen. Als we zwetend en puffend boven komen, blijkt de wolf gestorven. Het was de laatste bewoner daar. Ook de elanden laten zich niet zien verderop. Dan weer terug naar de auto. Ik bel het garage nummer, maar de caravan is nog niet klaar. Inmiddels is het al na tweeen. 

In Mauth, 8 kilometer verderop is een glasblazerij. Aangekomen is die ook gesloten. We kunnen vandaag niet winnen. In een conditorij drinken we koffie met een groot stuk “troost” gebak. Bakken kunnen ze hier, overal zie je de lekkerste taartjes. De slagroom is niet gezoet dat is echt lekker. 

Net na vieren komt het bericht dat de caravan klaar is. We moeten hem voor vijven ophalen, dan gaan ze naar huis. Dat is een race tegen de klok. 40 kilometer hier is best ver, zeker over kronkelige weggetjes en een tractor voor je neus. 

Een minuut voor vijf komen we aan bij een auto sloop bedrijf. Dit kan niet goed zijn denken we, maar toch in een loods verderop staat de caravan. Het voelt allemaal louche, maar de verlichting doet het, op een knipperende LED na. Maar daar is mee te leven, dat moet nagekeken worden als we thuis zijn. De rekening is fors, helaas mijn voorgevoel kwam uit. Nu ja is niet anders. Eerst zien wat de verzekering ervan zegt. Gelukkig is er vlakbij een camping. En nu lig ik in een heerlijk bed dit blog te schrijven. Van fotograferen is weinig gekomen. Volgende keer beter.

Duitsland maart 2023.

 16 maart 2023.

Maandag 13 maart vertrokken richting het Bayerische Wald. Daar zou de zon vanaf woensdag volop schijnen. Thuis is het weer triest. We zijn in 2017 in het Bayerische Wald geweest, met uitstapjes naar het grote dierenpark en de glasfabrieken van Zwiesel. Voorts wilden we de auto testen, want vlak voor de vakantie gaf hij een motor storing aan. We hebben geen zin in problemen als we in IJsland zijn. 

Fred was de huissleutels plus autosleutel kwijtgeraakt en ik heb vreselijk lopen zoeken. Zeker alsjeblieft weggaat wil je weten waar ze zijn. Zondag de 12de naar Vries gereden om de kleinkinderen en kinderen te zien. Het is een behoorlijke afstand. Het eten was heerlijk, we zijn echt verwend en zo fijn en gezellig. Tegen 10 uur s’avonds thuis. 

Er moet altijd van alles op het laatste moment. Koelkast leeg, waterkranen dichtdraaien, afval verwijderen, kussens meenemen, opladers inpakken en ga zo maar door. Toen ik de plastic bak leegde kwamen de sleutels terecht. Opluchting alom. We lunchen thuis en rijden daarna weg. Erg opschieten doet het niet en we stoppen 200 km verderop op een mooie parkeerplaats. Het is hier heerlijk rustig. Veel wandelaars lopen langs met honden. We maken ook nog een ommetje richting dal. Lekker stijl naar beneden en hijgend naar boven.Tegen negen uur is het uitgestorven. We worden getrakteerd op een mooie zonsondergang. 

De volgende dag vroeg uit de veren om kilometers te maken. Het is vreselijk weer, nat met sneeuw, aardig koud. Langs de weg grote zonnepaneel velden. 

We belanden tegen de avond op een camping in Frickenhausen, iets boven Neurenberg. Omdat het zoveel geregend heeft zijn alle campings ook blubberpoelen. Er is een uitgebreid sanitair blok dat goed verwarmd is. Plus een heerlijk warme douche. De temperatuur zakt behoorlijk in de avond tot -5 graden. We hebben de accu’s van onze fietsen en alle reserve accu’s, elektrische tandenborstel etc. in de caravan gezet. De diesel kachel draait aardig hier en houdt de boel warm. Zo voorkomen we ook dat het water bevriest in de tank. 

We hebben we een verwarmde lunchbox gekocht. Tegen de middag de bevroren spaghetti met zalm erin. Plug in de auto aansteker en tegen de avond een kant en klare warme maaltijd. Sla erbij, geweldig. 

Vandaag de aardappels erin gezet en die werden zowaar gaar. Mooie schnitzel erbij met doperwtjes, die ik eerder gedroogd had. Dit is straks ook een uitkomst voor IJsland.

De weg naar Frauenau over de A3 was een grote file. Stilstaan en weer een beetje rijden. Ik heb een leesboek op mijn schoot gelegd, zo weinig schoot het op. Een kilometers lange rij vrachtwagens. Soms moest er een chauffeur plassen, die zette de wagen stil, deed zijn plas en reed weer verder. Er stonden ook grote vrachtwagens op de vluchtstrook, gewoon om te rusten. Uren duurde de file en over die kleine 200 km hebben we de hele dag gedaan. Boek ook uit. 

Uiteindelijk aangekomen op plaats van bestemming. Caravan geplaatst, afgekoppeld en toen ging het mis. Op de een of andere manier is de stekker van de caravan achter de trekhaak gekomen. Ik had hem in de houder gezet, maar de kabel is stijf. Mogelijk is hij toen teruggeklapt over de trekhaak. Toen ik de auto wegreed, was Fred even weggelopen en toen was het gebeurd. De hele electrische bedrading aan flarden. Dwz geen lichten die het doen op de caravan. Zonder remlichten kun je niet rijden. 

Fred heeft vandaag uren onder de caravan gelegen, hij kon het wel maken. Uiteindelijk heb ik de verzekering gebeld. Morgen wordt de caravan opgehaald en naar een garage gebracht. Nu maar hopen dat ze hem kunnen maken, anders wordt het een hotel overnachting. 

Maar de zon heeft vandaag zich laten zien en met een boek onder de luifel was het aangenaam vertoeven. Morgen zien we wel weer.