Het is bijna niet te geloven, maar we zijn al anderhalve week onderweg.
We gaan via Luxemburg richting het Zuiden. In Luxemburg is de benzine goedkoop en ik wilde daar wel eens kijken. Het is zolang geleden dat we daar geweest zijn. We belanden op een camping bij Trois Vierge en rijden daarna verder richting Frankrijk. We vermijden alle snelwegen en crossen via D wegen door het land.
De temperatuur is heerlijk gewoon warm. Het weer in Nederland was ook mooi toen we vertrokken.
De volgende stop is in Futeau. Een camping naast de kerk. De klok luidt ieder uur tussen negen en negen. De totale kosten per nacht 8€30. Ongelooflijk dat dat nog bestaat. Prima douche en toiletten. Hier blijven we een dagje extra, om te lopen in het nabijgelegen bos. Er staan mensen te wachten bij het kerkhof. Later ruiken we een brandlucht. Mogelijk is daar een crematie geweest.
Dan weer door tot de volgende stop. Thil sur Arroux. Overal zie je de monumenten voor de eerste en tweede Wereldoorlog. Er is in deze streek hevig gevochten. Kerken zijn deels hersteld met beton. Omdat we veel rijden, we zijn nu al 1200 km verder, blijft er weinig tijd voor andere dingen over. De rit is prachtig genieten dus.
Zaterdag komen we bij Stef en Jantine aan in Fontanieres. We hebben elkaar vier jaar geleden voor het laatst gezien. Het is een warm onthaal en net of de tijd heeft stilgestaan.
Ik heb bewondering voor alles dat ze gedaan hebben, het huis is super mooi gemaakt met oude elementen en een fantastische badkamer. Maar ook de grote keuken met houten balken en grote ramen stalen vrijheid en veel licht uit.
Jantine trakteert ons op een heerlijke maaltijd, ze kan enorm goed koken. Ik had aangeboden om de volgende dag te gaan eten, maar daar wil ze niets van weten. Ze heeft asperges gekocht en die zijn me een partijtje lekker. Zo vreselijk lief. Ook haar toetjes zijn niet te versmaden. Stef had gezorgd voor gebak bij de koffie een waar genoegen voor de smaakpapillen.
Ze vertellen de verhalen van de omgeving. Veel gelukzoekers die in pure armoede leven. Het is een arme streek, met weinig toerisme. Alleen het boerenleven werkt, maar zaken als bromfiets rijden, of paardrijden lonen niet. Een B&B nog een beetje, De camping is op sterven nadood, door gebrek aan toerisme.
Er zit in deze streek een grote Nederlandse kolonie. Dus wordt het Frans niet geoefend en geen contact gemaakt met de lokale bevolking. Fransen zijn toch erg gesloten. Ga je naar de dokter, dan wordt er een tolk op getrommeld. De regering is erg gul met subsidies dat is inkomsten afhankelijk.. Een warmtepomp b.v. kost bijna niets, evenals medische kosten. Fysio, medicijnen en ziekenhuis worden allemaal vergoed en daarvoor hoef je je niet te verzekeren.
Maandag nemen we afscheid van elkaar wetend dat we langer mochten blijven. Maar het avontuur roept we gaan richting de Mont Dore. Een vulkanisch gebied in de bergen. Het is een prachtig landschap, maar ook zo toeristisch. Op de parkeerplaats staan veel auto’s en bussen. Dat terwijl het seizoen nog niet begonnen is. We maken een wandeling en gaan daarna op zoek naar een camping. Die blijkt gesloten, verder rijden over een stille D weg. We zien langs de weg een picknick plaatsje waar we neerstrijken. Fotografisch niet interessant, maar wel heerlijk rustig. Dit nodigt uit tot een tukje. Lekker anderhalf uur onder zijl, met het geklingel van koeienbellen op de achtergrond en de zon door de open deur. Een paar paarden wachten geduldig op hun baas. We hangen hier wat rond, doen de was en dat is het. Morgen verder richting Biarritz.
