Regen, wind en storm in Milizac, Bretagne.

Het weer is abominabel slecht. Mooie testcase voor IJsland. Het is niet koud, maar nat en wind met pieken tot 10bf. We blijven hier tot 2 januari en daarna gaan we ons bezinnen. Inpakken is nu geen optie. De tent is nat en vies door opspattend modder. Op 2 januari wordt het droog, volgens de weersverwachting. Dan stoppen we de tent in de dakkoffer, die kan daar beter tegen dan de auto. De wind komt vanaf de keukenkant. Dat is niet fijn, ik ben altijd bang  dat de klep teveel wind pakt en dan de lucht invliegt. Het eigengemaakte tentje houdt wel iets tegen, maar deze rukwinden zijn heftig.

En toch heb ik het best naar mijn zin. Ik heb de gelegenheid een boek te lezen. We slapen iets langer, ofschoon vannacht ging dat niet door de storm. Alles staat te trillen net of je op een boot ligt. Zowel de luifel aan Fred zijn kant als de tent doen het prima. Die kunnen tegen een stootje. Bij de kachel regent het in, omdat die dubbelwandig is, daar waar de pijp naar buiten gaat. Een dweil doet wonderen.

De camping maakt deel uit van een groot pretpark, dat nu gesloten is. Fred had bij de receptie gevraagd of hij foto’s daar mocht maken. Lege draaimolens of achtbanen bij in de avond is spooky. Dat kon niet men had geen sleutel. 

Gisteren nog even naar de kust gereden en rondgelopen in de snijdende wind. Wonderbaarlijk die kust met zijn vele vuurtorens.

 Toen we retour waren nog over de camping gelopen om de aalscholvers te fotograferen. Verder lopend, blijkt het hek naar het pretpark open te staan. We lopen door, ondanks het verbod. Fred loopt x keer harder dan ik en verdwijnt. Ik zie een auto aankomen en denk foute boel, omdat het duidelijk is dat we hier niet mogen zijn. De man stapt uit met een sleutel in zijn hand en voordat we hier opgesloten worden spreek ik hem aan. Fred nergens te zien en reageert niet op mijn roepen. De man is zo aardig om te wachten nadat ik hem duidelijk heb gemaakt dat we op de camping staan. Gelukkig komt Fred ook terug en staan we aan de goede kant van het hek.

De caravan is heerlijk knus. We verwennen ons met een toetje, een glaasje wijn, lekkere kaas en af en toe een Schippertje. In het dorp Milizac verderop zijn lokale producten te koop. Laatst een kratje mandarijnen gekocht, die kwamen uit Morocco ;). De bakker en de slager zijn locals en een enorme vis afdeling. Levende krabben liggen in bakken, maar daar waag ik me niet aan. Niemand hoeft dus medelijden met ons te hebben want het leven is echt goed zo. Thuis is ook saai met dit weer. 

Ten noorden van Brest. Camping La Récré des 3 Curés.

We staan nu al meer dan een week ten noorden van Brest. Prima camping. Genoeg elektriciteit om een kacheltje te laten lopen. Ook hebben we de hout kachel geïnstalleerd. Hij snort lekker en geeft een aangename warmte. De grote tent staat op en vooral met de vele regen is dit aangenaam. 

De winkels zijn helemaal in Kerstsfeer. Krab koop je bij de Aldi. Waanzinnige toetjes in de aanbieding. Enorme dozen met bonbons en chocolade, heerlijke kazen, prachtig vlees en volop exotisch fruit. Wat een rijkdom. Voor de Kerst kopen we een kant en klare paëlla, met kip en vis. Flesje wijn erbij en chocolade mousse toe. Vooraf wat gerookte zalm, kaas en paté bij de borrel. Bij de koffie een Schippertje, likeur gekregen van de Sint. We komen dus niets tekort. 

Op de dag maken we tochtjes naar de kust. Fred is bezeten van vuurtorens,  die staan hier volop. Tijdens de vloed beukt de zee op de rotsen en spatten de golven uiteen. Wat een kracht. Bij eb komen grote schelpen tevoorschijn, duizenden pieren wurmen zich door het zand mooie hoopjes kronkel- zand achterlatend. Vandaag was het zowaar een zonnige dag met slechts een miezerig buitje.

 

Met het campingleven schijn ik altijd een douche te treffen, die het òf niet doet, òf waarvan  de kop naar beneden valt, òf koud water geeft, òf halverwege stopt. Daar sta je dan poedelnaakt kou te lijden. Fred heeft altijd geluk en komt terug met verhalen over een warme douche geen kou of ellende. Ik baal van de drukknoppen die je moet indrukken om water te krijgen. Je moet ze of honderd keer opnieuw indrukken of ze zijn zo strak dat je doodmoe ervan wordt. Geen succes. Zo langzamerhand krijg ik een camping douche fobie. Dus heb ik besloten om me gewoon bij de caravan te douchen. We hebben warm water en een douchekop met een 12 volt pompje doet de rest, met een emmer heet water. En ondanks het feit dat je min of meer buiten staat in de keuken tent, is het warmer dan zo een groot sanitair gebouw. 

 

21 december “Effe Apeldoorn bellen”

 Vanmorgen na wat huishoudelijke klussen op pad om de noordkant van het eiland te verkennen. Op de receptie hadden we wat tips gekregen van mooie fotogenieke plaatsen.  Eerst een stop voor wat brood en avondeten bij een zeer goed geoutilleerde Aldi. Er liggen prachtige producten in de schappen. Kreeft en oesters, bijzondere toetjes. De Fransen weten wat lekker eten is. Zeker in de Kerst tijd.

We parkeren de auto bij het strand en genieten van vers stokbrood met kaas. Warm water uit de thermoskan zorgt voor een kopje thee.

We lopen het strand op en zien een vuurtoren die Fred graag wil fotograferen. We nemen wat verharde paden die doen denken aan ons Spaanse avontuur. Opeen glijdt de auto weg. Shit wat gebeurd er? We staan goed scheef. Na een inspectie blijken we in een sloot te zijn beland. Hij was helemaal overgroeid en ik hield het voor waarschijnlijk gras. Zo stom. We zijn een tijd bezig om te proberen hem op eigen kracht uit de sloot te krijgen. Het linker voorwiel heeft geen grip. Rechts staat diep in de modder. Ik kan vooruit en achteruit, de auto graaft zich steeds dieper in. Dit is geen optie.

Fred gaat op pad om een tractor te zoeken. Hij belt aan bij een dichtbij gelegen huis en komt terug met Jean die hem wil helpen. Hij vertelt dat hij een boot trekt, maar onze auto in de blubber heeft veel meer weerstand. Dit werkt niet. Jean gaat een vriend opzoeken die een tractor heeft. Na een kwartiertje komt hij terug. De tractor staat niet bij huis, maar de vriend gaat hem halen. Wij krijgen koffie bij Jean thuis. Hij woont prachtig boven op een rots met uitzicht over zee. Veel glas en zeer smaakvol ingericht. Veel boeken, kunst aan de muur en grote muziek boxen. Hij heeft gewerkt in de geestelijke gezondheidszorg, zijn vrouw als medisch secretaresse. Na een dik uur verschijnt vriend met de traktor. We haken de auto vast en dan is hij zo uit de sloot. Wat ben ik blij. De schade valt mee, wat krassen op de bumper. We danken beide heren hartelijk. Jean noemt het Bretonse gastvrijheid. Zo lief. Als we wegrijden blijft het lampje van het differentieel knipperen. Oei dat is onze achilleshiel. Na enig speurwerk in de dikke bijbel van de auto kunnen we het uitschakelen. Gelukkig het avontuur is redelijk goed afgelopen. De kraan spoelt de sloot erfenis eraf. Ik ben moe het was allemaal toch best spannend. 

Bretagne december 2022.

 De grote vraag, waar gaan we heen. We hebben voor onze begrippen slechts 4 weken. Niet echt veel. Ik heb geen zin in eindeloos autorijden, ik wil wel wat warmte of lekkere vrieskou. Alpen, vind ik prima, zuid Spanje is te ver. Albanië staat al lang op de whish list. In gesprek met zoon Diederik krijgen we dikke waarschuwingen voor Servië. Waarom niet naar Portugal of Frankrijk. Dan zit je verder weg van Rusland als het daar mis gaat. Ik vind dat wel een argument. Fred heeft Bretagne al jarenlang op zijn lijstje staan. Hij ziet ruige kusten met mooie wolkenpartijen voor zich. De Zuid kust van Bretagne is niet helemaal hopeloos in zijn weersvoorspelling, we besluiten dit te doen. 

De eerste dag vinden we een camping bij Oostende. Er is een Chinees, die aangeraden wordt. Lekker makkelijk, geen afwas. De temperatuur is dik onder nul. ‘s Ochtends glibber ik naar het washok. Erg warm is het er niet. Fred had me lekker gemaakt met een verwarmde vloer en een goed hete douche. Niets is minder waar. De vloer is koud en een pis straaltje komt naar beneden. Na twee minuten houd ik de douche  voor gezien. In ieder geval “gewassen”.

We rijden rond tien uur weer weg. Langs de kustweg, maar de zee zien we niet. We stoppen bij een supermarkt en kopen niet belegde broodjes voor een makkelijke lunch. Dat is genieten. De zon laat zich af en toe zien. Na 300 kilometer zoeken we weer een camping die we vinden in de buurt van Boulogne sur Mer. De camping (chateau de Hardelot) zou open zijn, maar aangekomen is hij toch gesloten. Als we geen douche of electra nodig hebben, mogen we er staan. Dat is een buitenkansje, waar we meteen ja op zeggen. De accu is geladen. We krijgen meteen wandel tips mee en moeten zeker het chateau gaan zien. Ondanks het feit dat ik moe ben, toch de wandelschoenen aangetrokken op weg naar het Chateau. Een prachtig kasteel, zoals in een sprookje met kantelen. Er zijn Kerst festiviteiten aan de gang. Helaas portemonnee thuisgelaten, anders warme wijn genomen en een kijkje binnen in het kasteel.

De volgende ochtend vriest het nog flink. We hebben een piepklein Chinees radiator kacheltje op gas in de keuken staan. Net genoeg om je bovenlijf warm te houden tijdens het wassen aan de kraan. Dit jaar hebben we ook warm water geïnstalleerd. Heerlijk is dat bij deze kou. Even na tien uur vertrekken we om er na drie kilometer achter te komen dat de afvoer emmer vergeten is. Omdraaien, dit was een valse start. Het begint te regenen en die houdt niet meer op. Een echte zeik dag. Doorrijden en kilometers maken, om straks langs de Zuidkust het rustig aan te doen. De eerstvolgende camping blijkt gesloten een stukje verderop is er een die open is ten noord  oosten van Caen. Het licht brandt in de receptie. Maar niemand reageert op ons. We installeren ons op de parkeerplaats. Morgen zien we wel verder. Vandaag de finale Frankrijk Argentinië daar zal de receptionist naar kijken, het is een reuze spannende finale. 

Ergens onderweg vrij staan bij een picknick plaatsje aan een doodlopende weg. 

Het plan is nu om richting Brest te gaan. Hier is een camping open en in een mooie uitval basis zijn om de omgeving te verkennen. De weg gaat door kleine dorpjes. Tijd heeft soms stilgestaan. Rond de grotere plaatsen is het druk. Tegen half zes zijn we op de camping die naast een gesloten pretpark ligt. We zetten de voortent op, dit geeft meteen meer luxe, omdat we nu de tafel en stoeltjes kwijt kunnen. Kacheltje aan en een heerlijke maaltijd, maakt het vakantie gevoel compleet.

Binnen zijn twee hoornaars wakker geworden. Fred zet ze vakkundig buiten. Hellaas  gooit hij de theepot om. Resulterend in een nat bed. Ik dep de topdek matras droog met mijn handdoek. Die gaat de auto in.  Morgen proberen te drogen met de föhn. En zo kabbelen we verder. Gelukkig zijn er droge dagen in zicht. Ik ben benieuwd naar de omgeving.