De grote vraag, waar gaan we heen. We hebben voor onze begrippen slechts 4 weken. Niet echt veel. Ik heb geen zin in eindeloos autorijden, ik wil wel wat warmte of lekkere vrieskou. Alpen, vind ik prima, zuid Spanje is te ver. Albanië staat al lang op de whish list. In gesprek met zoon Diederik krijgen we dikke waarschuwingen voor Servië. Waarom niet naar Portugal of Frankrijk. Dan zit je verder weg van Rusland als het daar mis gaat. Ik vind dat wel een argument. Fred heeft Bretagne al jarenlang op zijn lijstje staan. Hij ziet ruige kusten met mooie wolkenpartijen voor zich. De Zuid kust van Bretagne is niet helemaal hopeloos in zijn weersvoorspelling, we besluiten dit te doen.
De eerste dag vinden we een camping bij Oostende. Er is een Chinees, die aangeraden wordt. Lekker makkelijk, geen afwas. De temperatuur is dik onder nul. ‘s Ochtends glibber ik naar het washok. Erg warm is het er niet. Fred had me lekker gemaakt met een verwarmde vloer en een goed hete douche. Niets is minder waar. De vloer is koud en een pis straaltje komt naar beneden. Na twee minuten houd ik de douche voor gezien. In ieder geval “gewassen”.
We rijden rond tien uur weer weg. Langs de kustweg, maar de zee zien we niet. We stoppen bij een supermarkt en kopen niet belegde broodjes voor een makkelijke lunch. Dat is genieten. De zon laat zich af en toe zien. Na 300 kilometer zoeken we weer een camping die we vinden in de buurt van Boulogne sur Mer. De camping (chateau de Hardelot) zou open zijn, maar aangekomen is hij toch gesloten. Als we geen douche of electra nodig hebben, mogen we er staan. Dat is een buitenkansje, waar we meteen ja op zeggen. De accu is geladen. We krijgen meteen wandel tips mee en moeten zeker het chateau gaan zien. Ondanks het feit dat ik moe ben, toch de wandelschoenen aangetrokken op weg naar het Chateau. Een prachtig kasteel, zoals in een sprookje met kantelen. Er zijn Kerst festiviteiten aan de gang. Helaas portemonnee thuisgelaten, anders warme wijn genomen en een kijkje binnen in het kasteel.
De volgende ochtend vriest het nog flink. We hebben een piepklein Chinees radiator kacheltje op gas in de keuken staan. Net genoeg om je bovenlijf warm te houden tijdens het wassen aan de kraan. Dit jaar hebben we ook warm water geïnstalleerd. Heerlijk is dat bij deze kou. Even na tien uur vertrekken we om er na drie kilometer achter te komen dat de afvoer emmer vergeten is. Omdraaien, dit was een valse start. Het begint te regenen en die houdt niet meer op. Een echte zeik dag. Doorrijden en kilometers maken, om straks langs de Zuidkust het rustig aan te doen. De eerstvolgende camping blijkt gesloten een stukje verderop is er een die open is ten noord oosten van Caen. Het licht brandt in de receptie. Maar niemand reageert op ons. We installeren ons op de parkeerplaats. Morgen zien we wel verder. Vandaag de finale Frankrijk Argentinië daar zal de receptionist naar kijken, het is een reuze spannende finale.
Ergens onderweg vrij staan bij een picknick plaatsje aan een doodlopende weg. Het plan is nu om richting Brest te gaan. Hier is een camping open en in een mooie uitval basis zijn om de omgeving te verkennen. De weg gaat door kleine dorpjes. Tijd heeft soms stilgestaan. Rond de grotere plaatsen is het druk. Tegen half zes zijn we op de camping die naast een gesloten pretpark ligt. We zetten de voortent op, dit geeft meteen meer luxe, omdat we nu de tafel en stoeltjes kwijt kunnen. Kacheltje aan en een heerlijke maaltijd, maakt het vakantie gevoel compleet.
Binnen zijn twee hoornaars wakker geworden. Fred zet ze vakkundig buiten. Hellaas gooit hij de theepot om. Resulterend in een nat bed. Ik dep de topdek matras droog met mijn handdoek. Die gaat de auto in. Morgen proberen te drogen met de föhn. En zo kabbelen we verder. Gelukkig zijn er droge dagen in zicht. Ik ben benieuwd naar de omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten