Vanmorgen na wat huishoudelijke klussen op pad om de noordkant van het eiland te verkennen. Op de receptie hadden we wat tips gekregen van mooie fotogenieke plaatsen. Eerst een stop voor wat brood en avondeten bij een zeer goed geoutilleerde Aldi. Er liggen prachtige producten in de schappen. Kreeft en oesters, bijzondere toetjes. De Fransen weten wat lekker eten is. Zeker in de Kerst tijd.
We parkeren de auto bij het strand en genieten van vers stokbrood met kaas. Warm water uit de thermoskan zorgt voor een kopje thee.
We lopen het strand op en zien een vuurtoren die Fred graag wil fotograferen. We nemen wat verharde paden die doen denken aan ons Spaanse avontuur. Opeen glijdt de auto weg. Shit wat gebeurd er? We staan goed scheef. Na een inspectie blijken we in een sloot te zijn beland. Hij was helemaal overgroeid en ik hield het voor waarschijnlijk gras. Zo stom. We zijn een tijd bezig om te proberen hem op eigen kracht uit de sloot te krijgen. Het linker voorwiel heeft geen grip. Rechts staat diep in de modder. Ik kan vooruit en achteruit, de auto graaft zich steeds dieper in. Dit is geen optie.
Fred gaat op pad om een tractor te zoeken. Hij belt aan bij een dichtbij gelegen huis en komt terug met Jean die hem wil helpen. Hij vertelt dat hij een boot trekt, maar onze auto in de blubber heeft veel meer weerstand. Dit werkt niet. Jean gaat een vriend opzoeken die een tractor heeft. Na een kwartiertje komt hij terug. De tractor staat niet bij huis, maar de vriend gaat hem halen. Wij krijgen koffie bij Jean thuis. Hij woont prachtig boven op een rots met uitzicht over zee. Veel glas en zeer smaakvol ingericht. Veel boeken, kunst aan de muur en grote muziek boxen. Hij heeft gewerkt in de geestelijke gezondheidszorg, zijn vrouw als medisch secretaresse. Na een dik uur verschijnt vriend met de traktor. We haken de auto vast en dan is hij zo uit de sloot. Wat ben ik blij. De schade valt mee, wat krassen op de bumper. We danken beide heren hartelijk. Jean noemt het Bretonse gastvrijheid. Zo lief. Als we wegrijden blijft het lampje van het differentieel knipperen. Oei dat is onze achilleshiel. Na enig speurwerk in de dikke bijbel van de auto kunnen we het uitschakelen. Gelukkig het avontuur is redelijk goed afgelopen. De kraan spoelt de sloot erfenis eraf. Ik ben moe het was allemaal toch best spannend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten