Het weer is abominabel slecht. Mooie testcase voor IJsland. Het is niet koud, maar nat en wind met pieken tot 10bf. We blijven hier tot 2 januari en daarna gaan we ons bezinnen. Inpakken is nu geen optie. De tent is nat en vies door opspattend modder. Op 2 januari wordt het droog, volgens de weersverwachting. Dan stoppen we de tent in de dakkoffer, die kan daar beter tegen dan de auto. De wind komt vanaf de keukenkant. Dat is niet fijn, ik ben altijd bang dat de klep teveel wind pakt en dan de lucht invliegt. Het eigengemaakte tentje houdt wel iets tegen, maar deze rukwinden zijn heftig.
En toch heb ik het best naar mijn zin. Ik heb de gelegenheid een boek te lezen. We slapen iets langer, ofschoon vannacht ging dat niet door de storm. Alles staat te trillen net of je op een boot ligt. Zowel de luifel aan Fred zijn kant als de tent doen het prima. Die kunnen tegen een stootje. Bij de kachel regent het in, omdat die dubbelwandig is, daar waar de pijp naar buiten gaat. Een dweil doet wonderen.
De camping maakt deel uit van een groot pretpark, dat nu gesloten is. Fred had bij de receptie gevraagd of hij foto’s daar mocht maken. Lege draaimolens of achtbanen bij in de avond is spooky. Dat kon niet men had geen sleutel.
Gisteren nog even naar de kust gereden en rondgelopen in de snijdende wind. Wonderbaarlijk die kust met zijn vele vuurtorens.
Toen we retour waren nog over de camping gelopen om de aalscholvers te fotograferen. Verder lopend, blijkt het hek naar het pretpark open te staan. We lopen door, ondanks het verbod. Fred loopt x keer harder dan ik en verdwijnt. Ik zie een auto aankomen en denk foute boel, omdat het duidelijk is dat we hier niet mogen zijn. De man stapt uit met een sleutel in zijn hand en voordat we hier opgesloten worden spreek ik hem aan. Fred nergens te zien en reageert niet op mijn roepen. De man is zo aardig om te wachten nadat ik hem duidelijk heb gemaakt dat we op de camping staan. Gelukkig komt Fred ook terug en staan we aan de goede kant van het hek.
De caravan is heerlijk knus. We verwennen ons met een toetje, een glaasje wijn, lekkere kaas en af en toe een Schippertje. In het dorp Milizac verderop zijn lokale producten te koop. Laatst een kratje mandarijnen gekocht, die kwamen uit Morocco ;). De bakker en de slager zijn locals en een enorme vis afdeling. Levende krabben liggen in bakken, maar daar waag ik me niet aan. Niemand hoeft dus medelijden met ons te hebben want het leven is echt goed zo. Thuis is ook saai met dit weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten