Tafraoute en Anamer

Vandaag de eerste regen. Mooi tijd om weer achter de PC te zitten en wat foto’s bij te werken. Mijn PC heeft veel moeite als ik meerdere programma’s open en dat brengt me vaak tot wanhoop. Ik zit minuten lang te wachten en pak er dan maar een boek bij. De ene keer slaat hij helemaal dicht de andere keer reageert hij niet. Dus maar eens gegoogled hoe Windows 7 te optimaliseren en zowaar je kunt een USB stick gebruiken om extra cache geheugen toe te voegen. Had ik eerder moeten weten, want nu heb ik veel minder problemen. Hoe je dit doet? Google even op Ready Boost en je weet het. Niet ieder harde schijf werkt, ben ik achter gekomen. Maar voor mij scheelt het een heleboel.

We hebben twee fiets tochtjes gemaakt. Eergisteren was het stralend weer. Eerst een stuk het dal in waar we wat foto’s geschoten hebben van de prachtige windvanen tussen de bergen.

 

Toen naar het dorpje Anamer, dat hoog in de bergen ligt. Fijn die extra trapondersteuning, want het was een goede klim. Op de hellingen is een plantage aangelegd van dadel palmen, olijfbomen, wat amandelbomen en her en der een groente tuint.

We zien vrouwen werken en zwarte olijven plukken. Het is een idyllisch gezicht en ik ben blij dat we de moeite genomen hebben. Boven gekomen ligt er een basin voor regenwateropvang. Verder zijn er meerdere putten in de rotswand gemaakt waar het water vloeit dat voor drinkwater en irrigatie wordt gebruikt. Via kanaaltjes stroomt het water naar beneden langs de plantage. Het is rustig in het dorp, soms zie je mensen lopen. Een plek die lijkt afgesneden van de hectiek van het dagelijks leven.

Basin voor regenwater

 

Fred in actie.

‘s Avonds worden we beloond met een prachtige zonsondergang. De zon zakt hier snel en daarna is het meteen pikke-donker. Door de bewolking weinig sterren aan de hemel.

 

De dag erop zijn we naar Tafraoute gereden voor de boodschappen. De wind is aardig aangewakkerd en koud. Mijn oren bevriezen als we de berg afsuizen. We doen weer onze boodschappen en komen Hollanders  tegen die we ook in Tifnit ontmoet hebben. We gaan gezellig thee drinken in een restaurantje. Boven onze hoofd schalt de TV, met het laatste nieuws over Charlie Hebdo. Vreselijk wat er is gebeurd. Nu maar hopen dat de vlam niet in de pan slaat. Het is voor ons de reden om niet richting de oostelijke grens met Algarije te gaan. We hadden langs die kant de Atlas willen oversteken, maar daar voel ik me niet lekker bij.

De bewaking is hier aardig aangescherpt. Auto’s worden geopend door politie. Er zijn minder toeristen dan gebruikelijk. Wij staan hier als enige.

Wat we verder gaan doen is nog niet bekend. Ik voel er wel wat voor om langs Portugal terug te rijden. Dan zal Frankrijk ook wel weer gestabiliseerd zijn als we daar aankomen. Helaas hebben we een probleem met de waterpomp. Hij lekt en komt niet op druk. Dwz dat hij het soms wel en soms niet doet. We worden daardoor meer afhankelijk van campings voor douche en sanitair. Minor problem,  thuis verder naar kijken, want hier hebben we toch geen spullen. We kunnen ons altijd redden met een jerrican water, net zoals in de tent.