Najaars belevenissen.

Na ons Airstream weekend in België is onze Airstream aan een schoonmaakbeurt toe. Hij zit behoorlijk onder de modder, vooral op het chassis. Thuisgekomen neemt Fred de tuinslang in zijn hand, spuit 'm van onder tot boven schoon en zet hem dan boven tot onder in de polish. Onze Airstream komt als herboren uit deze actie tevoorschijn.

We wisten dat er geen directe plannen voor weggaan meer zouden zijn, door een rijk gevulde agenda.

Begin oktober had ik me ingeschreven voor het ultimate fotoweekend in Emmeloord. Voor ons handig om de Airstream mee te nemen. Donderdag middag om vier uur komt Fred er achter dat het fotoweekend op vrijdag begint en niet op zaterdag. Dus NU weg. Rennen, we hebben nog nooit zo snel ingepakt. Als een machine laden we handdoeken, voedingswaren, dekens en kussen in. Na een dik uur zijn we vertrek klaar. Watertanks gevuld, gas gecontroleerd enzovoorts.

We mochten op de parkeerplaats staan van Frank Doorhof’s studio. Hij geeft deze fotoweekends. Ik bel nog snel op om te vertellen dat we niet voor negen uur arriveren ipv vier uur zoals de bedoeling was op vrijdag.

Omdat we toch al laat zijn maken we een stop in een wegrestaurant bij Leliestad en genieten van het niet hoeven koken.

Als we bij de studio arriveren, is er meteen iemand va de beveiliging die vraagt of we bij de studio horen. Ons ‘ja’ klinkt eenduidig. Ook de politie komt nog even een kijkje nemen, we voelen ons veilig.

De volgende dag vol verwachting de studio ingegaan. Het was een heerlijke ervaring. Veel geleerd over studiofotografie, buitenverlichting etc etc. Fred heeft zich vermaakt door te gaan fietsen in de wijde omgeving. Schokland was prachtig 's ochtends vroeg. 's Avonds heeft Fred gezellig meegegeten met de groep.

Op 19 en 21 oktober vond in Eindhoven de Dutch Design week plaats. Jonge ontwerpers die hier exposeren. We hebben onze kleine fietsen meegenomen om zo mobiel te zijn.  De auto kon buiten Eindhoven blijven staan. Er was veel te zien. Er waren materiaal gerelateerde thema’s, kleur gerelateerde thema’s, producten en veel gezelligheid. Het was er behoorlijk druk, ondanks de maandag. We maken beide foto’s voor onze fotoclub, want die overlaadt ons ook met opdrachten voor de clubavonden.

31 oktober naar Amsterdam, de Reispixperience. We kunnen lezingen volgen en ons inschrijven voor een workshop. Fred start om half negen met urban fotografie. Dus vroeg op pad om op tijd in Amsterdam te zijn. Zelf heb ik gekozen voor het thema straatfotografie.

Er worden continue lezingen gegeven en prachtige foto’s getoond. Mocht je interresse hebben voor fotografie is dit een aanrader.

Jan Vermeer is een fotograaf die houdt van de bittere koude. Hij zoekt Alaska regelmatig op. Hij wilde daar in de middle of nowwhere een bepaald rund fotograferen. Omdat de mensen zich hier vervelen, er staan echt maar een paar huizen, schiet de bevolking op alles wat dier is en zich beweegt. De ossen zijn super schuw. Hij weet een jager te vinden die hem met zijn sledehonden naar de ossen wil brengen. Hij neemt plaats op een slede bij min 40 graden. De jager zet de slede in de goede richting en geeft de honden een fluitsignaal dat ze kunnen gaan rennen. Moet er van richting verandert worden dan krijgen de honden weer een signaal om te stoppen. Hij springt van de slede en wijzigt die van richting. Weer een fluitsignaal, maar helaas springt hij mis en gaan de honden er vandoor. Jan probeert van alles om de dolle rit te stoppen, maar ze reageren niet op ho hooooooo trekken aan de leidsels en wat dan ook. Het zijn ook poolhonden en die spreken geen Engles of Nederlands.

Hij realiseert zich dat ze ooit wel moe zullen worden en stoppen en dat hij niet langer dan drie uur kan overleven. Spannend. Als kilometers verder de honden inderdaad stoppen, maakt hij van de gelegenheid gebruik om de slede te keren zodat ze bij een volgende run inderdaad terug lopen. Opeens gaan de oortjes omhaag en wordt het signaal van de eigenaar opgepakt. Oeps weer een dodemans  rit naar een breed lachende eigenaar die zijn duim omhoog steeks. Uiteindelijk vinden ze de ossen en kan hij toch zijn foto’s maken.

Kijk eens op zijn website.

Laat in de middag volgen we een lezing van Bas Meelker. Ook een parel van de Nederlands fotografie. Hij specialiseert zich op landschappen en steden. Hij maakt gebruik van Lee filters, voor de nietkenners hiermee kun je sluitertijden verlengen en een dromerige admosfeer creeeren.

Bij zijn stadsgezichten vertelt hij dat hij wacht op het juiste moment dat de lucht dezelfde lichtintensiteit heeft als het omgevings licht. Daardoor krijg je prachtige reflecties van het aanwezige licht. Ook hij is het moeite waard om zijn website op te zoeken.

Op 1 november ben ik gevraagd om een modeshow te schieten in Amsterdam. Brr zenuwen, nog nooit gedaan. De modeshow was een benefiet modeshow onderdeel van een groter programma. Het werd georganiseerd door Marokkaanse vrouwen, de opbrengst gaat naar Marokko voor onderwijs en voedsel voor arme Marokkaanse kinderen. Er werden geen mannen toegelaten. Je kon er je haar laten knippen, je handen in de henna zetten, heerlijk eten en alcohol vrije coctails drinken.

Ik houd me bezig met het fotograferen van de voorbereidingen en de make-up.  Later zou  de show plaatsvinden, waarin prachtige avondjurken getoond werden.  Het was een hele ervaring voor mij, deel te nemen aan een hechte gemeenschap als duidelijk hollandse. Iedereen raakt je even aan om te verwelkomen en is hartelijk. Publiek mag absoluut niet gefotografeerd worden.

Na de show lopen we de kelder in om daar nog wat foto’s te maken.

En daarna natuurlijk de nabewerking. Veel werk!!!. Ik leer veel van photoshop. Het kost dagen alles op de rit te hebben, maar iedereen is dik tevreden.

 7 November. Dagje Antwerpen met Merel. Het is zo bijzonder om met je volwassen dochter te gaan stappen. Kalle haar zoon vroeg waarom ze dit ging doen. Waarop ze vertelde dat hij ook wel eens met haar op stap ging en zij het leuk vond om met haar mama op stap te gaan. Hij denkt na en schijnt het te snappen. Vraagt daarop: “gaan jullie ook naar de dierentuin?” Dat is voor hem het ultime uitje. Nu dat hebben we niet gedaan. Eerst naar de markt gelopen waar het stadhuis open is in het weekend. Er is een tentoonstelling over Antwerpen en het stadhuis. Dit geeft een goed inzicht in de geschiedenis van de stad. Het stadhuis wordt verbouwd en de bouwtekeningen zijn er te zien.

Daarna gezellig koffie gedronken en nog gewinkeld. Tegen zes uur een restaurant gezocht, om daarna op een minuut na de trein te missen. Ik baal want doordat ik in Dordrecht op de boemel naar Culemborg stap ben ik niet eerder dan half twaalf thuis. Ik maak van de gelegenheid dan maar een deugd en maak foto’s van het station dat prachtig is. Een heerlijke dag met een lieve dochter.

Terugreis rustig.

9 November naar Glow in Eindhoven geweest. We zien er in een koepel een prachtige lichtshow. Lopen rond in de stad en fotograferen samen een en ander. We hebben toegangskaarten voor een idioot theaterstuk waarbij wij de acteurs blijken en kijken naar een lege zaal. De regisseur instrueert ons als waren we voor hem bekende acteurs. Het is erg vermakelijk als mensen moeten improviseren en iemand even met stomheid geslagen is. De leider zegt dan dat een prima reactie is, herhaal dat nog eens die blik en de uitdrukking van je lijf. Het is erg vermakelijk.

Thuis had ik de euvele moed in contact te komen met een model Patricia. Ik had haar via Facebook leren kennen. Ze gaat in op mijn verzoek haar te fotograferen. Voor de gelegenheid had ze een gouden jurk aangeschaft van Bjorn Kersten ,een veelbelovend ontwerper. Het is nog herfst en het weer is niet echt slecht. We nemen de studio belichting mee naar buiten en die werkt op de generator. Eerst in het bos en dan voor het kasteel. Ik heb bewondering voor haar moed om met een blote jurk in de kou te staan.

Het is heerlijk dit te kunnen doen en ik ben trots op de resultaten.

Ook de foto’s genomen in de stal ‘s ochtends zijn super.

Deze foto’s zal ik ook posten op mijn website, alleen kom ik er nu even niet aan toe. http://mienien.fotoport.nl

Wat we nog meer gedaan hebben? Jaarbeurs de caravan show. Ik ben wezen eten met oud collega’s Jeane en Bianca. We kwamen niet uitgekletst, de tijd was stil blijven staan. Ik heb hier een gelukkig gevoel van overgehouden. Op verjaardagen geweest. Bij Diana gegeten dit was zo warm en gezellig. Wat zijn het toch lieve vrienden. Natuurlijk naar onze fotoclub geweest, waar we onder begeleiding van een caoch een foto opdracht hebben. De verjaardag van Fred zijn broer gevierd in Scheveningen en ga zo maar door. Hoezo pensioen, ik kom tijd te kort!!