We zijn onderweg, na een lange kampeer
adempauze in Nederland. Niet dat we ons verveeld hebben, maar het campingleven
heeft op een laag pitje gestaan. Sint gevierd met de kinderen en Kerst in het
Noorden. Dat is goud waard. In Januari zijn we druk geweest met de installatie
van een nieuwe keuken. Een totaal onderschatte klus, maar het resultaat mag er
zijn. Ondertussen een paar dagen naar New York geweest, ook een super ervaring.
Ik heb genoten van het maken van veel
foto’s, meerdere workshops en fotobeurzen. Eindelijk de moed opgevat een model
uit te nodigen via faceboek en het contact met Mexim was inspirerend en smaakt
naar meer.
wachten |
Veel geleerd op fotografisch gebied, op het
ontwikkelen van foto’s in photoshop, studio belichting en alles wat erbij hoort.
Ook is internet een groot goed. Fred wil ik ook niet vergeten want die is een
super hulp in dit alles.
Fred heeft een en ander opgepakt op het
gebied van natuurfotografie. Hij heeft de smaak te pakken gekregen en is
geinspireerd geraakt door de foto’s van Bas Meelker.
We hebben
samen een workshop bij Bas gevolgd (twee voor de prijs van een). Af en
toe een museum bezocht, Jeroen Bosch was het hoogtepunt. Fantastisch wat die
man gepresteerd heeft in die tijd. Wat een inspiratie gaat ervan uit.
Fred heeft zijn liesbreukoperatie gehad en
ook alle ziekenhuiscontroles van mij en Fred zijn goed afgelopen.
Tante Miep heeft gelogeerd, ook zo een leuk
hoogtepunt. Wat fantastich als je zo oud bent (90) en nog zo jong kunt zijn. Ze
nam ons mee uit eten en dat was helemaal super. Wat hebben we genoten. Ook haar
90ste verjaardag hadden we niet willen missen.
Natuurlijk is er nog veel meer gaande
geweest en ik wil niemand tekort doen. Alle lieve vrienden die we gezien hebben
en die ons uitgenodigd hebben. Etentjes met vriendinnen even een tĂȘte a tĂȘte
zonder partner is ook nooit weg. Een afspraakje met mijn eigen kinderen zonder
aanhang ook heel bijzonder om dit eens te doen. Leuk zo een pure moeder dochter
ervaring en wat ben ik trots op alle vijf.
Afgelopen week was aardig hectisch, huis en
tuin vragen aandacht als we voor langere tijd weg gaan. De caravan pakken we in
gedeeltes in verspreid over meerdere dagen. Handdoeken, kleding, schoonmaakartikelen
etc etc moeten mee. Technisch moet ook alles ok zijn. Onze omvormer moet
vervangen worden, voor een zuivere sinus omvormer. Helaas wordt er eerst een 24
volt besteld, dat hebben we pas in de gaten als er allerlei lampjes branden. Op
het laatste moment even naar Meijel rijden om een en ander om te ruilen en in
te bouwen. De auto is weer in orde na een zeer dure reparatie, die ik maar snel
moet vergeten.
Meerdere vrienden hebben we gezien, eters
gehad en natuurlijk ook genoten van kinderen en kleinkinderen. Ik ben vreselijk
verwend voor mijn verjaardag met een prachtige camera van Fred en ik heb van
Merel een mooie striplight softbox gehad.
En eindelijk komt er rust in de tent, we
zijn onderweg. Alles valt weer op zijn plaats de ruimte komt in mijn hoofd voor
nieuwe waarnemingen. De buren zijn zo lief ons huis en post waar te nemen.
Daarvoor ben ik zo dankbaar, want dit is wel essentieel voor ons om weg te
kunnen.
We zijn ruimschoot op tijd klaar vandaag en
besluiten te vertrekken en niet thuis te zitten wachten. Krentenbollen gaan mee
voor een dashbord lunch en weg zijn we. Na een paar kilomeer kom ik erachter
dat mijn jas niet mee is, dus toch weer retour. Tijd genoegJ.
Het rijden met de combi voelt vertrouwd en
tegen half twee staan we in de rij bij IJmuiden om in te schepen.
Dan het wachten op de ticket controle van
het schip en de douane en door naar het volgende wacht station, want denk maar
niet dat je in een keer kunt doorrijden.
Het rare is dat je al wachtend geen rust in
je kont hebt, omdat je niet weet wanneer de rij gaat rijden. Anders zou ik
gewoon een tukje gaan doen in de caravan. Ik ben een slechte slaper en s’nacht
bedenk ik allerlei scenario’s van wat er nog gedaan moet worden en wat we niet
moeten vergeten. Ik loop wat in de haven op en neer en raak in gesprek met een
Schotse eigenaar van een giga caravan die voor ons staat. Hij verteld rustig
dat we in juni opgegeten worden door de midgets in het westen van Schotland,
maar dat zien we wel weer. Vluchten kan altijd nog. Voorts geeft hij wat
toeristische tips, erg leuk. Het is een vermakelijk gesprek. Zijn vrouw wil
niet lang weg, maar hij wel. Jammer is dat als je samen niet tot
overeenstemming kunt komen.
Na een dikke vier uur wachten kunnen we inschepen.
Het lijkt Marokko wel waar ook alles zo lang duurt. We staan op een heel schuin
dek, doodeng, dat gehesen wordt om horizontaal te komen. Naast ons een bus, met
nog een bus daarachter en een camper. Hoe sterk is die lift wel niet, onder ons
komt nog een autodek.
Even niet aan denken als een en ander in
elkaar klapt.
We willen via het oosten naar het Noorden
om dan aan de west kant naar beneden te rijden. Onze overtocht naar de Hebriden
staat gepland op 22 juni vanaf Ullapool.
9 juli vertrekken we weer richting vaste
land. Het weekend van begin juli hebben we een gathering met onze Airstream
vriendjes. Tot zover onze vaste agenda.
Wat we morgen doen? Eerst van het schip af
en dan zien we wel weer. Wennen aan het engelse rijden en rustig aan richting
Edinburgh.
Ik wil naar de Kelpies toe en naar het Fallkirk
wheel. Hier staat een scheepslift en dergelijke techniek is altijd leuk om te
zien. Vanhieruit is Edinbrugh bereikbaar via een P&R.
Ondertussen vaart het schip rustig verder
richting Newcastle. Een geroutineerde stem verteld ons dat er bingo is, film en
life muziek. Waarom zijn wij zo weinig geinterresseerd in dit soort zaken? We
lopen hier echt niet warm van.
We hebben een heerlijke maaltijd salade van
AH meegenomen, samen met een glaasje mooie wijn. Een echte traktatie.
Na afloop een kopje thee of koffie, boekje
erbij en dan straks relaxed de ogen toe.
Scotland here we come!!!!
Hoi. Het is leuk om jullie te kunnen volgen. Ik heb dezelfde bootreis gemaakt afgelopen September en moest meteen terugdenken aan dat moment. Het grote verschil met jullie reis is tot nu toe is dat ik destijds met mijn fiets aan kwam in Ijmuiden, en daarom als eerste de boot op mocht. Binnen een half uur was ik in mijn hut. Ik neem aan dat jullie het verder ook langer uithouden in Schotland. Zoals de Schotten zeggen, Turas math dhut!
BeantwoordenVerwijderen