Unst.

Ik kan me niet voorstellen, dat we al drie weken onderweg zijn. De tijd vliegt,  dat komt ook omdat we iedere keer zoveel willen zien en veel indrukken opdoen. 

Gisteren kreeg ik van Fred om half zes s’ochtends de mededeling, dat de tent onderwater stond. Hij stapt naar buiten gaat plassen en slaapt rustig verder. Nu, dat kan ik niet. Ik wil weten,wat er aan de hand is en als ik uit de binnentent stap, die gelukkig droog is, staat er echt een laag water. Ik trek de gronddeken uit de tent en leg ze buiten vast met een steen. Die kunnen vast drogen. Daarna het ergste opdweilen en de kachel stoken. Gelukkig is er nog hout in de tent. Met ijskoude voeten ga ik weer het bed in maar echt rustig liggen, doe ik niet meer. De tent staat in een kommetje en als het water van de bergen stroomt, zou een en ander te verklaren zijn. Maar het riviertje rond onze tent moet het meeste water afvoeren.

Later blijkt een lekke watertank de oorzaak van de overstroming te zijn. Wij hebben een vaste tank en twee opvouwbare tanken. En beiden vertonen lekkage, ondanks het feit dat ze nieuw gekocht zijn.  Rijp voor de prullenbak. 

We hebben een bezoekje gebracht aan het Heritage Center.  Er is een kleine tentoonstelling met de geschiedenis van Unst. De Noren, Vikingen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten. Dat is ook te merken aan hun taal en aan de plaatsnamen. Unst heeft prachtig gebreid kant.  Vroeger was het een kunst om een zo dun mogelijke draad te spinnen, waarna er kant van gebreid werd. Een Unster breister heeft de tweede prijs gehaald in Edinburgh met haar omslagdoek. Ik vind het erg mooi, het is ragfijn. Je kunt hier de originele patronen kopen en de wol. Er zijn nog maar vijf actieve bejaarde breisters in Unst. Jammer die traditie gaat verloren.

Unst heeft 700 inwoners met een oppervlakte van 120 vierkante km.  Het is 20,4 km lang en 8,5 km breed.  Het bestaat voornamelijk uit grasland en kliffen. Als je met de auto rijdt heb je het gevoel van een autoloze zondag, zo rustig is het. De wegen zijn meestal single track roads met passeer plaatsen. 

In het Noorden bij Lambaness ligt een verlaten radar post van de RAF uit de tweede wereld oorlog, hoog op de kliffen.  De ruïnes van de verschillende gebouwen zijn zichtbaar. 

Het is een magnifiek natuurgebied. Rijk aan vogels. Jan van Genten vliegen af en aan met de wind rond de kliffen. Ze duiken naar beneden met een enorme snelheid om vissen te vangen. Het is een boeiend gezicht, ik ben erdoor gefascineerd.

 Ik heb geen lange telelens, maar we proberen toch om wat vogels in het vizier te krijgen. Het weer is redelijk en daardoor blijven we tot een uur of zeven op de kliffen. Soms spotten we een zeehond die lekker ronddobbert. De vervallen gebouwen van de RAF steken af tegen de ondergaande zon. Zeker een plek om terug te keren.  

We ontmoeten er een Engels stel uit Birkenhead. Ze wonen vlak bij mijn zus. Dat is toevallig. Ze hebben de caravan op Orkney laten staan omdat ze bang zijn voor de wind in Unst. Er schijnt een dame met caravan en al over de klif geblazen te zijn en heeft het niet overleeft. Doodeng idee. Wij hebben in onze tent drie paar extra boogstokken gezet en dat doet wonderen bij een forse wind. En mocht het mis gaan dan zal hij scheuren omdat de stokken breken. Ik denk dat ik me dan maar vastgrijp aan mijn luchtbed dan kan ik dat gebruiken als vliegend tapijt of zwemvest.

De nacht is helder geen wolkje aan de lucht. Er is een meer dan prachtige sterrenhemel. Fred gaat eerst naar buiten om wat foto’s te maken,  ik wijd me aan de afwas. Helaas heb ik geen lichtsterke groothoek voor dit soort werk. . Een uitdaging is het natuurlijk wel later toch maar iets geprobeerd.

Vanmorgen een tutorial bekeken “hoe fotografeer ik sterren en de Melkweg?” om iets beter te begrijpen van het hoe en waarom. Daarna naar het uiterste zuiden van het eiland gereden. Het woei er zo enorm en was niet echt aangenaam. We komen lang één van de standing stones die Unst rijk is uit het tweede millennium voor Christus. Hij is drie meter hoog en leunt naar het Noord Oosten.  

Doorgereden naar de ruïne van het Muness Castle gebouwd in 1598 door Laurence Bruce. Hij werd tot sheriff benoemd , maar maakte misbruik van zijn positie door teveel geld te innen voor belastingen. Hij werd hiervoor veroordeeld en zijn macht beperkt. Later werd het kasteel aangevallen door Duinkerkse kapers, die het kasteel in brand staken. Het kasteel werd hersteld maar in het midden van de 18^deeeuw verlaten.