Het grote avontuur is begonnen. We hebben een reis geboekt via Riksja travel naar Zuid Afrika. Bij aankomst in Johannesburg krijgen we meteen data via een e-Sim. Ze hebben heel vlot gereageerd op al onze vragen. Dit is wel heel iets anders dan een trip met de caravan. Steeds maar nadenken, wat wel en wat niet mee kan.
De A2 zou vanmorgen afgesloten zijn door wegwerkzaamheden. We worden om 5u15 opgehaald. Als de wekker gaat om 04u15, krijg ik met moeite mijn ogen open, maar dan sta ik vol adrenaline op. Het gaat beginnen! De taxi is keurig op tijd en wij ook. De chauffeur is erg behulpzaam en dan zoeven we weg in een mooie Tesla.
Hij is een vlotte Amsterdammer en babbelt de tijd vol. In een uurtje zitten we op Schiphol. Hij haalt voor ons een kar voor de bagage. Op naar de luggage drop off. Het is even wennen om de goede ingang te vinden, het is aardig druk. Ik ben het vliegen ontwend.
De tassen moeten door hun vorm apart ingecheckt worden. Na een kwartier zijn we ze “kwijt”.
Paspoort controle is automatisch, paspoort scannen en gezichts registratie. Het maakt de rijen niet korter.
Op naar de security, flesje aanleveren in plastic zakjes, jas en tas in de bak, riem in je hand en door de scan. Die gaat gelukkig niet af en weer door. Fred zijn twee tassen worden extra gecontroleerd en weer mogen we door.
Nog een poortje en we staan op Schiphol. Met een trui, jas en laagjes kleding heb ik het aardig warm. Rugtas gaat af om zaken in te proppen.
En dan ……..Fred is zijn laptop tas kwijt. Hierin onze iPads, extra kleding, kabeltjes etc. Hij in paniek. We kunnen niet terug omdat we al door de security zijn. Hij denkt dat de tas in het toilet staat. Via via, komen we bij een “officer” in functie. Fred loopt mee, maar weet de toilet niet terug te vinden. Ik zit te wachten en kan hier ook niets aan veranderen. Dan realiseer ik me dat zijn tas nog bij de security moet zijn, want daar zijn we binnen gekomen. Maar ook ik zit aan de verkeerde kant van de security. Ik zie hem schutteren met de officer in de verte en loop naar hem toe. Gelukkig vinden ze me, Fred is emotioneel nergens meer. Ik zeg, dat de tas bij de security moet zijn. Fred krijgt een stoel met een glas water en ik loop mee. En zowaar hij is gevonden. Eerst plagen ze me dat de tas verkocht is, omdat er twee boterhammen met kaas in zitten. Ik vraag of het lekker was. Dan moet ik serieus aangeven wat erin zit. Ik zeg dat op mijn iPad een foto van ons staat, die vinden ze mooi. En zo is het eerste avontuur opgelost. Op naar de Starbucks, een kop koffie is verdiend. Was toch wel even stressen! Het is half negen en over drie kwartier begint het boarden. Lekker rustig.
