Iedere keer als we besluiten verder te gaan, zijn we toch gebleven. Uiteindelijk 9 dagen op de camping bij Alquézar gestaan. De omgeving met de bloeiende amandelbomen is prachtig. De heuvels met weilanden en de vergezichten. Af en toe een beekje. Het weer is na de regenbui redelijk goed. Het terrein droogt langzaam op, de gele klei zit overal op de tent en de auto. Voorts is de weersverwachting hier goed.
We rijden naar het stadje Ainsa. Daar is een oude burcht en er komen lammergieren voor. We worden regelmatig getrakteerd op grote roofvogels in de lucht.
Na een uur rijden parkeren we de auto net buiten de stad. Helaas hebben we geen kleingeld voor de automaat. Een Spaanse dame die te hulp schiet overtuigd ons ervan dat we niet hoeven te betalen, dat doet hier niemand.
Het is een hele klim om naar de burcht te komen. De oude trappen hebben ongelijke afstanden. Ik beken dat ik puf en hijg als ik boven ben, zeker met mijn fototas op mijn rug.
De overblijfselen van de burcht stellen niet echt veel voor, een grote binnenplaats met restaurantjes en duidelijk toeristisch ingesteld. Wat resten van de muren eromheen. Er waait een zeer koude bries. Hier vinden we het ook eco museum. De medewerkers zijn erg enthousiast. Eerst bekijken we de opgezette dieren in hun nagemaakte habitat. Welk dier kun je op welke hoogte vinden. Dan draait er een film over de Pyreneeën, met de milieu gevaren voor de dieren. Skipistes, hoogspanningsdraden waar ze tegenaan vliegen, rotzooi dat achtergelaten wordt etc. De film is in het Spaans met Engelse ondertiteling. Ik krijg het gevoel dat ze in een half uur zoveel mogelijk willen laten zien. Wat een tempo. Daarna worden we verwezen naar de vijf vogels die hier in hokken zitten. Een mannelijke lammergier met een gebroken vleugel vergezeld door een vrouwtje ooit als kuiken hier terecht gekomen. Een blinde uil met partner, die reeds meerdere nakomelingen hebben voortgebracht die weer uitgezet worden. En nog een vogel die zich heeft verstopt. Alle vogels zijn ongeschikt om te overleven in de natuur. Ik vind ze iets zieligs hebben, zulke grote beesten in zo een kleine ruimte.
Na zevenen lopen we terug richting auto. Eerst nog ergens een hapje eten. We vinden een restaurant, waar ons meegedeeld wordt dat je pas na 8 uur kunt eten. Wel kunnen we lunchen. We bestellen twee gebakken eieren, met frites en spek. Is onze buik ook weer vol en aanvaarden we in het pikkedonker de terugreis naar de camping.
De volgende dag rijden we weer de bergen in. De kleine verharde wegen dwars door de natuur zijn een uitdaging. Er is een adembenemende kloof waar we doorrijden. Prachtige rotspartijen en ook heel veel tunnels.
In het landschap zijn overal kanalen en ecoducten te vinden.
In de amandelbomen hangen nog amandelen van verleden jaar, daar wordt je hebberig van. Plukken dus. We belanden bij een stuwmeer, maar het licht is te slecht daarom rijden we verder om s’avonds terug te gaan. Helaas hebben we ons misrekend, want de zonsondergang komt niet in het stuwmeer, maar de zon verdwijnt achter de bergen.
Nu ja de tocht was ook een cadeautje.
Als we de camping verlaten om richting de Frans Pyreneeën te gaan, belanden we in Tremp (N42.1578235 O 0.8395059) op een parkeerplaatsje tussen de bergen. Het is vroeg en we genieten van het zonnetje. We raadplegen de weerberichten om de regen en sneeuw te vermijden. Bij de Middellands zee is het weer redelijk dat wordt het volgende doel.
We hebben Spanje achter ons gelaten het is mooier dan ik dacht. Wat in Frankrijk meteen opviel is dat de Franse Pyreneeën vol staan met wintersport chalets en hotels. Hier zie je auto’s met ski’s op hun dak.
Perpignan is te ver weg voor vandaag, we slaan van de doorgaande weg af en vinden een plekje bij Tarerag N42.6778023 O 2.5174040
Ik loop naar buiten de nacht is prachtig met miljoenen sterren. Temperatuur rond het vriespunt. Ik was me bij de kraan achter de trailer. Lekker fris het bed weer in.
Misschien blijven we morgen hier om de boel weer te verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten