Aan al het goede komt een einde. Ons plan is om de 13de thuis te zijn. In het weekend is een vriend jarig, plus er is in Kalkar de 4x4 beurs, die we ook graag willen bezoeken. Altijd leuk en slecht voor de onze beurs om de nieuwste snufjes te zien.
Thuis was er groot nieuws. Zoonlief heeft zich verloofd, een hele verassing en mijn oudste dochter gaat verhuizen van Vries naar Zuidlaren. Natuurlijk zijn we nieuwsgierig naar de nieuwe stek. Fred zijn zoon Freek is ook inmiddels verhuisd, dus daar moeten we snel langs. De agenda vult zich gestaag.
We kamperen vrij. Voor de niet-kampeerders; ze noemen dit “wild kamperen” we hebben een nacht gestaan naast een kerkhof. De grafstenen stonden letterlijk naast ons bed op wielen. Lekker rustig zulke buren in het dorpje Espalem met prachtige oude vervallen huizen. We worden gewaarschuwd voor diefstal door een vriendelijke dame. Dus alles binnen en op slot. Onbegrijpelijk hier in zo een verlaten gebied.
De volgende nacht staan we bij Le Donjon aan een visvijver. Het is zaterdagavond aardig rustig, maar zondag morgen komen de vissers langs. Allemaal mannen en die kunnen ook kwetteren. Natuurlijk trekken we bekijks, maar verder geen onvertogen woord. Rond 10 uur zijn we vertrokken, inpakken kost tijd en vandaag 320 km gereden.
Nu staan we weer aan een visvijver. Het doet me aan de Meent in Beusichem denken. We lopen een rondje rond de vijver waar forellen in moeten zitten. Op Google maps zie ik dat dit een officiële camper plaats is, dan worden we in ieder geval niet weggejaagd. Ofschoon een caravan geen camper is.
Tijdens de zonsondergang worden we getrakteerd op een prachtig fenomeen. De takken van de bomen lijken wel in brand te staan, zo schijnt de rode zon erop. Echt heel bijzonder en een cadeautje van de natuur.
We zitten nog een dikke 500 km van huis, dus waarschijnlijk dinsdag retour. Een douche na een week emmer wassen in de buitenlucht is niet verkeerd. Trouwens we raken ook door onze schone was heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten