Via Kerry zakken we verder af naar het zuiden. Het weer blijft mistroostig, maar de bergen zijn prachtig. Wederom smalle paadjes, geen mensen en veel schapen grazend op een lage begroeiing. De rotsen kleuren mee met het licht, prachtig is dit.
Ons doel is om naar een oud collega en kamergenoot te gaan, die bij Cork wonen. Ik heb ze in 17 jaar niet gezien, maar wel contact gehouden. Best spannend..
Bij hen worden we hartelijk ontvangen, we bewonderen hun huis. We hebben een bed, met eigen badkamer. Hoe luxe is dat en natuurlijk de WC niet te vergeten. Hier wordt je lui van. We kletsen tot in de kleine uurtjes over vroeger en halen veel herinneringen op. Dit alles onder het genot van een goed glas wijn. De heerlijke lamsbout is aan Fred niet gespendeerd, hij krijgt een eigen gerecht. We worden zelfs beloond met een dikke vos, die langs de tuin loopt.
Op aanraden van Tim, gaan we de volgende dag een tour maken naar Kinsale en de kust.
Kinsale is een authentieke vissershaven. Het heeft oude huizen, de café’s zitten vol. Het is een kleurrijk dorp. Nadat we de nodige kilometers hier hebben gelopen, rijden we door naar de Timoleague Friary.
Het klooster is gesloten door Hendrik VIII en Cromwell na onenigheid met de paus. Het klooster uit de 13 de eeuw is in verval geraakt en gebruikt als begraafplaats.
Het is verbazingwekkend hoeveel ruïnes Ierland heeft, alles met een eigen geschiedenis. We rijden verder naar “Old Head”. Een smal schiereiland. Je kunt naar de zee kijken vanuit hoge kliffen. Er staat een fikse bries.
Aan de andere kant van de weg gaat het pad naar beneden. Fred is al op weg. Ik volg hem twijfelachtig, omdat het gras op een klei laag groeit. Natuurlijk slip ik weg, waarna ik getrakteerd wordt op een preek van Fred, hoe ik mijn voeten moet neerzetten. “Maar met blubber schoenen heb je echt geen grip”, antwoord ik. Mijn broek en jas zijn vuil, mijn toestel valt mee.
Ik ga terug en raad Fred aan hetzelfde te doen. Hij eigenwijs loopt verder. Vijf minuten later komt hij ook naar de auto en niet een beetje vies, maar erg vies. Hij is op zijn achter hoofd gevallen en doorgegleden.
Nadat alles opgedroogd is, was het makkelijk de modder te verwijderen, weer iets geleerd om geen onnodige risico’s te nemen.
Nadat we afscheid genomen hebben van Tim en Máire rijden we door richting Dublin. We vinden een parkeerplaats tegen de heuvels aan bij een begraafplaats. De zon schijnt een waardig afscheid van Ierland. Morgen om 8 uur vertrekt de boot van Dublin naar Holyhead, bij Liverpool. Woensdag de begrafenis van Charley, ik zie er vreselijk tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten