Het is altijd weer hetzelfde: de drukte voor het weggaan. Het nadenken wat er echt gedaan moet worden, wat mee en wat niet.
De laatste maanden waren goed bezet met prachtige shoots. Lisa belde me op, half december, met de mededeling dat ze kwam logeren. “Oh dat vind ik leuk” zei ik, volgende mededeling:”ik neem vier vriendinnen mee” ik moest dit even laten bezinken. Mijn gestamel, ‘ik heb niet zoveel bedden”. “Geen probleem”, volgens haar. Ze namen zelf bedjes mee. En natuurlijk moest er geshoot worden. Bij een vriendin huurde ik kleding voor de meiden, zodat alles in kleur was met een thema. Toen ze er waren was het heerlijk om te zien, dat de koffer met kleding voor hen net Pandora’s box was. De tasjes en assecoires vielen in de smaak. De kleding werd onderling uitgewisseld. Het was echt een succes. Een vriendin kon op het laatste moment niet komen. We doen het nog een keertje over. Het was erg gezellig. En Lisa is best trots op haar oma.
In januari ook nog twee shoots. Alles wilde ik voor de vakantie afgewerkt hebben. Het was echt de moeite waard. Ondertussen naar het Loo geweest en een leuk cabaret. Wat een energie had dit stel.
De fotoclub eiste aandacht, ik geef er een korte lezing over Jimmy Nelson over zijn boek -Before they pass away-. Naar Emmeloord geweest voor de open dag van Frank Doorhof, ook de moeite waard.
Meerdere eters gehad en Freek’s nieuwe huis bezocht. Die verhuist deze maand.
Vrijdag morgen (9 febr.) bij het lopen van en naar de auto ben ik behoorlijk uitgegleden. Nu zit ik met een dikke knie en een mooie schaafwond. De kindertijd komt terug hiermee.
Om half één rijden we weg om in Buren te stoppen. Bij de supermarkt kopen we gebraden kippenpoten met sla en een broodje, plus mihoen voor de volgende dag. De kip verorberen we op de parkeerplaats (lachen) en dan rijden we zuidwaarts. Nog steeds is niet duidelijk waar we heen gaan, maar de eerste stop is bij het kasteel van Wegimont bij Luik. Dat lijkt een mooi begin.
We moesten voor de camping wachten, de beheerder zat in bad. Het terrein is prachtig, helaas ook een blubberpoel. Nadat we opgesteld waren, lopen we een rondje door het kasteelpark. De ganzen maken veel kabaal. Het is nog kaal. Na een boterham duiken we ons bed in. De ogen gaan toe.
Om kwart voor zeven gaat de wekker. Fred zorgt voor het ontbijt. Dat is een luxe die ik zeker waardeer. De douche is warm en royaal en tegen half tien vertrekken we. De Ardennen zijn prachtig. De auto brult als de motor bijspringt om de aandrijfkracht te verhogen. Tja dan missen we de Pajero, die moeiteloos de bergen opreed. Dit is zo anders rijden. Echter als je naar het benzine gebruik kijkt, dan zie je een behoorlijk verschil in kosten. We zullen er heus wel komen, in een meer bejaard tempo. Tussen de midddag eten we bij een burger Quick. Ze waren zo snel dat Fred zijn menu al te pakken had voordat ik besteld had. Dat is dus echt quick. Ook mijn menu was er binnen de minuut.
Onderweg word ik geflitst. Ik had niet in de gaten dat het een 80 weg was en ik reed 90. We hebben hooguit eens in de 10 jaar een bon, dus valt het nog mee.
Even boven Melun vinden we een parkeerplaats bij een kasteel, waar we de nacht doorbrengen. De sterrenhemel is prachtig. In de omgeving zijn meerdere kastelen.
In een hoekje zetten we de Hero neer, er ligt gravel op de grond tussen de plassen. Dit houdt onze voeten droog.
s’Ochtends als we op pad gaan blijkt dat er een verkeerde keuze gemaakt is. Het parking bord stond achter de parkeerplaats, ik ben doorgereden naar een veld erachter. Nu staat er een dikke slagboom over de weg met een groot slot. Het bijgeplaatste bord laat een inrijd verbod zien. Ik hoopte op een telefoon nummer. Het is zondag en uitgestorven hier. Fred wil het slot kapot zagen, ben ik het niet mee eens. Ik zie een doorgang in de heg. Alleen staat daar een rood-wit paaltje. Geen beweging in te krijgen. Dus met een houten hamer het ding tikken geven om los te wrikken. Het is in cement gegoten, dat wordt graven. Na een half uur zwoegen geeft het paaltje zich gewonnen en kunnen we door de doorgang. We zetten het paaltje netjes terug en behalve de omgeploegde grond, kraait er geen haan naar. Dit is echt bejaarden vandalisme.
De plaatselijke bakker is open, daar kopen we croissants en een pomme chausure. Het is uiteindelijk zondag! In de auto hebben we een stopcontact met 1500 Watt. Een Bialetti op een verwarmingsplaatje zorgt voor heerlijke espresso.
Verder richting zuiden in de hoop op beter weer. Nog steeds veel regen en een temperatuur rond 10 graden. We hebben tot nu toe 700 km gereden en willen vandaag nog 175 km rijden. Schiet dus aardig op.
De campings zijn over het algemeen gesloten. Het seizoen begint in april. Nu staan we op een camping municipal, die is hernoemd tot camper plaats. Er zijn hier geen faciliteiten, maar we redden ons wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten