Bij aankomst loopt het tegen de avond en we besluiten naar het dichtstbijzijnde Indiase restaurant te gaan. Het is 400 meter verderop in de straat en volgens de manager van het onderkomen veilig om te lopen. Nog geen 100 meter buiten het hek, verstapt Fred zich en gaat languit onderuit. Ik schrik me kapot, dit is niets voor hem. “Wat doe je”, zeg ik tegen het languitgestrekte lijf op de grond. “Ik ben degene die valt, niet jij!”. Hij zag een gat niet, grijpt zijn bril en mobiel en zegt “het valt mee”. Dan begint hij te bloeden uit zijn hand en wordt een diepe snee op zijn duim zichtbaar. Terug naar de kamer om de wond te spoelen. Het ziet er lelijk uit en we besluiten een dokter te bellen, die een half uur later voor de deur staat. Na het invullen van papieren, wordt de wond bekeken, dichtgeplakt en verbonden. Omdat al mijn betaalpassen nog steeds geblokkeerd zijn voor grotere bedragen, kan ik niet betalen. Stress alom. Ik moet limieten verhogen, maar dat duurt vier uur. Ik krijg wel een betaal link van de organisatie, maar die is niet te openen, omdat de ING niet herkent wordt. Na overleg kan ik morgen betalen, als mijn limiet verhoogd is.
Na wat gepuzzel, BIC codes en bank identificatie codes en googlen, krijg ik de betaling gedaan. Ik maak een screenshot en stuur dit door. Het wordt geaccepteerd.
![]() |
Mandela’s Bril |
De volgende dag besluiten we de hop on, hop off bus te nemen. Een tour duurt 3 uur en brengt je langs alle hoogtepunten. De hele kust is hier waanzinnig mooi en we worden overladen met informatie over vroeger en nu. In Hout Bay stappen we uit voor koffie en lunch. Hier is een oud pakhuis met Afrikaans kunst, kleding, prullaria maar ook een hele food hall. Hier gebruiken we onze lunch, wederom met burgers. ( ik mis mijn boterhammen). Tegen vier uur zijn we verkleumd thuis, door de open bus.
s’ Avonds gaan we naar de Kloof, een gerenormeerd Restaurant hier. Het eten is uitstekend, we laten hetv voorafgegaan door een cocktail. Toe koffie met een likeurtje, vergeet alle ellende.
De tweede dag maken we met onze auto een tour langs het eiland. We willen graag, met vele anderen, de pinguïns zien die hier in grote getale zitten. Ze worden hier geobserveerd. Ze zijn erg grappig als ze met de golven in zee proberen te komen of eruit. Maken ruzie als kleine kinderen. Pinguins zijn monogaam, trouw aan elkaar. De jongen hebben nog veren op hun lijf en zien er fluffy uit.
Daarna rijden we verder om naar Kaap de Goede Hoop. Er staat zo een grote file richting de Kaap, dat we dit opgeven. De kustweg is mooi, prachtige rotspartijen bij een ruige zee. Tegen de avond zijn we retour en bestellen Indiaas via de Uber app. Zo hoeven we er niet meer uit en we hebben nog een half flesje wijn.
Vandaag door de stad gelopen. Eerst naar de Green Market. Hier in kleine stalletjes met Afrikaanse kunst. Veelal hetzelfde, Fred zegt “made in China”, maar dat zal wel meevallen. Iedereen probeert je wat te verkopen, maar er is niets dat ons hart sneller laat kloppen. We bezoeken het apartheids museum, zo weet je meer over de geschiedenis.
Tegen twee uur schieten we de pizzeria binnen en dan ligt er nog tijd voor ons. Mijn benen zijn best moe, dus verder geen plannen. Ik heb geen moed meer voor Botanische tuin of wat dan ook.
Nu heb ik even tijd om het blog bij te werken.
Onze vlucht gaat om 23:15, aankomst 10:45 uur in Amsterdam. Ons vlucht nummer is KL598.