Game drive, Entabeni.

 Vanaf Pilanusberg is Entabeni game centre onze volgende stop. Hier moeten we om vier uur zijn, dus na het ontbijt vertrekken we. Rond 8 uur zitten we in de auto, de afstand is 275 km.

Dat zou genoeg tijd moeten zijn, maar……

Bij de plaats  Vaalwater is er een wegomleiding door werkzaamheden. We worden omgeleid over een onverharde zandweg van 42 km. 

Een grote hobbelpartij, met stenen. We komen langs mooie hekken met namen als “mooi uitzicht” of “sterke familie”. Volgens ons overblijfselen uit de koloniale tijd. In het landschap wat bomen, veel verdord gras en kleine struiken.

De schone witte auto is in een mum van tijd een stofbak. Rood zand zit overal. Tussen de deuren, op de bagageklep, de achterruit is dicht geslipt.

Ik probeer de stenen te vermijden, maar schijnbaar niet goed genoeg. Een luide knal, geeft een klapband aan. De tijd dringt ook nog, stress puntje. Alles uit de achterbak om bij het reservewiel te komen. Fred legt dit er vakkundig onder, als duidelijk is hoe de krik werkt. Gelukkig stond dit in het boekje, een slimme constructie met een haak, waarin je de dopsleutel klemt. 

Om 10 over half vier zijn we bij de poort, dan nog zo een 5 km onverharde zandweg, om in te checken. Een mooie lodge aan de rivier. Een groot hemelbed, badkamer, kast, grote open haard en een douche. Alles in koloniale stijl.  Fred wil nog douchen, hij ruikt nogal, maar helaas geen warm water. 

Op naar de ranger die wacht in een Toyota landcruiser van bijna 20 jaar oud. Een paar Zwitsers komen met dikke excuses aangesneld. Zij hadden de zandweg niet durven nemen en zijn helemaal terug gereden naar Pretoria. De VW golf heeft geen reserve wiel  en het netwerk bereik van de mobiel is minimaal tot niets.  

We stappen in, een luxe om dit met vier mensen te mogen doen. Vaak zitten er 9 of 10 mensen in zo een safari wagen. 

De gids verteld ons dat we naar het meer rijden, dat veel lager ligt. De auto heeft een lage en hoge gearing en brult als een tijger tijdens de afdaling. Je blijft met moeite op de bank zitten. De weg  is smal en stijl, met grote stenen. 

Beneden is er een laagvlakte met heel veel wilde dieren. Antilopes, neushoorns, zowel wit als zwart, olifanten, Afrikaanse eland, gazelles, impala’s, zebra’s, wildebeest, krokodillen, nijlpaarden, wat een rijkdom. We zitten nog in het staartje van de winter, helaas geen  bloem te zien. Dat is pas in November als het regen seizoen intreedt. 

Het is zo indrukwekkend en smaakt zeker naar meer, al is het hevige gehobbel in de landcruiser niet mijn ding.

Een kleine vier uur later zijn we bij de lodge. We worden getrakteerd op een bbq. Er is  een groep Amerikaanse gasten die afscheid nemen en het breed laten hangen. In het midden laait een groot vuur, lekker is dat na de koude tocht. Na de game drive waren we opgewacht door een bediende met warme handdoeken. Meteen het stof van je gezicht. 

Eerst een heerlijke salade, dan de bbq, met rundvlees en ‘boerewors’. Gepofte aardappeltjes, spinazie en mais. Toe iets met custerdvla en granberrie cake. Een lekker glas wijn er bij, wat een feestje.    

Een Afrikaanse trommelaar, geeft ons een indrukwekkend staaltje van kunnen.

Moe en voldaan kruipen we in bed na een nu wel warme douche. Er is naar gekeken en de boiler stond niet aan. 

Er staat de volgende dag weer een game drive om 6 uur en 4 uur op het programma. Evenals de dag dat we vertrekken om 6 uur. Best een vol programma. 

De mensen zijn erg vriendelijk. Iedereen vraagt hoe het met je gaat. Ik heb geen sacherijnige gezichten gezien. Wel is er een hierargie. De kokkin deelt de lakens uit aan helpers. Dan heb je het management, dat je begroet en de check in/uit doet. 

Degene die serveert en orders doorgeeft naar de keuken. Bij het ontbijt was er geen brood in het mandje en een jongere bediende werd terecht gezet. Daarnaast het huishoudelijke personeel, dat zorgt voor schone kamers, strak getrokken lakens,  badhanddoeken etc.

Op deze derde game drive zien we de leeuwen. Moeder likt de snuit van haar jong schoon. Chita’s zijn gedetecteerd, meldt de Walkie talkie. De rangers tippen elkaar, over wat waar is. Ze lopen rakelings langs ons, de ogen gericht op gnoe’s in de verte. Een giraffe houdt ze in de gaten. Opeens zetten de chita’s de vaart erin, wat een prachtig gezicht is dat. De auto in volle vaart er achteraan. De slechtziende gnoes, gewaarschuwd door het gedrag van de giraffe, stuiven weg. Helaas voor de chita broers, is het geen catch. Een paar grote gnoes komen op hen af en ze leggen er zich bij neer en druipen af. Dit is zo mooie om te zien. De beesten hebben een band om, voor het beheer, ook de leeuwen.

Vanmorgen waren we minder succesvol. Nergens een groot beest te bekennen. De ranger zoekt gebieden af in contact met de andere auto’s. Wel een spoor van hyena’s, dat we een tijdje volgen. Helaas geen succes. Op naar de lodge voor het ontbijt en dan inpakken en wegwezen. 

Op naar Muldersdrift 330 km verderop. Hier zitten we in een super chique congres-hotel. Na een maaltijd met veel vlees van de streek, zoals springbok, Afrikaanse eland, crocodile, impala en zebra kruipen we ons bed in.

We hebben zoveel foto’s gemaakt, dat ik nu slechts een paar foto’s post.