12 en 13 September.
We vinden een plek bij Kluk, zo heette het echt. Het ligt vlak bij het meer Storsjon. Het is een grote plaats verhard. Ik vermoed een soort parkeerplaats in de bossen. Het weggetje dat naar Kluk gaat is onverhard. Dat zijn de meeste wegen waar je in gaat vanaf een hoofdweg. Helaas zijn we onze gele banaan vergeten om de caravan horizontaal te zetten. Fred vindt een steen zodat we niet helemaal scheef staan. De kans op een camping winkel is natuurlijk erg klein hier.
Gewoon denken dat je op een varende boot slaapt, dan rol je ook.
Omdat ik moet wassen, besluiten we een dag langer hier te blijven. ‘S avonds steekt een gemene wind op en is het niet lekker buiten.
Wat zijn we blij met de diesel kachel in de caravan is het aardig warm.
We besluiten om de Karsten tent op te zetten om een warm onderkomen voor de dag te hebben. Geen last van tocht over de grond door het dikke kuip grondzijl. Kleed erin en stoelen, de huiskamer is compleet. Fred zet de tent op en ik doe de was.
Onze watervoorraad is erg geslonken, we lopen we naar het meer voor water. Langs de weg staan buitenhuisjes, ik speur naar een buiten kraan. Want dat is makkelijker dan een duik in het meer. Ik vind er eentje en hij werkt. De tankt gevuld en bedankt, maar er is niemand. Het voelt toch beleefd. Ons kleine wasmachientje hebben we al in 2012 gekocht op de souk van Agadir en hij werkt nog steeds. Dit jaar een wringer gevonden op Amazon een stevig oost Duits product. Ik was er al langer op zoek naar. Geklemd op het camping trapje werkt hij als een zonnetje. Zeep en water draaien vrolijk uit de was. Het lijkt wel de 20-er jaren.
Helaas slinkt de hout voorraad ook aardig. Fred gaat hout zoeken. Hij komt terug met aardig wat stammetjes. Geleend zei hij, de boef. Ik bak een Citroën cake op de houtkachel, want morgen is hij jarig en daar hoort taart bij.
De volgende dag gaan we weer verder richting noorden. We zijn niet erg opgeschoten. Onderweg komen we langs een Trangia museum. Dit is het Zweedse kook systeem sinds de jaren 30. Allemaal stoere foto’s van kokende mensen in barre omstandigheden. Zelf hebben we ook al jaren lang een trangia, het ding is onverslijtbaar.
Verderop komen we een dollar store tegen, We hebben behoefte aan plastic zakjes en een doek om het grondzijl schoon te maken. Het is te vergelijken met een Action maar dan veel uitgebreider.
Ik zie en grote serveer plank liggen van bamboe, die kan dienen als ophoging van de caravan met een steen eronder. Dan ligt hij mooi schuin. Dit is beter dan niets.
Al die uitstapjes kosten tijd, maar dat hebben we.
Tegen vijf uur vinden we een plaatsje. Tent opgezet, kachel aan en heel lekker eten. Het is tenslotte zijn feestmaal. Gebakken aardappeltjes, sla en biefstuk. Lekker met een goed glas wijn, dat ik voor de gelegenheid had meegenomen.
Helaas komt door dat auto rijden weinig van fotograferen. maar als we in het echte Noorden zijn, willen we daar langer op een plek blijven.
Het Klompen minsterie.
Als ik s’ochtends mijn bed uitstap, ben ik op onverklaarbare wijze een klomp kwijt. Ik weet zeker dat ik midden in de nacht, toen ik moest plassen, twee klompen had. Ik zat nog te twijfelen waar ik ze neer zou zetten. Hoog op het wiel of op de grond. Maar omdat het niet gaat regenen, toch maar op de grond. Een of ander beest had zeker zin in een klomp als ontbijt of nest voor zijn kinderen. Mijn geld zal hem wel aangesproken hebben. Zo zie je maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Inmiddels nieuwe klompen gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten