Stekenjokkplatan

 Stekenjokkplatan.

We moeten een pas over van 876 meter. Het ligt vlak bij de Noorse grens. In de zomer maakt het gebied deel uit van het Sami-rendier weidegebied. Het is een van de koudste plaatsen van Zweden en een met de hoogste windsnelheid. Het weer is erg slecht, s’ochtends opgestaan met natte sneeuw en ook op het plateau ligt sneeuw. We zijn er later nog een keertje geweest toen het weer beter was met zonneschijn. Er groeien veel blauwe bessen, die je met een speciale kam kunt plukken. De bessen vallen dan in het “mandje” Ik wil  bessen plukken en er sap van maken. Helaas is dat experiment mislukt, omdat ik geen zeef had. Vermalen van de bessen maakte het sap bitter.

Het weer is omgeslagen. Hevige regenbuien komen op ons neer. Het plekje verandert in een modderpoel. De wind giert rond je oren, de temperatuur ligt rond het vriespunt.  Ik heb dromen over Fuentaventura en warmte. Gelukkig staat de tent stevig in de luwte van de caravan en we hebben voldoende hout.

Het enige dat je kunt doen met dit hondenweer is  binnen blijven en je spullen wassen. Beetje lezen en op je gat zitten. 

In de tent heb ik een kastje waar ik natte spullen aanhang. De diesel kachel wordt ingezet als droge warmtebron. We sluiten het kastje rondom af met natte kleding en zo creëer ik een droogkast. Het werkt als een trein, want ondergoed is binnen een paar uur kurkdroog. De T-shirts hebben wat langer nodig.

Ik krijg ‘s nachts steeds meer last van mijn handen. Mijnheer Carpaal speelt op. Ik ben even bang dat dit het het eind van de vakantie betekent. Na een paar dagen ga ik zwachtelen en doe een stuk plastic in de zwachtel om ‘s nachts het buigen van mijn polsen te voorkomen. Dat geeft meteen verlichting. 

We worden nog steeds stil van de natuur en de mooie herfstkleuren. Naast de caravan brult een wilde waterval. We klauteren naar beneden om foto’s te maken. Er komt een camper naast ons staan. De bewoner Christiaan is op weg naar een fotografie workshop. We hebben aansluiting en ideeën worden uitgewisseld.

    

Dansende bomen.

Zaterdag zou het Noorderlicht te zien zijn, dat betekent drie dagen op deze plek. Alles zit inmiddels onder de modder. Ik stap een keertje verkeerd, mijn klomp blijft plakken en dan sta ik in de blubber op kousenvoeten. De slikranden van de tent zijn zo vies, maar dat is van later zorg. We wandelen nog wat door het gebied als het droger is, rijden nog een keertje naar het Stekenjokk plateau om er te fotograferen Dan wil ik verder. Ik heb behoefte aan wat  luxe in Gåddede lonkt een camping, met een warme 

We breken de boel af in een gestage drizzle. Als Fred de tent leeg laat lopen merkt hij dat een tent buis lek is. Ook dat nog, want de tent is onze leefruimte. We hopen in Gåddede een plakset te kunnen vinden, een polsbrace voor mijn handen, hout voor de kachel en de nodige boodschappen aan te vullen.

De camping ligt aan een groot meer. Veel stuga’s en ruime plaatsen.  De camping heeft een grote warme keuken, waar we dankbaar gebruik van maken. Een heerlijk warme douche met een krachtige straal en zowaar de volgende dag schijnt de hele dag de zon. 

Fred doet een dappere poging de luchtbuis uit de tent te halen om het lek te vinden. Helaas is het ventiel ook zoek geraakt. Dus het stadje in om te zoeken naar een fietsenmaker, maar fietsen doen ze hier niet. Een garage verwijst ons naar Strömsund voor het ventiel en van bandenplak hebben ze nooit gehoord. 

We hebben nu nog maar één ventiel, genoeg om de tube op te blazen en naar het lek te zoeken. Fred is er de hele dag zoet mee, maar kan het gat niet vinden. 

Aan het eind van de dag wakkert de wind enorm aan. Het gaat de hele nacht door en bereikt waarden tot 9 Beaufort. De caravan staat te schudden en ik zie beelden van omvallende bomen. Weinig slaap dus. We breken de WC tent af, die heeft het nog steeds volgehouden, maar staat te klapperen. Een kudde bizons is er niets bij. 

In Stromsund vinden we een winkel waar ze snowscooters verkopen. Zij blijken de ventielen te hebben. Ook werd in een grote waterbak de tube voor ons gecontroleerd.  Ook hier geen gat te vinden. Dolgelukkig met de ventielen, we krijgen er vier gratis mee, gaan we verder.

Het was weer het dagje wel.