Na Trondheim is het de vraag waarheen nu. We balen van de grote weg, want dat is gewoon doorrijden en drukker met vrachtverkeer. We zoeken een kleinere weg uit, die brengt ons oostwaarts. s’Nachts worden we getrakteerd op een vreselijke storm. Teveel voor de WC tent en de kleine luifel. Midden in de nacht breken we de boel af. Fred slaapt altijd heel makkelijk in, ik minder. De nacht erop weer hetzelfde liedje, echter nu er twee keer eruit omdat er op het dak iets staat te klapperen.
Ik ben er klaar mee. Ter plekke gooien we ons plan om, we gaan niet naar de kust en de fjorden, maar richting huis.
Dit brengt ons in Røros. Røros is een oud mijnwerkers stadje met koper mijnen. De eerste mijn ging open in 1665. Na drie eeuwen kwam er een einde aan de koper industrie. Het werk was erg zwaar. Nu is het rustig, zelfs zo rustig dat het museum gesloten is. Veel authentieke huizen zijn bewaard gebleven. Het stadje is gebruikt om vele films op te nemen o.a.die van Pippi Langkous.
s’Zomers is het druk met toeristen, er zijn veel kunstenaars hier neergestreken. De winkeltjes liggen vol met souvenirs. Al met al toch wel een bezoekje waard. Het geeft een goede indruk van vroegere tijden.
Als we verder zuidwaarts rijden kruisen we de Peer Vynt Vegen. Die hebben we al eerder gedaan en staat bekend om zijn natuurschoon. Die nemen we als vervolg op onze reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten