In de bergen

 10 mei Talamantes.

Toch maar weer door het binnenland gereden. De weg voert door een golvend  landschap richting de bergen. We doen het dorpje El Buste aan. We zouden rechtdoor moeten, maar gezien onze eerdere ervaringen, gaat Fred eerst te voet even verkennen. Hij zegt, je kunt erdoor, alleen weet ik niet hoe. Het is zo smal en met een paar auto’s aan de kant ondoenlijk. We gokken erop dat er meer dan een straat is en hebben geluk, we komen aan de andere kant van het dorp uit. Toch even teruglopen voor wat foto’s. Het is siësta en erg rustig. Her en der wat stemmen achter de dikke okergele muren van de tuin. 

Voorts gaat de tocht, een konijn rent met de auto mee. Een vos staat tussen de olijfbomen. Tegen vier uur belanden we in het gebied van Vera de Moncayo. Een enorm windmolen park. De molens staan op een lange heuvelkam te zingen in de sterke wind. Zoef, zoef, zoef. Het heeft iets rustgevend, dit ritme en gezoem. s’Nachts flikkeren de rode lichten op de top van de molens als een lange Kerstslinger in de avondlucht

. 

We raken zo allengs gewend aan het gehobbel op de weg. Af en toe diepe geulen ontwijken. De caravan volgt goed, zijn spoor is breder dan dat van de auto en soms gaat hij aardig scheef over een uitstekende steen. Er klinkt een aardig gekras van het stekelig struikgewas aan de zijkant, Fred kapt her en der te erge takken weg. Het land geurt van de tijm, de kleine bloeiende struikjes zijn royaal aanwezig. 

Om de de nodigde boodschappen te doen wijken we uit naar Tarazona. Het voelt raar op de weg te rijden. Eerst tanken en dan naar de supermarkt. Tanken wordt hier voor je gedaan. De juffrouw van het pomp station maakt duidelijk, dat er verkeerd is afgerekend. Dat zou een makkie geweest zijn van 30 €. Nu ja- eerlijk duurt het langst en het was niet onze schuld.

De supermarkt is groot, boven verwachting. We kopen dorade, lasagna,  tortellini, en diepvries groente. Een net vol sinaasappelen en Freds lievelings toetjes. Hij is zo een zoetekauw. 

Het is al over twaalven, we zetten de combi op een parkeerplaats om te lunchen. Een jonge man stapt in een hemdje op Fred toe. Het is een Bulgaar. Zijn gehavende truck wil niet starten. Of we kunnen helpen. We koppelen alles af, rijden de auto voor de truck, Fred raakt op een haartje na de zijkant en na het verbinden van de accu’s is het leed is geleden. Hij rijdt weer, ik weet niet voor en hoe lang. Geen zijspiegels, geen raampje rechts, aardig gehavend en onbeladen. Komt niet door de APK in Nederland.

 De volgende stop is een klooster ‘Monasterio De Veruela’, dat bij aankomst gesloten blijkt. Het is groots en ommuurd met daarop kantelen.  Op de hoeken grote uitkijktorens. De ingang een grote houten deur. Door een gaatje gluren we de tuin in en zien een laan met plantagen. We lopen rond de buitenmuur. Her en der gaten, waar we naar binnen loeren, de ene keer de groenten tuin in, of over de wijnstruiken. De andere keer een hyper modern gebouw, dat een duur hotel blijkt te zijn. Door al die kijkgaten krijg je toch een aardig idee en Google doet de rest.

We rijden nog een paar uurtjes door. Het landschap is hier meer in cultuur gebracht. Ook al is het weinig. We hebben volop water gekocht, eerst een douche. In een auto zonder airco is het warm. 

De vis is heerlijk, lekker met spinazie en aardappelen. Tiramisu toe. S’Avonds nog even wat foto’s maken en ik vind een orchidee voor buurman Arno. Hij wil altijd plantjes zien op de foto. 

Fred zet de auto een paar meter naar voren en rijdt over ons stoeltje. Het staat klem tussen de band en de berm. Hij zal nooit coureur worden.

s’Nachts zie ik in de verte een auto naar ons komen rijden. Grote lichten overal. Hij nadert langzaam, ik gluur uit het dakraam, we zijn hier tenslotte illegaal. Hij rijdt langzaam langs. Mijn hart klopt, stel dat…… gewoon niet aan denken, dat zou te gek zijn. De enige auto die in al die uren langs rijdt. 

We zitten nu vaak zonder een netwerk verbinding. Posten wordt lastiger. Vandaag raakt het kwik 31 graden aan. Ik vind dat helemaal niets en heb er ook qua kleding niet echt op gerekend. Om af te koelen een koude douche, we hadden onderweg extra water gevonden uit een bron. Stonden we gisteren tussen de geurende tijm, nu is het lavendel die hier wild langs de bermen en rotsen groeit. Het gonst van de bijen, maar ook dikke zwarte mieren zijn hier veelvuldig. Een gier vliegt hoog in de lucht.